________________
૧૨૨ ત્રા નદી પરે ! મન છે કેણ જાણે કાલે એણી વેલા, મેલા હશે કેણી કરે છે મા છે ૧ છે આ સંસારે બડલા મેલા, મલિયા ઠેર કરે છે માત પિતા સુત અર્થે વિલુદા, કામનીઓ કર જેરે છે મe | ૨ | મેલા ખેલા નાટક શાલા, ગીત વિ નોદશું રે છે બલિયા પણ કલિયાત મનોરથ,ચલિયા છોડ અધૂરે છે મને ૩ છે છેલ છબીલા મહે છ લિયા, ગલિયા જેમ ધતૂરે પૂર્ણ નદી કબહું ન મલિયા, મલિયા દરોન દૃરે | મ | ૪ | નય ન છતે પણ નહી અટકલિયા, જે તમે કૈસક જૂરે છે સદ્ગુરૂ અજિત નેત્રવિમલેતા, પૂર્ણને દ હજૂરે છે મ પ છે જાણે જગદીશ્વર જિનરા યાં, સિદ્ધાચલ દરબારે, મોક્ષમહેલ ચઢવા નીસરણ સંકટ કટ નિવારે છે મને ૬ આદીશ્વર અલ બેલે સાહેબ, સાસય ગિરિ સિણગારે નારક ચારક વારક તારક, પારગ પાર ઊતરે છે મ. ૭ મ હટાણું મન મેલ મેલવતાં, ચિંતા જલ પ્રજાલે છે મા છે અઠ્ઠાણુ સુત જેમ સુખ પામ્યા, મોટા માન વ ધારે તેમ છે ૮ છે મન તન મેલી ખેલત હેરી, બા જત મંગલ સૂરે છે શ્રી શુભવીર સદા સુખ લી લા, જ્ઞાનદશા ભરપૂરે છે મો ૯ ઇતિ છે
