________________
.
પુર ’ પડયું હોય એમ જણાય છે. મીરપુરમાં ફક્ત મીયાણા અને ભીલે વગેરેની જ વસ્તી છે. પ્રાચીનતા
આગળ કહેવામાં આવ્યું છે તેમ જો આ ‘હમીરપુર ’ શહેર દેવડા હમીરે વિ. સ. ૮૦૮માં વસાવ્યાની વાત સાચી હાય, તે આ શહેરની પ્રાચીનતામાં જરાયે શંકા રહેતી નથી. તેમજ અહીંના રસ્તા ઉપરના જૈન મંદિરમાંના, આરસના પ્રાચીન ચેાવિશીના પટ્ટ તથા એ કાઉસગ્ગયા ( ઊભી મૂત્તિએ ) પરના વિક્રમની તેરમી અને ચૌદમી શતાબ્દિના ત્રણ લેખે! પણ આ શહેરની પ્રાચીનતાને સિદ્ધ કરે છે. પરંતુ આ ત્રણે શિલાલેખામાં હમીરપુરનું નામ નહિ હાવાથી કદાચ તે ત્રણે મૂર્તિએ પાછળથી બહારગામથી લાવ્યાની પણ •સભાવના થઈ શકે. તેમ છતાં આ શહેરની પ્રાચીનતા નષ્ટ થતી નથી. જૈનપુસ્તકપ્રશસ્તિસગ્રહ ” પ્રથમ ભાગ (સિંઘી જૈન ગ્રંથમાલા, ગ્રંથાંક ૧૮) ના પૃષ્ઠ ૯૮ માં ‘શતપકિા’ નામની વિ. સં. ૧૩૨૮ માં લખાયેલી હસ્તલિખિત પ્રતિની એક પ્રશસ્તિ આપી છે. તેમાં લખ્યુ છે કે-હમીરપત્તન વાસ્તવ્ય, પલ્લીવાલજ્ઞાતીય, શેઠ સાલ્ડડના પુત્ર શેઠ કઠુઆએ પેાતાના ભાઇ ઉદા શ્રાવકના કલ્યાણ માટે શ્રી બાહુડમેરુ( માઢમેર)ના શ્રી મહાવીરચૈત્યમાં શ્રી પાર્શ્વનાથ બિખ વિ. સ. ૧૩૨૭ માં સ્થાપન કર્યું. ( આ પ્રશસ્તિમાં, આ કૈડુ શ્રાવકના પૂર્વજો
66
