________________
કહેવાનુ તાત્પ એ છે કે પૂર્વાચા મહાપુરુષા સિદ્ધાતેની બેગતમાં કયારેય પણ બાંધછોડ કરતા ન હતા. પરંતુ આચાર કે સમાચારીની બાબતમાં કાય એવી પકડ પકડીને બેસતા ન હતા કે જેથી સમસ્તસ`ધની આરાધના ડહેાળાય, સંઘમાં બાગલા પડે અથવા કલેશ-કજીયા વધતા જાય. એમ કહેવાય છે કે આસુરગવાળાએ એ કાળે નિષિ માિ બાબતમાં એટલી બધી ગાઢ પકડ પકડેલી કે જેથી તે લગનંગ સરસ અપ્રિય બન્યા અને અત્યારે નામય થઈ ગયા. [ કવિશ રીપબિંજયજી મહારાજે ' દેવસૂરિ મહારાજે ચૌદશની વિરાધના કરી' વગેર મુકેલા ભારાપા ઉપરથી આ વાત પુષ્ટિ મળે છે. ]
ત્રાસ વધીથી ચાલી. ભાવતા નિધિનો ઝઘડો કેવા ૯૦ વર્ષથી અને વિશેષત: છેલ્લા પચાશ વર્ષથી ખુબ જ ઉગ્ર બન્યા હતા. અને એનાથી શ્રીસ'ઘને ભરપાઈ ન થઈ શકે એવ જે નુકસાન થયુ છે તેના કોઈ ઇન્કાર કરી શકે તેમ નથી.
અચારની ખાખતમાં શ્રી પ્રશમરતિ શાસ્ત્રમાં પ. પૂ. ઉમાવા મહારાજે લખ્યું છે,
જે જે ખરેખર જ્ઞાન-શીલ-સંપ થરના ઉપસર્વ કરે અને કાના નિય કરે તે તે કલ્પ્ય છે અને બાકી બધુ અકલ્પ્ય છે. ( ગાથા ૧૪૩).
હાય અને સભ્ય સીલ પેગેને ઉપરાત કરનારું
•
કલ્પ્ય ડાય તો પણ અકલ્પ્ય છે.
ગાથા ૧૪૪) કે લુક શુદ્ધ અને કલ્પ્ય હોય છતાં પિડ શય્યા વસ્ત્ર પાત્ર ઔષધાદિ અકલ્પ્ય બને છે અને અકલ્પ્ય હાય તેવુ. પણ કલ્પ્ય થાય છે. ( ગાથા ૧૪૫ )
દે -કાળ-પુરૂષ-અવસ્થા-પયોગ અને શુદ્ધ ચાગ્ય રીતે પાપીને પરિણામ આદિને બરાબર ધ્યાનમાં લેવાથી ( કોઈ પણ ચીજ ) કલ્પ્ય બને છે. એકાન્ત કશુ જ કમ્પ્યૂ હતું.નથી ( કે અકલ્પ્ય પણ હેતુ નથી. ) ૫ ૧૪૬ ॥
જે ઉમાસ્વાતિ મહારાજના ક્ષયે પૂર્વાં. પ્રદ્યેાયના અઘરન મેં ઉ૫ મતભેદ વી રહ્યાં છે એ પ્રüાવમાં પણ ઉપરોક્ત પ્રશમતિ ગાયાના મોંગલ ધ્વનિ ગૂજી રહેલા છેકારણકે પ્રત્યેળમાં ક્ષય ઔાય ત્યારે પૂર્વ નિષિ અને વૃદ્ધિ જાય ત્યારે ઉત્તર વિશે તે વિષે. ખારાધાનુ કીધા પછી પણ શ્રી મહાવીરસ્વામિનુ નિર્વાણ કલ્યાણક લેકેને અનુસરીને કરવાનું કહેવુ છે. શા માટે? એટલા માટે કે કથા જે દિવસે વાળી કરે એનાથી ભિન્ન દિવસે જૈને દિવાળી કરે તે લાકે થી જુદા પડવાનું અને લેકની માં કઈક હીણા પડવાનું થાય-પ્રવચન ઉપઘાત થાય તેથી ત્યાં ક્ષયે પૂર્વાં. વિધાનને બદલે. હકો કરે તેમ કરવાનું વિધાન કર્યુ. લોકો
મેં પાટણના હસ્તાખિત ભાષમાં સમાયેલી એક પ્રતના ખાધા રે.
જૈન
ચૌદશે દિયાળી કરે તે ખાપણે પણ ચોંશે જ દિવાળી કીએ છીએ.
ત્યારે આજે શ્રીજૈન સંઘની સ્થિતિ એવી છે કે એ,
જૈનેતર લાઠાની સાથે દિવાળી ( ભગવાન મહ વીરનું' નિષ્ઠ કલ્યાણક ) તે ઉજવે છે પરંતુ સથમાં પડેલા બે ભાગલા એક્બીજાની સાથે સ'વત્સરી જેવા મહાન પની આરાધના કરવા તૈયાર નથી. એનુ કાચ્છુ શુ? એક માત્ર બઢાની કે સાચાની પકઠ જ કે બીજી કોઈ ? તે નિર્વાણ કલ્યાણક જેવુ’ ઉત્તમપવ લોકો ચૌદશે કરે તે આપણે ચૌદશે કરવા તૈયાર છીએ તે પછી કલ્પણુક કે અવસરી જેવું મહાન પત્ર, કે જેમાં આજે ઉગ્ર મતભેદના કારણે આખા સંઘ છિન્નભિન્ન થઈ રહ્યો છે અને નવી પેઢી ધમયંસુખ બનીને બેઠી છે તે પને પરસ્પર સુલેહ દ્વારા સકલસ ઘને સાથે રાખીને ઉજવવાનું–આરાધવાનું કેમ આપણે ન કરી શકીએ ?
ધન્ય છે એ મહાતપસ્વિ આચાર્ય દેવશ્રી વિજયહિમાંશુસૂરિ મહારાજને કે જેમણે મળ્યા માટે ધાર અમિંડુ ધારણ કર્યાં.
અને પક્ષે જે શાસનના સ`ઘના (નહિ કે સ્વના ) ઉત્કર્ષ ને ચાહતા હતા તેએએ બંને પક્ષ એક બને એવી ભૂમિકા પડી. મનેક ઉત્સર્ગ-અપવાદ પર ભરાભર પુખ્ત વિચાર કરીને એક જ દિવસે સ'વત્સરી અને મુખ્ય કલ્યાણક ૫વે. આરાધાય એવા પટ્ટક અસ્તિત્વમાં લાવ્યા જે ખુબ જ મન ની વાત છે.
ખાન
હૈયે શાસનની દાઝ છે તે શુભ કાર્ય ને તાડવાના નહિં પણ જોડવાના જ પુરુષાર્થ કરે છે.
ખરેખર આના હૈયે શાસનની દાઝ હું તે બધાએ ઘ્વા પટ્ટકને ચારે બાજુથી પ્રચ'ડ આવકાર આપ્યું. છે. અને સાચી દાઝવાળા કયારેય શુભ્ર કાર્ય ને તેાડવાનેા નિહ પણ જોડવાને જ પુરુષાર્થ કરે છે. યાદ આવે છે એક વાત....
પિતાના મૃત્યુ બાદ ત્રણ પુત્રો વચ્ચે ત્રિકોની વર્લ્ડ ચણીમાં તકરાર ચાલે છે-ત્રણેય પુત્ર પેાતાને જ એકમાત્ર સાચા વારસદાર તરીકે સમજે છે અને બીજાને સમજાવે છે, કે ઈ કોઈ ડાહ્યા મા. ફેસ આવે કે પિયાજીના માપનું ઊભુ પુતળુ એક એક જણ બનાવે અને એના ઉપર બાણુપ્રક્ષેપ કરીને જે જેટલા વધારે ટુકડા કરે તે સાચો વારસદાર ગણાશે. ત્યારે મેાટા પુત્રે બાણ મારીને એ ટુકડા કર્યાં. વચાએ ત્રણ ટુકડા કર્યા, નાનાભાઇના દામાં પિતા પ્રત્યે ખુબ ભક્તિ હતી. એનાથી આ ટુકડા સહુને પયા નહિ. એનુ યુ કુ યુ' કાયમી શ્રીસ નાખીને એ દડ્યો અને પેલા ટુકડા બરાબર બેઠવીને એના પગ પડી કાંય સુધી રૈયે. આખરે એ જ મિલ્કતના સાચા વારસદાર રૂપે જાહેર થશે.
ખરેખર જેના હૈયે તપાગચ્છ જૈન સ,-શાસનની દાઝ હશે તે અપમાન વેઠીને, ગાળી બાઇને, મંકીગાના ભત્ર
