________________
: કલ્યાણ માર્ચ, ૧૯૬૦ : ૭ ગળાની નીચે જતું ન હતું. નવકાર અને ભાવના ચાલે છે. બીજે કઈ વિચાર મનમાં ઘસી જશે. તે ચાલુ જ છે. રાત્રે મને ઉંઘ આવી ગઈ! તે સદ્ગતિ અટકી જશે, એ બીકે મન ઉપર પાકે છેલલા છ દિવસથી ઉંઘ નહોતી આવી. પાંચ ચોકી પહેરે રાખત. જેમ ઘરમાં કઈ ચેરી છ કલાક હું ઘસઘસાટ ઉં! ઘરના માણસો ડાકુ પેસી ન જાય તે માટે દરવાજે પહેરેગીર તે હજી એમજ માનતા હતા કે હું બે-ચાર હોય છે, તેમ મનમાં એવા કેઈ ખરાબ વિચારે ઘડીને મહેમાન છું. સવારે હું ઉં, અર્તિ પેસી ન જાય તે માટે મન ઉપર સંત્રીની જણાઈ. જાણે નવજીવન ન મળ્યું હોય ! મેં કી મૂકી દેવી જોઈએ.' ચા-પાણી લીધા. હું ભાવના અને નવકાર મૂકતે નથી. ધીરે ધીરે હું દૂધ, રાબડી વગેરે બધું
- થોડા વખતમાં મને તદ્દન સારૂં થઈ ગયું. પ્રવાહી ખોરાક લેવા માંડશે. દૂધની કેવળ મલાઈ આજે એ વાતને પંદર વર્ષ વીતી ગયાં છે. મને વગેરે પૌષ્ટિક ખોરાક મને આપવા લાગ્યા. એ તે કેન્સરે લાભ કર્યો. કેન્સર ન થયું હોત બધું મને પચી જતું. એક અઠવાડીયામાં તે તે, હું ધમમાં કદાચ ન જોડાય હેત. મને હું શીરે, વિગેરે લેતે પણ થયો! અમારા ફેમીલી જીવાડનાર નવકાર છે, એમ હું માનું છું. તેથી દાક્તરને સાથે લઈને મોટા દાકતરને બતાવવા અમે નવકાર એ મારે મન સર્વસ્વ છે. ત્યારથી હું ગયા. એમને ઘણુંજ આશ્ચર્ય થયું. મેં બધી વાત નિવૃત્ત જીવન ગાળું છું. કરી. એ કહે, “તમે છેલ્લા ચાર-પાંચ દિવસથી તે કાંઈ ખાધું ન હોતું, ઉલ્ટી શાની થઈ? ગળું શાથી ખુલ્લી ગયું ? તમે શું ઉપચાર આજે મારી દિનચર્યા આ પ્રમાણે છે, કર્યા હતા? કઈ દવા લીધી હતી? વિદ્યાર્દિકની સવારે ૪ વાગ્યે ઉઠી જાઉં છું. પછી– પણ કાંઈ દવા કરી હોય તે તે કહે, બીજા દર- સ્વામિ સથરી, તજે નીલા વસંત ને દીઓ ઉપર અજમાવી શકાય. મેં કહ્યું કે, “મેં
मित्ति मे सव्वभूएसु वेरं मज्झ न केणइ ।। કઈ દવા લીધી નથી. પ્રભુનું નામ લીધું છે. મેં કઈ પણ ઉપચાર કર્યો હોય તે કઢાવવા જગતના સર્વે જ સુખી થાઓ, સુખી; દાક્તરે ઘણું પ્રશ્ન પૂછયા, પણ મારી પાસે થાઓ; નિરેગી થાઓ; નિરોગો થાઓ; મુકત બીજું કંઈ કહેવાનું હતું જ નહિ. દાકતરને થાઓ; મુક્ત થાઓ; કઈ પાપ ન આચરે લાગ્યું કે હવે કાંઈક ટ્રીટમેન્ટ કરવી જોઈએ. એ પ્રમાણે ભાવના કરીને આત્મરક્ષાકર સ્તોત્રથી એમણે લાઈટ લેવાનું કહ્યું. મેં લાઈટ લેવાનું આત્મરક્ષા કરી, ૩ નૃવકાર ગણીને, પદ્માનકકી કર્યું, ર૮ સીટીંગ લાઈટ લીધી. પણ સને બેસીને હું હૃદયમાં એક શ્વેત કમળની મને તે હવે ખાત્રી થઈ ગઈ હતી કે નવકારથી ધારણ કરૂં છું. દરેક પાંખડી ઉપર સિદ્ધચકની જ બધું મટી જશે એટલે લાઈટ લેવા જતાં ધારણ કરી અકેક પદ ઉપર અકેક નવકાર ગણું રસ્તામાં–બસમાં-ઘેરથી નીકળતાં બધે જ ઠેકાણું છું. પછી કર્ણિકાના ત્રણ ભાગ કલ્પી ત્યાં સિદ્ધનવકાર ચાલુ રાખતા. “આરાધના માટે આ ચક્રની ધારણ કરી, ૧૨ ખાના પુરા કરૂં છું.' છેડે વખત મળી શકે છે, ચાર છ મહિના એ રીતે ૧૦૮ નવકાર ગણું છું. પછી સિદ્ધચકની કહીશ. એમ મને લાગ્યું. તેથી હવે સદ્ગતિ વાસક્ષેપની પૂજા કરૂં છું. પછી ઉવચૂકી ન જવાય એટલા માટે નવકાર અને સગ્ગહરની નવકારવાળી ગણી, ૧૨ નવકાર ભાવનાને કાર્યક્રમ ચાલુ જ રાખ્યા હતા. કાર્ડ ઉપર છાપેલા નવકારનાં શ્વેત અક્ષરે જાણે વચ્ચે વચ્ચે મનનું ચેકીંગ કરતે કે શું વિચાર જેતે હોઉં એમ ગણું છું, પછી ૨૪ તીર્થકરેના
