________________
भावस्तोमपवित्रगोमयरसै, लिप्तैव भूः सर्वतः, संसिक्ता समतोदकैरथ पथि, न्यस्ता विवेकस्रजः । अध्यात्मामृतपूर्णकामकलशचक्रेऽत्र शास्त्रे पुरः,
पूर्णानन्दघने पुरं प्रविशति, स्वीयं कृतं मङ्गलम् ॥१६ ।। “આ શાસ્ત્રમાં ભાવના સમૂહ સ્વરૂપ પવિત્ર છાણ વડે ભૂમિ સર્વત્ર લખેલી છે. અને સમતાસ્વરૂપ પાણી વડે સીંચેલી ભૂમિ છે. માર્ગમાં વિવેકસ્વરૂપ પુષ્પમાળાઓ ગોઠવેલી છે. અધ્યાત્મસ્વરૂપ અમૃતથી ભરેલો કામકુંભ આગળ મૂકેલો છે. - એમ પૂર્ણ આનંદના સમુદાયસ્વરૂપ આત્મા પોતાના નગરમાં પ્રવેશ કરે છે ત્યારે તેણે પોતાનું મંગલ કર્યું છે.” તે કહેવાનું તાત્પર્ય એ છે કે આ શાસ્ત્રનાં બત્રીશ અષ્ટકોના અભ્યાસથી આત્મા સ્વનગરમાં (સ્વસ્થાનમાં) પ્રવેશ કરે છે. તેથી નગરમાં જતાં માર્ગને જેમ સાફ કરાય છે, શુદ્ધ કરાય છે, જલથી સિંચાય છે, મંગલ માટે કળશ મુકાય છે અને પુષ્પોની માલાથી શણગારાય છે તેમ અહીં પણ સ્વનગરના માર્ગને આત્માએ જાતે પવિત્ર કર્યો છે... ઈત્યાદિ વર્ણવ્યું છે. : ગ્રન્થકૃત્રશસ્તિ
गच्छे श्रीविजयादिदेवसुगुरोः, स्वच्छे गुणानां गणैः, प्रौढिं प्रौढिमधाम्नि, जीतविजयप्राज्ञाः परामैयरुः । तत्सातीर्थ्यभृतां नयादिविजयप्राज्ञोत्तमानां शिशोः,
श्रीमन्यायविशारदस्य कृतिनामेषा कृतिः प्रीतये ।।१७।। “સુગુરુ શ્રીવિજ્યદેવસૂરિના ગુણોના સમૂહથી પવિત્ર મહાન ગચ્છમાં છતવિયનામના પંડિત અત્યન્ત મહત્ત્વશાળી થયા. તેમના ગુરુભાઈ નિયવિયનામના પંડિતના શિષ્ય શ્રીમન્યાયવિશારદ (યશોવિજયજી ઉપાધ્યાય) ની આ કૃતિ, વિદ્વાનોની પ્રીતિને માટે થાઓ.
|| તિ શ્રીફાનસરપ્રાઇમ્..
૧૩૯
