Book Title: Jain Dharm Prakash 1917 Pustak 033 Ank 08
Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

View full book text
Previous | Next

Page 25
________________ Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra www.kobatirth.org Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir આ પાન તેની હકીકત સાંભળીને પિગુજરીએ પિતાના સ્વામી છે કે-“હે સ્વામિન ! આ મારા પિતાની બહેન તમારી સાસુ આવેલ છે. ” છે કહી તેને ગળે વળગીને પ્રિયંગુજરી રોતી રેતી એલી કે–અરે ! તમારી છે. આવી દારૂણાવસ્થા શા માટે થઈ અથવા તે સજજનને વિપત્તિ પાડે છે તેમાં વિધાતાને જ દે છે.” એટલે તે વેશ્યા કપટથી બેલી કે-“હે શુભાશય વત્સ ! શું તું કનકેશ્વજ રાજાની પુત્રી છે?” રાજપુત્રી બોલી કે– હા.” આ પ્રમાણે સાં. સળીને રાતિય શોક દર્શાવતી તે તેને આલિંગન દઈને પર્વતના પ્રતિબ્દોથી કાકાશ–પૃથ્વીના અંતરને પૂરતી મહા રૂદન કરવા લાગી અને બોલી કે-“હા ! લાતૃસુતે! તું પણ મારી જેમ દુર્દશાને કેમ પામી ગઈ? ગુણેથી પ્રખ્યાત એવા મારા ભાઈ કનકધ્વજ રાજ કયાં છે? સુંદર રૂપવતી તેની સ્ત્રી જ્યાં છે ? નિચ એવી તેની પ્રજા કયાં છે? અને આ નગર શૂન્ય કેમ છે?” પ્રિય ગુજરીએ ગદ્દગદ ગિરાથી બધી વાત કહી સંભળાવી. તે સાંભળી પેલી વેય પુનઃ અત્યંત દુસહ વિલાપ કરવા લાગી:–“અરે ઉત્તમ નેને વિહંખના પમાડનારા દૈવ! તે આ શું કર્યું? મારા ભાઈની પુત્રીને અને મને આવા મા દુ:ખમાં નાખી, છતાં હું ધારું છું કે-હજુ મારું પૂર્વકૃત પુણ્ય કંઈક જાગતું છે કે જેથી જમાઈ અને ભાઈની પુત્રી અને સારી સ્થિતિમાં મળ્યાં.” પછી નિર્મળ મનવાળા તે બંને બહુજ આગ્રહ કરીને જંગમ ઉત્કટ આપત્તિ સમાન તે વેને પોતાના ભવનમાં લઈ ગયા, ત્યાં ઈતર કુળદેવીની જેમ વસ્ત્ર અને આહારદિયી તેને સત્કાર કરતાં તેમણે કેટલોક કાળ વ્યતીત કર્યો. એક દિવસે કટિલ મનવાળી તે વેશ્યાએ રાજપુત્રીને પૂછયું કે-“હે વત્સ! આ વર તને શી રીતે પર તે તો કહે 'તે બેલી કે-“હે માત! સાંભળે–આ પર કેવું છે તે હું બરાબર જાણતી નથી, પણ દુદત રાક્ષસને મારી એ મને પ એ છે.” એટલે પુનઃ પયાંગના ગદગદ ગિરાથી બેલી કે-“હે વત્સ! અંધષ્ટિની જેમ અત્યારે અડીં આજ આપણે આધાર છે, એની સાથે વાત કરતાં મારું મન |ા પામે છે, માટે તું જ તેને એકાંતમાં બોલાવીને પ્રગટ રીતે પૂછે કે-“હે નાથા અને રાક્ષસાદિકના ભયથી વ્યાપ્ત અને જંગલ સમાન આ શૂન્ય નગરમાં તમે નિતિ થઈને કેમ પડ્યા રહ્યા છે? માટે જે કયાંક વસ્તીવાળા સ્થાનમાં જઈએ તે .' એમ પૂછતાં એ જે જવાબ આપે, તે તું મને કહેજે.” મુગ્ધ પ્રિયંગુમંજરોએ તેનું વચન માન્ય રાખ્યું. પછી એકાંતમાં તેણે પોતાના કાંતને પૂછયું. એટલે શિરોમણિ જરા હસીને બે કે-“હે રંભેરૂ! તું લેશ પણ ભય પામી હિ, કારણ કે મને કેઈનાથી ભય જ નથી. એટલે “તેનું શું કારણ?” એમ રા For Private And Personal Use Only

Loading...

Page Navigation
1 ... 23 24 25 26 27 28 29