________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
માદેશ સ્નેહ અમારા પર સાચા હશે તાતા મારા દોરેલા માર્ગે જરૂર તને જવાના.
એનુ ભાન કરાવ્યું, પણ સર્વ છાર ઉપર લીંપણ સમુ નિરથ ક યું. ડાસા-પ્રહાસા
લકી સાચા સ્નેહ વગરના અનુષ્ય જોડે પ્રીતિએ જે નશા કરાવલેા એમાં આ સુવર્ણ કાર
}
સાંધવાથી ખરું સુખ તે માણી શકાય. દેવશકિતને અચિંત્ય કઇ જ નથી. આંખ ઘાડીને નજર કરતાં જ કુમારનદીએ
આકડ મૂડેલા હોવાથી તે કઇ પણ લાભાલાભ ન તારવી શક્યો. તે જીવતાં બળી મુએ અને નિયાણાના જોરે પચોલ
પોતાને પાતાના આવાસમાં શય્યા પર પા-દ્વીપમાં એ દેવી-યુગલના સ્વામી થયા.
લા જોયા. દરિયાની મુસાફરી, ભારડના પગે વળગવું, હાસા-પ્રહાસાની સાનિધ્યમાં પહોંચવું, રમણીય નિકેતનમાં વાર્તાલાપ કરવા-એ સર્વ ઇંદ્રજાળની માર્ક અદ્રશ્ય કંઇ ગયું, છતાં એ અનુભવ વીસરાય તેમ હતા જ નહી. કામી જીવની દશા જ વિચિત્ર હોય છે. સામાન્ય નશાખાજ પણ સ્વજીવનને સાત્ત્વિકતાના પર્થે દ્રઢ નિશ્ચય વિના નથી લઇ જઇ શકતા. ત્યાં પછી કામાંધ, રાગાંધ કે રૂપાંધનું શુ પૂછ્યું ? નારીદેહની વાસનામાં એ એટલે લીન બની બેઠા હાય છે કે માંસ-લેાહીના એ ગાત્રોને કંચન અને રત્નરાશિની ઉપમા એથી અલંકારે છે. અરે એમાં જ દુનિયાના સર્વશ્રેષ્ઠ સુખની કલ્પના કરે છે. એના દ્રષ્ટિ કણમાં અન્ય ક‰ જણાતું જ નથી.
કુમારનદી-પાંચસો લલનાઓના નાગી-એ જ ઘડતરના હતા. દેવીયુગલના નોક્તા થવાની તીવ્રતમ લાલસાએ જીવન ડામવાનો નિરધાર કરાવ્યા. સંસારના મે ઉધાર પાસાં સંકેલાયા. આ ભવના વલાસા પર તાળાં દેવાયા. આ નિશ્ચયની 1ના એક શ્રાવક મિત્ર નાગિલને ખબર તાં જ તે દોડી આવ્યા, આ જાતના આત્મઘાતથી પાછા વાળવા એને ઘણા વાસ કર્યો. દેખાતાં અપ્સરાના સયાગની છો કેવા આત્મિક અધ:પાત સમાયા છે
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
સુવર્ણ કાર મટી વ્યંતરનિકાયમાં દેવતની પ્રાપ્તિ થયા છતાં કાયમી સંતાય ન જ પ્રાપ્ત થયા. હાસા-પ્રહાસા સહુના સમાગમમાં દિવસે પાણીના રેલા સમ વહી ગયા અને એ જીવન નિત્યનું બની જતાં એ પરત્વે જે પહેલાં માડુ ઉદભવ્યે હતા તે કમી થઇ ગયા. એક વાર નદીઘર યાત્રાના પ્રસગ આવ્યું. તરતજ દેવેદ્ર તરફથી હ્રાસા-પ્રહાસાને નૃત્ય કરવાના અને તેમના સ્વામીને મૃદંગ બજાવવાના થયેા. હુકમ જીવને ઉકળાટ થઈ આવ્યા. આ જાતનું આ સાંભળતાં જ કુમારનદીના કાર્યો બજાવવામાં અને અણગમા થઇ આવ્યે પણ થાય શું ? દેવરાજની આજ્ઞા અનુ 'ધનીય હતી. પ્રત્યેક યાત્રાપ્રસ’ગમાં આ જાતનું નૃત્ય-વાદન એ તા હાસાપ્રહાસાના આચારરૂપ હતું. તેમનાં સ્વામીની અનિચ્છા છતાં મૃદંગ ગળે બ ધાઇ ચૂકયુ. દુ:ખ અને ગ્લાનિ ઉપજ્યા છતાં ફરજીયાત મૃદ'ગ વગાડતાં સ્ત્રીની આગળ ચાલવુ' પડયું.
ત્યાં તા પાછળથી એક સુંદરાકૃતિવાળા સ્વરૂપવાન દેવે ખભા પર હાથ મૂકી પ્રશ્ન કર્યા કે— -‘ ભાઇ ! મને એળખે છે કે ? ' વિચારમગ્ન ઢામાંથી સાળા કોઇ જાપ્રત બને તેમ સંકટ પૂર્ણ તે લજ્જા
For Private And Personal Use Only
