________________
યાદ આવે સિદ્ધાન્ત મહોદધિ – મes રઝિતમના न बभूव सूरिः, भक्ता तु नैव जनिता वनिताभियाऽस्य - બધો રાગ જ્યારે જિન અને જિનશાસન પર કેન્દ્રિત થઈ ગયો હોય, ત્યારે ભક્તો માટે શું બાકી રહે ? નારીમાત્ર ભયસ્થાન તરીકે સમજાઈ ગઈ હોય ત્યારે ભક્તામણીનો ઉદ્ભવ જ ક્યાંથી થાય ?
પરમ પાવન શ્રી દશવૈકાલિક સૂત્ર યાદ આવે – વં તુ હંમર્યારિસ્સ સ્થીવિદો મર્યા - બ્રહ્મચારીને સ્ત્રીના મડદાથી પણ ભય છે, ને ચિત્રથી પણ. ગુરુદેવે આગમોને માત્ર વાંચ્યા નથી, માત્ર વાગોળ્યા નથી, માત્ર પચાવ્યા નથી, પણ એની પરિણતિમાં ખુદ ઓળઘોળ થઈ ગયા છે, એવું નથી લાગતું?
મને લાગે છે કે ગુરુદેવના વિશેષણો એમને અન્યાય કરતાં હશે. ગુરુદેવ માત્ર વૈરાગ્યદેશનાદક્ષ નથી, સ્વયં વૈરાગ્યનો તેજપૂંજ પણ છે, ગુરુદેવ માત્ર શ્રતોદ્ધારક નથી, મૃતની પરિણતિમાં નખશિખ ઓતપ્રોત પણ છે.
૩૮
યE
