Jain Kathaye

Author(s): Purushottam Jain, Ravindra Jain
Publisher: Purshottam Jain, Ravindra Jain

Page 196

ਪੁਸ਼ਪਚੂਲਾ ਦੀ ਸ਼ਾਦੀ ਰਾਜੇ ਪੁਸ਼ਪਕੇਤੂ ਨੇ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਪਰ ਪਤਨੀ ਪਤੀ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਉਹ ਭੈਣ ਭਾਈ ਬਣੇ ਰਹੇ। ਲੰਬਾ ਸਮਾਂ ਰਾਜ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਰਾਜਾ ਪੁਸ਼ਪਕੇਤੂ ਤੇ ਰਾਣੀ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਪੁਸ਼ਚੂਲ ਨੇ ਰਾਜ ਸੰਭਾਲ ਲਿਆ। ਪਰ ਪੁਸ਼ਪਚੂਲਾ ਦਾ ਮਨ ਰਾਜ ਮਹਿਲ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਸੀ।
ਇੱਕ ਵਾਰ ਅਚਾਰਿਆ ਅਨਿਕਾ ਪੁੱਤਰ ਦਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਸੁਣ ਕੇ, ਉਹ ਅਪਣੇ ਭਾਈ ਤੋਂ ਪੁੱਛ ਕੇ ਸਾਧਵੀ ਬਣ ਗਈ। ਅਚਾਰਿਆ ਬੁਢੇ ਸਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਖਿਆ ਲੈਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਪੁਸ਼ਪਚੂਲਾ ਨੂੰ ਅਪਣੇ ਕੋਲ ਰਹਿਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦੇ ਦਿੱਤੀ। ਉਸ ਨੇ ਸਾਧਵੀ ਬਣ ਕੇ ਅਪਣੇ ਗੁਰੂ ਦੀ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਨਾਲ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਛੇਤੀ ਹੀ ਕੇਵਲ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਉਹ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਲਈ ਬਾਹਰ ਗਈ, ਸਾਰੇ ਪਾਸੇ ਪਾਣੀ ਫੈਲਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਤੇ ਗੁਰੂ ਨੇ ਆਖਿਆ, “ਤੈਂ ਇਹ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ” ਪੁਸ਼ਪਚੂਲਾ ਨੇ ਆਖਿਆ, “ਮਹਾਰਾਜ! ਮੈਂ ਉਚਿੱਤ (ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਨਯੋਗ) ਪਾਣੀ ਉੱਪਰ ਚੱਲ ਕੇ ਆਈ ਹਾਂ”। ਗੁਰੂ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਤੈਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ? ਸਿਰ ਝੁਕਾ ਕੇ ਪੁਸਪਚੂਲਾ ਨੇ ਆਖਿਆ ਕਿ ਇਹ ਸਭ ਆਪ ਦੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਅਚਾਰਿਆ ਨੇ ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਕੇਵਲੀ ਦੇ ਮਨ ਨੂੰ ਦੁਖਾਉਣ ਕਾਰਨ ਸਾਧਵੀ ਤੋਂ ਖਿਮਾ ਮੰਗੀ। ਉਸ ਦੇ ਕੇਵਲ ਗਿਆਨ ਹੋਣ ਦਾ ਸਮਾਚਾਰ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਿਆ। ਪੁਸ਼ਪਚੂਲ ਵੀ ਅਪਣੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਬੰਦਨਾ ਕਰਨ ਲਈ ਆਏ। ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਉਸ ਦੀ ਜੈ ਜੈਕਾਰ ਹੋ ਗਈ। ਸੁਭ ਭਾਵ ਨਾਲ ਹੀ ਅਕਸ਼ਰ ਉੱਚੇ ਪੱਦ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਲਈ ਕੋਈ ਉਪਾਅ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਜਿਵੇਂ ਅਨਿਕਾਪੁਤਰ ਅਚਾਰਿਆ ਦੀ ਬੁਢਾਪੇ ਵਿੱਚ ਪੁਸ਼ਪਚੂਲਾ ਨੇ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਸੇਵਾ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਕੇਵਲ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ। ਇਹ ਸਭ ਸ਼ੁਭ ਭਾਵ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੀ ਸੰਭਵ ਹੋਇਆ।
[183]