Hridaykamp

Author(s): Muktivallabhvijay
Publisher: Pragna Prabodh Parivar

Page 9

“તો રાજન્ ! પેલાં વહેતાં ઝરણાને આદેશ કરીને વહેતું અટકાવવાની તમારી તાકાત ખરી ?”
“ના, મુનિરાજ ! ધરતી ઉપર પણ મારી આજ્ઞા તો માત્ર મનુષ્ય ઉપર જ ચાલે.”
ભલે, રાજન્ ! તો મગધના તમામ પ્રજાજનોને આદેશ ફરમાવો કે કોઈએ મરવાનું નથી. તે આદેશ બધાં મનુષ્યો માનશે?”
મુનિરાજ ! આવી અશક્ય વાત તમે કેમ કરો છો? તેવો આદેશ માનવો તો કોઈના હાથની વાત છે ?”
“રાજન્ ! તો એક કામ કરો. તમારી ઉપર તો તમારી આજ્ઞા ચાલશે ને? ક્યારેય મૃત્યુ નહિ પામવાનો આદેશ તમારી જાતને કરી શકો?”
મુનિરાજ “ આવી અશક્ય વાત તમે કેમ કરો છો ? મોતના મુખમાંથી કોઈ બચી ન શકે, કોઈ કોઈને બચાવી ન શકે, આટલી સીધીસાદી વાત તમને ખબર નથી પડતી ?” રાજા સહેજ ચીડાઈને બોલ્યા.
“રાજન્ ! તો પછી આટલો ઘમંડ શા માટે ? તમે પણ મારી જ પંક્તિના એક ઉમેદવાર છો. હું અનાથ છું, તમે પણ અનાથ છો. મારા નાથ તમે શું બનવાના? તમે જ નિરાશ્રિત છો, તમે મને શું આશરો આપવાના?”
રાજા શ્રેણીકનો નાથપણાનો ઘમંડ ઓગળીને અદશ્ય થયો. મુનિના વચનોએ રાજાને ઢંઢોળ્યો. સંસારી માત્રની અશરણદશાનું રાજાને ભાન થયું.
પણ, નિઃસહાય અવસ્થાનું ભાન થવાનો બધાને ખૂબ ડર છે. તે પ્રતીતિ ન થાય તે માટે કેટલાય ભ્રમના આવરણો વચ્ચે માનવી જીવે છે. “મારું કોઈ નથી'નું સખ્યભાન પોતાના મનમાં પેસી ન જાય તે માટે કેટલીય ભ્રાન્તિઓનો કડક ચોકી પહેરો તેણે ગોઠવી રાખ્યો છે. પોતે ધારી રાખેલા કેટલાક આસ્થાકેન્દ્રો તેને અશરણતાનું ભાન થતું અટકાવે છે.
હયકંપ