________________
જૈન બાલગ્રંથાવલિ શ્રેણીઃ ૨-૪ . . . . . . મારું વિષય-નાગનું ઝેર ઉતાર્યું છે. તમે મારી માતા સમાન છો, તમારો ઉદાયન મારો લઘુબંધુ છે.'
ઘોર અંધારી રાત હતી. નાખી નજર પહોંચે તેમ નહોતું. ત્યાં ઘોર અંધકારમાં એક સાપને આવતો જોયો. પાસે જ આર્યા ચંદનબાળા સૂતાં હતાં. તેમનો હાથ સાપના રસ્તા વચ્ચે પડ્યો હતો. સાધ્વી મૃગાવતીએ ધીરેથી એ હાથ ઉપાડ્યો ને આઘે ખસેડ્યો. આર્યા ચંદનબાળા જાગી ગયાં ને ક્રોધથી આમ કરવાનું કારણ પૂછયું. તેઓએ શાંતિથી કહ્યું : “સાપ આવે છે.'
હું તો સાપ જોતી નથી, ને તેં શી રીતે જોયો ?” ચંદનબાળાએ ચારે તરફ જોતાં પૂછયું.
“તમારી કૃપાથી, જ્ઞાનથી.” કયું જ્ઞાન ? પ્રતિપાતિ કે અપ્રતિપાતિ ? અપ્રતિપાતિ.' શું કેવળજ્ઞાન થયું છે ?” “હા.'
આર્યા ચંદનબાળાનાં પડળ ઊઘડી ગયાં. તે પોતાના અપરાધની ક્ષમા માગવા લાગ્યાં. અને એ જ પળે એમને પણ કેવળજ્ઞાનની જ્યોતિ પ્રગટી. બંને તરી ગયાં.
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
