________________
( ૨૯૫ )
ખરેખર તમારાજ અંત:કરણની માટાઇ છે. હું જેમ જેમ મારી ફરજોના વિચાર કરૂ છું તેમ તેમ મને તો એમજ લાગે છે કે એવા શુભ દિવસ કયારે આવે કે જેથી કરી મારી પુરેપુરી ફરજો બજાવીને કૃતકૃત્ય થાઉં ? પરંતુ એ ભાગ્ય ક્યાંથી ? કયાં પૂના મહાનુભાવ શાસન રધા ને ક્યાં હું ? જે યત્કિંચિત્ યથાશકિત હું ધર્મારાધન કરૂ છુ, તેને આપ મેટા સ્વરૂપમાં જોઇને મને માનના ભાર નીચે દખાવે છે તેથી ખરેખર મારૂ અંત:કરણ ભરાઇ આવે છે. તમારી આ પ્રેમભીની ભકિતની કયા શબ્દોમાં હું સ્તુતિ કરૂ ?
હું ફરીથી કહું છુ કે, મારા કૃત્યામાં કશી વિશેષતા નથી. છતાં તમે જે કઈ જોઇ શકતા હા; તે માત્ર સાથે પધારેલા લાયક અને ધર્મિષ્ઠ સગૃહસ્થાને આભારી છે. તે મારી ત્રુટીઓ ગળી જતાન હાય–મને મુશ્કેલીને પ્રસગે સહાચતા ન કરતા હાય તા હું એકલા શુ કરી શકુ? તેથી ખરૂ માન તા તેઓ ભાઈઓનેજ ઘટે છે.
હું અહીં એક બાબત તરફ અત્રેના જૈન બંધુઓ તેમજ કચ્છ સમસ્તના જૈન મંધુઓનુ લક્ષ્ય ખેંચવાની રજા લઉં છું. તે એ કે કોઇપણ પ્રકારે આપણે સંબંધમાં આવ્યા છીએ. અલબત્ત જ્યારથી આપણે ભગવાન મહાવીર પ્રભુના શાસનમાં છીએ ત્યારથી સાધર્મિક તરીકેના સબંધમાં છીએ જ અને કેટલાક ભાઈઓ સાથે મુખઇ વિગેરે સ્થળામાં વ્યાપાર વિગેરેના સંબંધ પણ છે. છતાં આ ધાર્મિક સંબ ંધ અત્યારને
