________________
૨૪૦
સાતપુત્ર શ્રમણ ભગવાન મહાવીર ભાર–ક્રિયાવાદી, અક્રિયાવાદી, વનચિક અને અજ્ઞાનિકોના (અજ્ઞાનવાદીઓના) સ્થાનને અથવા (સ્થિરતા થાય એવી દુર્ગતિમાં ગમનાદિ ચાર ગતિરૂપ) સ્થાનને જાણીને તેમ જ સર્વ વાદને જાણીને પ્રભુ દીરાવ (અર્થાત્ જીવન પર્યત) સંયમમાં રહેલા છે.—૨૭ " से पारिया इत्यी सराइभत्तं * વાળાં સુવર્ણ શાખા लोगं विदित्ता आरं परं च
सव्वं पभू वारिय सव्ववारं ॥ २८ ॥
ભા–રાત્રિભેજનને તેમ જ સ્ત્રી સંગ)ને ત્યાગ કરીને પ્રભુ (કમરૂ૫) દુઃખના ક્ષય માટે ઉપધાનવાળા (અર્થાત્ તપવાળા) થયા છે. વળી આ લેક અને પરલોકને અથવા મનુષ્યલેક અને નારકાદિક) પરલકને જાણીને દરેક વખતે તેના નિવારણના એમણે ઉપાયે દર્શાવ્યા છે.–૨૮ सोच्चा य धम्म अरहन्तभासियं
समाहितं अट्ठपदोवसुद्धं । तं सहहाणा य जणा अणाऊ
इन्दा व देवाहिव आगमिस्सन्ति ॥ २९ ॥ ભાવ-અર્થ અને પદે વડે અથવા યુક્તિઓ અને હેત વડે શુદ્ધ એવા તીર્થકરે કહેલા ધર્મનું શ્રવણ કરીને અને એને વિષે શ્રદ્ધા રાખીને લેકે આયુષ્ય કર્મથી રહિત બને છે અને ઇન્દ્રો વગેરે લેકોના સ્વામીએ તેમને મહિમા કરવા માટે) આવે છે-૨૯
૧. આના પછી “ત્તિ વેમી” એવો પાઠ છે. એનો અર્થ હું આમ કહું છું છે.
