________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
-
શ્રી જૈન ધર્મ પ્રકાશ
[ફાગણું
બાર વાગ્યામાં પાણી સાવ ખલાસ થઈ ગયું. શેઠ તે દાન કર્યું જ નથી. બીજાનું કેઈ દિ ભલું કર્યું ઘણું જ આકુળવ્યાકુળ થવા લાગ્યા. પાણી માટે નથી. બીજાનું ઉઠાવવામાં ને તફડાવવામાં જ એ ચોતરફ ફાંફાં મારે છે, પણ કોઈ સ્થળે પત્તો લાગ્યો સમજો. રાંડીડે, ગરીબ અને પશુઓને રંજાડવાનહિં. કંઠે પ્રાણ આવવા લાગ્યા. શેઠે વિચાર્યું કે મને માવા-પીટવામાં જ એણે પિતાના હાથનો થોડા જ વખતમાં હવે મારા પ્રાણ ઊડી જશે. અનેક ઉપયોગ કર્યો છે. પરકોના પાપે એના હાથ લેહીભયંકર પાપ કરી એકત્રિત કરેલી મારી લક્ષ્મી તાળા બન્યા છે, માટે તું તેને ખાઈશ ભા. એ નાપાક બીજા ભાગવશે, જયારે પાપ તે મારે જ ભોગવવું હાથ ખાઈશ તો તું પણ નાપાક બની જઈશ. પડશે. હવે શું થાય? શું કરું ? કયાં જાઉં? એટલે
શિયાળ:-ઠીક તે હું એના કાન ખાને ? માં જ શેઠશ્રીના પ્રાણ ઉડી ગયા. શબ તે ત્યાં ને ત્યાં જ પડી રહ્યું. ત્રણ ત્રણ દિવસથી માંસ ખાવા મળ્યું ન
બ્રાહ્મણ:-‘તપુર સાસ્કૃતિકા ' એના કાન હતું' એ એક શિયાળ ત્યાં આવી પહોંચે. તે પણ સારી નથી. એણે તે પોતાના કાનથી સદુપભૂખ્યું હતું તેથી માનવનું શબ જોઈ ખુશ થઈ દેશનું કદિ પ્રવાઃ કર્યું નથી. દુનિયાનો ગદ્દી, બંડી, ખાવા માટે તૈયાર થઇ ગયો. એટલામાં તે શેઠજીના કે ખટપટી વાત, નાટક-સિનેમાના ગાયને, વેશ્યાદિ. ગામના એક બ્રાહ્મણુ ત્યાં થઈને પસાર થયો. શબને ના ગાયને અને એમના નાના થનથના સાંભજોતાં જ તેણે ઓળખી લીધું કે આ તો મારા ગામના વામાં એના કાને ઘણો જ રસ લીધે છે, શેઠ, કંજુસના કાકા, દરિદ્રના તો દાદા, પાપીઓના શિયાળ-ઠીક ત્યારે આંખે ! તો કોરા તે સરદાર એ જ ! हस्तौ दानविवर्जितौ श्रुतिपुटौ सारश्रुतिद्रोहिणौ બ્રાહ્મણ:-ૌને જ્ઞાત્રિોન તેિ એણે પિતાની नेत्रे साधुविलोकनेन रहिते पादौ न तीर्थगतौ।। આંખથી પવિત્ર, સદ્ગુણી, ત્યાગી સાધુ-સંતો, તપअन्यायार्जितवित्तपूर्णमुदरं गर्वेण तुंग शिरो
સ્ત્રીઓ કે પરમાત્માની મૂર્તિ આદિના દર્શન પણ
કદિ કર્યો નથી. એનો અખામાં ૬ મેશા કામવિકાર रेरे जम्बुक! मुश्च मुश्च सहसा नीचस्य निन्द्य वपुः ।।
ભરેલે રહેતે. પરસ્ત્રી પર કુદૃષ્ટિ કયો કરતો. ગુસ્સે એ બ્રાહ્મણ ભૂખ્યા રિયાને કહ્યું છે—હું પણ એની આંખમાં વાતવાતમાં સળગી ઉઠતે. જેને શિયાળ ! તું આ શબને છોડી દે છેડી દે.
તેને એ આંખો કાઢીને ડરાવતો. અને બીજા ઉપર શિયાળ:-હું બહુ જ ભૂખ્યો છું. મારા દુશ્મન રુબ જમાવવા તે કેશિત કરતા હતા. થઈને રમાવા વખતે મને શા માટે અટકાવે છે.
શિયાળ:-ત્યારે તે હું રે પગ ખાઉં? ભા' ભઠ્ય મને મળ્યું છે તો કૃપા કરીને મને ખાવા દે.
(હાણ:-TTી. ન તો તો આધ્યાત્મિક પ. બામણ:-ભાણે આ ન માથુસનું શ્રા
ત્રતાથી ઉજજવળ અને જ્યાં જવાથી સમસમક છે,
તરય એવા તીર્થોમાં તેનો પગ કદિ પડયો નથેી. એવા તારા માટે ખાવા લાયક નથી.
તીર્થોનું સુપવિત્ર વાતાવ ણ કે શિયાળ:-હુ બધું નહિ ખાઉં, ફકત એની
સમાગમ
પનામા પ્રત્યે : જગાડવામાં કે કયાણદાથ ! ચાલ્યા જઈશ, બસ !
ની રાવના ખિલવવામાં પ્રેરક અને ઉપકારક , બ્રાહ્મણ-ફૂલiૌ રાજવિવકતૌ. એના હાથે થ ય છે પણ શેઠને તીર્થયાત્રા માટે કદિ નાવનારી સારા નથી. કોઇ માનું દાન લેવાનું જ છે. પણ બન્યા ન હતા. ગામમાં પણ કદિ પરમામાના હતો, પણ , પવાનું નહિ, તેણે પોતાના હાથે કાંડ' પણ મંદિર વિગેરેનાં રાકેશ ડર નહિ. માં જવાનું છે
For Private And Personal Use Only
