Divyadeep 1970 Varsh 07 Ank 09

Author(s): Chitrabhanu
Publisher: Chandulal T Shah

Page 5

દિવ્ય દીપ
લક્ષ્મી જુઓ તે દક્ષિણની જૂદી, રાજ- નેવિસના મન ઉપર આ વિચાર વારંવાર સ્થાનની જૂદી. સહુ પિતાના વિચાર પ્રમાણે વેશ અથડાયેઃ “તું–માં ભગવાન છે, તું જ તે અને વિભૂષા પહેરાવી આકાર આપતા જાય. ભગવાન છે. તું હવે તારામાં ભગવાનને જે.”
લક્ષ્મી એ તે સુંદર વિચાર છે, પવિત્ર બેન નેવિસે ત્યારથી વિચાર કર્યો કે મારે ભાવના છે. આંખ બંધ કરી, મન શાંત કરી, ભગવાન મારામાં જેવા. જેને પોતાનામાં ભગવાન પ્રસન્ન ચિત્તે બેઠેલ માણસને અંતરમાં જે દેખાય એને સર્વત્ર દેખાય. કારણ કે એ જ્યાં વિચારને ઉદય થાય છે એ લક્ષમી છે. જાય ત્યાં લઇને જાય. - જ્યારે તને શુદ્ધ હોય, મન વિશુદ્ધ હોય, જે કમળો લઈને જાય એને બધે પીળું પ્રાણ પવિત્ર હોય અને મૈત્રીભાવ સર્વત્ર હોય દેખાય. જેવી આંખ ચોખ્ખી થઈ પછી બધું જ ત્યારે શ્રીને સ્પર્શ થાય. આ નિરાકારને અનુભવ શ્વેત દેખાય. આવી પળમાં થાય.
તમે બધે જાઓ પણ જો તમને પિતાને એ માટે માનવી તીર્થે જાય, શુદ્ધ વાતા- ભગવંત સ્વરૂપને સાક્ષાત્કાર નહિ થયે હોય, વરણમાં જાય. ત્યાં જઈ તનને શુદ્ધ કરે, પછી પિતાનામાં ભગવાનને જોવાનો પ્રયત્ન નહિ કર્યો તામસી આહારથી પ્રમાદી lethargic બનેલા હોય તે જ્યાં જશે ત્યાં મંદિર દેખાશે, તીર્થ શરીરને ઉપવાસથી હળવું કરે, પછી કહેઃ “હે દેખાશે, પૂજારી દેખાશે પણ ભગવાન નહિ દેખાય. પ્રભે! હું સર્વને ભૂલી ગયો છું. હવે હું ભગવાન તેને દેખાય જેને પોતાનામાં માત્ર તને યાદ કરવા માગું છું.”
દિવ્યતા દેખાય. શરૂઆત અહીંથી કરવાની છે. આત્માની ભૂખ જાગે, એ વખતે જે જાગૃત આ દ્રષ્ટિ આવી, સાક્ષાત્કાર થયો તેના ઊર્મિઓ ઉપસ્થિત થાય તે ભગવાન છે. એ વિચારેની ભૂમિકા level બદલાઈ જવાની. એના વખતે ભગવંત સ્વરૂપને અનુભવ થાય છે. ખાવામાં, એના બોલવામાં, એના ધંધામાં એ
આવો અનુભવ થયો ત્યારથી જીવનના એની ભૂમિકાથી levelથી નીચે નહિ જાય. આ દિવસો ગણાય છે. જીવનનું મૂલ્ય સમજાય છે. અનુભૂતિ પછી જ્યાં જાય ત્યાં દિવ્યતા લઈને - મસ્તરામે ફરીથી કહ્યું: “કુવામાં ભગવાન જાય, નીચે ન ઊતરે. છે.” નેવિસે પાછું જોયું તે પોતાનું પ્રતિબિંબ જેમ આકાશમાં ઉડતું પ્લેન એટલું નીચે જ દેખાયું, બીજું કાંઈ નહિ.
ન ઊડે કે કઈ ઘરની સાથે ટકરાઈ જાય, એમ “તમે કહો છો કે કુવામાં ભગવાન છે આ શરીર રૂપી વિમાનને પાયલેટ pilot પણ મને તે હું જ દેખાઉં છું.” સંતે કહ્યું “અરે, ચૈતન્ય જાગૃત હોવાથી અધ ભૂમિમાં ન જ પડે. તું જે દેખાય છે એ જ તે ભગવાન છે. ભગવાન એકવાર મેં એક સુખી ગૃહસ્થને નોકર બીજુ કાણુ છે? તું છે તે ભગવાન છે, તું સાથે બોલતા જોયા. વાતમાં ગરમ થઈ ગયા નહિ હોય તે ભગવાન કયાં છે ? ”
અને પછી અંદર ગયા અને લાકડી લાવી, - ટાગોરે ભગવાનને કહ્યું: “You are Lord નેકરના બરડા ઉપર મારી. નોકરે ફરીને because of me હું છું તે તું સ્વામી છે. લાકડી ઝૂંટવી લીધી, મારવા ઉપાડી પણ ઉગામેલ હું નથી તે તારું ભજન કોણ ગાશે? તને હાથ પાછો વળતાં મોટેથી બોલ્યોઃ તમે શેઠ ભગવાન કોણ માનશે?” આ એક ઉપાલંભ છે. છે એટલે જતા કરું છું. પણ...”