________________
દિવ્ય દીપ
૨૦૩
ઘણું થયું, ઘણું વીત્યું પણ પૂ ગુરુદેવશ્રીના અંતર- સાધુષ પાછો સોંપતા જાવ. માંથી સહુના પ્રત્યે એ જ દયાને સ્રોત વહી રહ્યો હતો. આજે તેઓ પરદેશમાં ફરવા નહોતા ગયા પણ
છે અને એ જ નમ્રતા. માત્ર એક જ વાતનું જૈનધર્મના ફેલાવા અર્થે ગયેલા. ઉપદેશથી વિરુદ્ધ મનમાં દુઃખ હતું કે મારા નિમિત્તે આ જીવો હળવા આચરણ છે તે ઉપદેશની કાંઈ અસર થતી નથી. બનવાને બદલે શા માટે ભારે બની રહ્યા છે? તેથી જૈનધર્મના સિદ્ધાંતો, જેનદર્શન, સાધુના
એક સુપ્રભાતે શાંતિથી બેસીને વિચાર કરતાં આચારવિચારો પ્રત્યક્ષ દેખાડી તેમને સાચો બોધ એક તોફાની આત્માના અંતરમાં મોટું મને મંથન પમાડવો હતો. તે જાગ્યું અંદર વિકારોનું વલોણું થયું પિત ની ભૂલ માનવજાતને શાંતિનો સંદેશો આપવા મહાવીર સમજાઈ અને પૂ ગુરુદેવશ્રી ના ચરણોમાં નમવા એનું પ્રભુની વાણી સકળ વિશ્વને સંભળાવવા માટેની તન અને મન અધીરા બન્યાં.
ઉત્કર્ષ ભાવનાથી અમુક ક્રાંતિકારી પગલાં લેવા પડયાં પૂ ગુરુદેવશ્રીના પવિત્ર પાદપંકજમાં માથું નમ્યું તે અનિવાર્ય હતાં. અને અંદરનો ક્રોધ પશ્ચાત્તાપના આંસુ. રૂપે વહ્યો. મને લાગે છે કે તેમણે કાંઈ ખોટું નથી કર્યું. મન શાંત પડયું. શુદ્ધિને આછો-શો અનુભવ થયો આજે હિંમતવાન સાધુઓની જરૂર છે. અને પોતાની ભૂલનો એકરાર કરતો એણે એક કાગળ આજે શ્રીમંત વર્ગ દાન કરી, ધર્મની ભાવના લખી આત્મનિવેદન કર્યું. એક અક્ષરનો પણ ફેરફાર નીચે સકળસંઘને, સાધુઓને પણ પોતાના વર્ગ નીચે કર્યા વિના તેમના કાગળને જ અહીં ઉતારો કર્યો છે. લાવી ગેરઉપગ કરે છે. આ શ્રીમંતોની સામે થવાની - “ ચિત્રભાનુ મહારાજ સાહેબનો પ્રખર હિંમત કોઈનામાં નથી, વિરોધ જ્યાં કરવાના છે ત્યાં વિરોધી હતા પણ મેં તેમને સમજવાની કોશિશ કઈ નથી કરતું. ધર્મમાં કેટલાય સડા પેસી ગયા છે. કરી ત્યારે મને સત્યનું ભાન થયું. જાણે અજાણે આવી છે આપણી ધર્મની દશા ! ધર્મની લાગણીથી પ્રેરાઈને વિરોધ કરવા ગયેલ પણ હા, સામી વ્યક્તિએ ભૂલ કરી તો આપણે શું પ્રભુની હું મહેરબાની સમજુ છું કે મારા હાથે કર્યું? આપણે પણ ધર્મથી ચલિત થયાં. આપણે પૂ. મુનિ મહારાજ શ્રી ચિત્રભાનું સાહેબની કોઈ વીરપ્રભુને ઉશદેશ ફક્ત શાસ્ત્રોમાં જ રહેવા દીધો છે. આશાતના ન થઈ. કર્મના બંધનોથી બચે. પણ નહિતર આવું કદી ન બનત. સામી વ્યક્તિ ખરાબ મનમાં ઘણે ક્રોધ કરેલ તેથી થોડે ઘણો પણ દોષિત તો આપણે સારા છીએ તે કેમ સાબિત કરશે ? થયો. મને લાગ્યું કે હું કાંઈક ખોટું કરી રહ્યો છું. એક વાત હંમેશાં યાદ રાખવા જેવી છે. આપણે
શું હું સર્વ રીતે પૂર્ણ છું? શું હું સર્વ કોઈ વ્યક્તિ સાથે ઘણો જ સારો અને મીઠો સંબંધ દેષ રહિત છું ? હું બીજાને નિંદવા નીકળ્યો છું તો હોય છે ત્યારે વાહવાહ કરતાં થાકતાં નથી પણ કોઈ શું મારામાં કોઈ દોષ નથી ?
પ્રસંગે ઝઘડો થયો તો નર્યા દોષો જ તેનામાં અમે, ચિત્રભાનુ મહારાજ સાહેબ સામે ઘણું દેખાય. તેને સર્વરીતે ભાંડતા થઈએ-આ બિલકુલ આક્ષેપ કર્યા, પણ વિચાર કરશો તો બિલકુલ બિન- અયોગ્ય છે. ન્યાયી આક્ષેપો છે.
જે કારણસર મનદુઃખ થયું તે પૂરતી તે વ્યક્તિ (૧) તેઓશ્રી હરેક ચોમાસાં મુંબઈમાં કરે છે દોષિત માની શકાય પણ તેથી તેનામાં બીજા દોષ તો બીજા સાધુઓએ તો ઘણું કર્યા, વધારે પણ ન કાઢી શકીએ. પણ આવું ન્યાયી વલણ નથી. એક કર્યા. તે સિવાય બીજા ઘણું દે આપણું સાધુ- વાર અણબનાવ બન્યો એટલે એ મોટો દુશ્મન, તેની મહારાજોમાં છે પણ નિંદાથી દૂર રહું છું.
દરેક વાત દોષયુક્ત લાગે. (૨) તેઓશ્રી સાધુના વેશે પરદેશ ગયા ત્યારે આવું છે. આપણું માનવ મન ! કેટલું સમાજે કહ્યું ઃ જવું હોય તો જાવ પણ અમારે સંકુચિત ને વામણું!
[ અનુસંધાન પાનું ૨૦૪ ઉપર ]
