________________
અંધકJળ
એક તરવરિયો યુવાન એકાએક જિનાલય અને ઉપાશ્રયનો અનુરાગી બની ગયો. મુંબઈના પ્રાચીનતમ જિનાલયો ને લાલબાગ, ભાયખલા વગેરેના ઉપાશ્રય એના સાંકળી નિવાસસ્થાન જેવા બની ગયા. સદ્ગરુની વાણી અને સવારે ભીંજવી દેતી, બપોરે પ્રભુ પાસે એકાંતમાં એ એના કપડાંને અશ્રુથી ભીંજવી દેતો, ને મધરાતે એને સમવસરણનું સ્વપ્ન આવતું. સવારે સદ્ગુરુએ જે પ્રવચનમાં કહ્યું હોય, એ જ એને પ્રભુની દેશનામાં સંભળાતું. જિનવાણી એના સ્વપ્નને ભીંજવી દેતી.
સંવેદનાના આ ઘોડાપૂરમાં માત્ર આ ભવના જ નહીં, પણ જાણે ભવોભવના પડળો ધોવાઈ ગયાં. સદ્ગુરુની વાણીએ એને પીગાળીને એનું નવસર્જન કર્યું. પ્રભુએ સ્મિત કરીને એનું સ્વાગત કર્યું ને સમવસરણે એના સ્વપ્નને સાકાર કર્યું, ખરેખર.
કોણ હતો એ યુવાન ? કહેવાની જરૂર છે ખરી ?
४८
