________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
જ અત્રિ લાવતર
૨૫૩ જકુમારીએ મધુર ભાષામાં પૂછવું. સાસનો સંહાર કાને દાક્ષિયના નિદાનરૂપ કુમાર “ કંઠે આવતાં પણ સ્ત્રીરોને ગુહ્ય ન કહેવું” એ નીતિને જાણતા હતા, છતાં ભવિતવ્યતાના વેગે તેણે કહ્યું કે-“હે બદ્ર! સિદ્ધપુરૂષનું આપેલ રક્ષાવિધાતક જ્યાં સુધી આ મારી તરવારની મુષ્ટિમાં છે, ત્યાં સુધી પૂર્વે પાર્જિત ધર્મની જેમ એના પ્રસાદથી જગતમાં હું સુરાસુર અને મનુષ્યોને અજય છું. જે દેવેગે એ જાય અથવા વિનષ્ટ થાય શસમૂહની જેમ આપત્તિઓ મને ઘેરી શકે.' આ પ્રમાણે સાંભળીને તે મુગ્ધાએ કુમારની કહેલી બધી હકીકત તે વેશ્યાને કહી સંભળાવી. તેનું ખરેખરૂં ગુદા સાંભળીને તે અકારણ વૈરિણી આનંદ પામી.
એક દિવસ પેલી વેશ્યા કુમારને સ્નાન કરાવવા લાગી અને તેના મસ્તક તથા મુખપર તેલ ચોળવા લાગી, તે વખતે સમય સાધીને તેણીએ કાષ્ઠની જેમ તે ખટ્વમુષ્ટિને બળતા ચૂલામાં નાખી દીધી. એટલે રક્ષાવિધાનક સહિત તે પગ મુષિ ભસ્મીભૂત થઈ ગઈ. એવામાં સર્વોપત્તિના યોગે કુમાર પણ મૂચ્છિત થયે. તે વખતે પેલી માયાવિની મિથ્યા હાહાર કરવા લાગી. તે સાંભળીને અન્ય કાર્યને પડતું મૂકીને રાજકુમારી ત્યાં આવી અને પિતાના ભર્તારને નિચેટ તથા મૂર્થિત થઈ ભૂમિપર પડેલ જોઇને તે વેરિણીને પૂછવા લાગી કે-“હે માત! તમારા જમાઇને આ અચાનક શું થયું?” તે બોલી કે હું કંઈ સમજી શકતી નથી. એવામાં બળતા અગ્નિમાં ખગમુષ્ટિને ભસ્મીભૂત થયેલ જોઈ અને પિતાના પતિનું કથન સંભારી વિચક્ષણ રાજપુત્રી ક્ષણભર સ્થિર ચિત્તે મનમાં વિચારવા લાગી કે-ખરેખર! આ શાકિની જેવી દુષ્ટાનુંજ આ કામ લાગે છે.” પછી શેકથી જેનું મન દ્વિધા થઈ ગયું છે એવી રાજકુમારી પ્રતિશથી આકાશને પૂરતી રૂદન કરવા લાગી કે- વલ્લભ! તમારૂં રહસ્ય જે મેં આ દુષ્ટાની આગળ ન પ્રકા ર્યું હોત તે આ કછ તમને શેનું આવત ? હા નાથ! હા પ્રાણેશ હા દયાનિધે! તમારૂં મર્મવાકય મેં આની આગળ શા માટે પ્રકાસ્યું હે જીવિતેશ્વર ! આ કારાગાર જેવા અસાર સંસારમાં રહીને તમારા વિના હું જીવતી છતાં શું કરી શકું ? તમેજ એક જેના જીવિત છે એવી મને દીનને અવ ગણીને તમે મૌન ધરી કેમ રહ્યા છે. સ્વામિન્ ! મને સુધા સમાન આપની વાણી સંભળાવે. એ રીતે સ્નેહ-મદિરાના ગે અનેક પ્રકારના વિલાપ કરીને મહા દુઃખથી પૂરિત એવી તે મૂચ્છ પામી. એટલે અનેક શોપચાર વડે તેને સાવધાન કરી તે પ્રપંચપૂતળી કહેવા લાગી કે –“અરે મૂખી ! તું મારૂ ખરું સ્વરૂપ જાણુની નથી. સિદ્ધવિદ્યાના બળે તારે માટે મેં જે કર્યું છે તે સાંભળ.
અહીંથી સેંકડે જન દૂર વિજયપુર નામે નગર છે. જેને કિલે તેવાંગના
For Private And Personal Use Only
