________________
[૧૮૪]
૪. મળનેા મદ હાયતા વિચારે કે છ મહિનાના તપ આપશે, તે ખધું ખળ ખલાસ. શરીર બધું સુકાઈ જશે.’
૫. લાભના મદ હાય, તે વિચારે કે જ્યાં હું જાઉં ત્યાં ખસ, લીલા લહેર હુ. છુ. તે। સમુદાય સુખે સુખે નભે છે, હુ' આવેા લાભની લબ્ધિવાળા અને આલેચના કરૂં તેા બધા શુ ધા૨ે ?”
૬. તપના મવાળા તા એમજ માની લે કે મારે તે। તપથી જ શુદ્ધિ છે.
૭. ઐશ્વ ના મદ હાય, તે વિચારે કે મારે આટલા શિષ્યા, આટ આટલા ભક્તો શ્રાવકે। તે મારાથી આ બધું કેમ આલુાચાય ?’
૮. જ્ઞાનને મદ હોય, તેા તેની વાત જ એર છે. એ એમ વિચારે કે “મને બધીજ ખબર છે ને હું મારી મેળે જ પ્રાયશ્ચિત્ત કરી લઈશ.'
આ રીતે આઠે મદ અંતરને શુદ્ધ થવા નથી દેતાં. મદ્ય મેટા કે મેટી શકિતવાળાને જ થાય તેવુ... પણ નથી, સાવ નાના હોય, અલ્પ શકિતવાળા હાય, છતાં પેાતાનું જે કંઇ થાડુ છે. તેના ઉપર પણ મત્યુ થઈ શકે.
મન ઘણી વખત એમ વિચારે કે ‘કદાચ આલેચના દેનારની દૃષ્ટિમાં હું ખરાબ દેખાઇશ તે ?” પરંતુ આ માન્યતા ભૂલ ભરેલી છે. કેમકે ગીતાર્થા મહાપુરુષા ‘સાગર વર ગંભીરા હેાય છે. વળી આ પણ મનની ખાટી માન્યતા છે કે ‘આપણે અંતરની મલિન વૃત્તિએની, કષાય કે વિષયનાં આકષ ણાની આલેાચના ન કરીએ, તેા મેટા
