________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
૧૯૦
જૈન ધર્મ પ્રકાશ. બંધાય છે. અર્થાત જેનામાં દોષ હોય તે પાપથી બ થાય તે તે સાર્થક છે, પણ પિતામાં દોષ ન હોય છતાં પારકા દેશ બેલવા માત્રથી પાપબંધ કરે તે નિરર્થક પાપબંધ છે. વળી દેષ બલવાની ટેવ પડતાં, છતા દેષજ બલવા એ નિર્ણય ટકી શકતો નથી, જીભના સળવળાટને લઈને છતા દેવ બોલવાની સાથે અછતા દોષ પણ બેલી જવાય છે, માટે એ ટેવજ તદ્દન તજવા ચોગ્ય છે.
ત્યારે શું કરવું ? તે કહે છે– तो नियमा मुत्तव्यं, जलो उपजए कस्सायग्गी । તે વડું ઘા , વસમો લખાયા છે ? .
“તેથી જે કારણવડે કષાયરૂપ અગ્નિ ઉદ્ભવે (ઉપજે) તે કારણ નિશ્ચયે મુકી દેવું (તજી દેવું, અને તે વસ્તુને ધારણ કરવી કે જેથી કષાયને ઉપશમ થાય.”
વિવેચન—ઉત્તમ પુરૂ-આત્મહિતના ઈચ્છકે આ શિખામણ ખાસ હૃદયમાં કેરી રાખવી કે “જે વાત કરવાથી સ્વને કે પરને કષાયરૂપ અગ્નિ જાગે તેવી વાતજ ન કરવી; અને જે વાત કરવાથી કપાય ઉપશાંત થાય-સીને આનંદ ઉપજે, પરસ્પર પ્રતિભાવ જાગે તેવી વાત કરવી. ” અર્થાતુ કષાયની વાતથી જ વેગળા રહેવું અને શાંતિની વાતમાં આગળ થવું. પિતાથી બની શકે તેટલો નિરંતર સ્વપરની શાંતિ માટે પ્રયાસ કરે.
અપર્ણ.
नवीन उदभव.
આ મથાળાવાળે લેખ ગત અંકમાં પ્રગટ થયા બાદ એ લેખને અંગે કેટલાક લેખ ને વિષયે બહાર પડ્યા છે તેમજ બીજી પણ ઘણી હિલચાલ થઈ છે, જેને પરિણામે પિતાની કૃતિ તરફ શ્રી સંધ કેવી દૃષ્ટિથી જુએ છે તેનો અમારા તે ભાઈ. એને અનુભવ થઈ શકે તેમ છે. પિતે પિતાની કૃતિને ગમે તેવી ઉત્તમ કે અયુ. ત્તમ માને, પરંતુ માટે સમુદાય જયાં સુધી તેને તેવી દેખે યા માને નહીં ત્યાં સુધી, તે માન્યતામાં આપણે પિતાની જ ભૂલ થાય છે એમ સમજવું જોઈએ. વિદ્વાને તે એ સિદ્ધાંતજ છે. આપણે ઉપર રાગટષ્ટિથી જોનારા આપણને ભલે તીર્થંકરની ઉપમા આપી દે, અથવા આપણા સમાજના મેળાવડાને સસરણની ઉપમા આપી દે અથવા તેમાં બીજાઓથી થતાં વર્તનને પ્રાતિહાર્યો તરિકે ઘટાવી દે. પરંતુ આપછે તેથી ભુલાવામાં પડવાનું નથી. આપણે તે જે છીએ તે જ છીએ. આપણે માટે ચેથા ગુણઠાણાની ખાત્રી પણ જ્ઞાની મહારાજ કહે ત્યારે જ થાય તેવું છે; છતું
For Private And Personal Use Only
