Pravachan Pariksha Part 02

Author(s): Dharmsagar
Publisher: Rushabhdev Kesarimal Shwetambar Samstha

Page 11

श्रीप्रवचन
परीक्षा ७ विश्रामे
aroup
॥९॥
नेवं निअमो जम्हा दिति असंतंति नेव संतंपि। जिणपमुहा सुअणाणं केवलणाणं च आहरणं ॥१०॥ श्रुतदेवता| नैवं नियमः-सदेव दीयते नान्यदित्येवं नियमो नास्तीति, अत्र व्यभिचारस्थानमाह-'दिति'त्ति जिनप्रमुखाः-जिनेन्द्रा
| दिस्तुति सादियोऽसदपि-स्वसत्तायामविद्यमानमपि ददति, सदपि विद्यमानमपि च न ददति, तत्किमुदाहरणमित्याह-श्रुतज्ञानं केवलज्ञानं
सिद्धिः चोदाहरणम् , अयं भावः-जिनेन्द्राणां स्वसत्तायां श्रुतज्ञानं नास्ति तदपि 'उप्पन्नेइ वे'त्यादिमातृकापदेन तेऽहंतो द्वादशाङ्गीमपि | भावश्रुतं प्रयच्छन्ति, अत एव शक्रस्तवे 'चक्खुदयाण'मित्यर्हतां विशेषणं, न चाहतां श्रुतज्ञानं सत्तायां भविष्यतीति शङ्कनीयं,
छायस्थिके ज्ञाने नष्ट एव केवलोत्पत्तेः, यदागमः-"उप्पणंमि अणंते नईमि उ छाउमथिए णाणे"त्ति, अस्ति च केवलज्ञानं तदंश| मपि न प्रयच्छन्ति, विद्यमानस्यापि तस्य दानाशक्तेः, अत एव मत्यादिज्ञानचतुष्टयस्य नोद्देशादिकं, श्रुतज्ञानस्य तु तस्य सत्त्वात् , में | यदागमः-"चत्तारि णाणाई ठप्पाइं ठवणिजाई, णो उद्दिसजंति यावत् सुअणाणस्स उद्देसो समुद्देसो अणुण्णा अणुओगो पवत्तई"त्ति, तथा अकेवलिनोऽपि गौतमादयः स्खशिष्यान् प्रति हेतुमात्रभवनेन केवलज्ञानदायिनो, न तथा लब्ध्यादीनामपीत्येवमुदाहरणेन यद्यपि श्रुतदेवताया भवविरहो नास्ति तथापि तादृग्वस्तुस्वभावाद् दद्याद्वा भवाविरहहेतुत्वात् कारणे कार्योपचाराद्भवविरहरूपाणि ज्ञानादीनि तेषां दात्री भवत्येव, ननु श्रीहेमाचार्यादिदृष्टान्तेन श्रुतज्ञानदातृत्वं भवतु, एवं दर्शनस्यापि नासंभवो, यतो देवादि|भ्योऽपि सम्यक्त्वलाभश्रवणात् , परं चारित्रं तु ततो न भवत्येवेतिचेन्मैवं, हेतुमात्रेण मेतार्यादीनामागमे प्रतीतत्वात् , शासन
देव्यादिभ्यो रजोहरणादिलिङ्गलाभात् प्रत्येकवुद्धादीनामपि द्रव्यचारित्रलाभस्याविरोधात , तेन तद्वरप्रार्थनं नायुक्तमितिगाथार्थः |॥१०॥ न चैवं सर्वथा नियमाभाव एव, किंतु क्वचिनियमोऽपीत्याह
GHOGOOGHOOHOOHOROIN
.
OUGHook
॥९॥