________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
ધ્યાન વિષય
થાય છે. છળ કપટ કરવાવડે જીવ તીર્થંચ ગતિમાં જાય છે. ત્યાં વાઘ, વરૂ, ભેંશ, ઊંટ, હાથી. ઘેડા, ભૂંડ, સર્પ, મગર કુકડા વિગેરેનાં શરીર ધારણ કરે છે, અને તેમાં સુધા, તૃષા, તાડન, તજન, વધ, બંધન ઇત્યાદિક દુઃખ સહન કરવાં પડે છે, તથા ખાધ અખાધ, વિવેક ન્યતા લજ્જા રહાતપણું, મા બેન દીકરી સાથે ગમન કરવામાં એક સમા નતા, તીર્થંચગતિમાં પ્રાપ્ત થાય છે. મનુષ્ય ગતિમાં પણ પરાધીનતા, ભાનભંગ, સેવકપણું, કંગાલ પણું વિગેરે દુઃખો ભે ગવવાં પડે છે. વળી આ સંસારમાં ગર્ભના અઘોર દુઃખ પુન: પુ:ન પ્રાપ્ત થયા કરે છે. બાલ્યાવસ્થા અજ્ઞાનપણામાં ગરમાવવામાં આવે છે. એ બાલ્યાવસ્થામાં ધર્મધર્મની સમજ પડતી નથી, યુવાવસ્થામાં ધન કમાવાનું મહા દુ:ખ છે, તથા વૃદ્ધાવસ્થામાં શરીરનું કાપવું, પરવશ પણું, મુખમાંથી લાળ પડવી ઇત્યાદિ મહા દુ:ખ ભોગવવાં પડે છે. એ આ સંસાર છે. ત્યાં સુખની ભ્રાંતિ માત્ર જાણવી. તથા સમ્યક્ દર્શન અને વ્રત નિયમાદિ પાળવાથી જે જીવ દેવતા થાય છે તે પણ શોક, વિષાદ, મત્સર, ભય, અદેખાઈ, કામ પ્રમુખ અનેક પ્રકારના દુઃખમાં સ્વ આયુ. ખ્ય ગાળે છે.
આ સંસારમાં સ્ત્રી કરીને માતા થાય છે. માતા મરીને સ્ત્રીપણે ઉત્પન્ન થાય છે; સ્ત્રી મરીને બેન થાય છે, બેન ભરીને સ્ત્રીપણે ઉત્પન્ન થાય છે; પુત્ર મરીને પિતાપણે ઉત્પન્ન થાય છે, પિતા મરીને પુત્રપણે ઉત્પન્ન થાય છે, શત્રુ ભરીને ભાઈ પણે ઉત્પન્ન થાય છે. ભાઇ મરીને શત્ર થાય છે, એવો આ સંસાર અસાર છે. જીવ એક જાતિ મુકીને અપરજાતિ ગ્રહણ કરે છે. કહ્યું છે કે –
गाथा जाइमिगं मुंचंतो, अवर जाइ तहेव गिण्हंतो; भमइ चिरं विरामे, भमरोव्व जीवा भवारामे ॥१॥
ભાવાર્થ–જીવ જે તે આ સંસારરૂપી બગીચાને વિષે ભમરાની પેઠે વિસામા રહીત ઘણું કાળ સુધી ભમે છે. તે શું કરતો છત ભમે છે? તે બતાવે છે–ાનાવનાર, શીવાડના મંત
अव्यवहारराशास्याद् दुःसंहग्रहदुःखभाक्. असंख्या छत्रगोलास्यु गोलोऽसंख्यनिगोदकः एकै कस्मिन्निगोदेस्य रनंताजतवः स्थिराः अन्योन्यजंतसंवास संमत्पिीडपीडितः जीवोऽनंतानभवानके द्रितएवात्रसंवसेव
જ હા
For Private And Personal Use Only
