________________
( ૨
)
દિપાવર તૈના
આપવા કહેલી છે. કાં તો વસંતમાં ચડાવેલું ભપકો પણ હક રાખો હતે. ઘાસ અને અનાજ તે અંકાય નહિ અને પાછું લેવામાં શભા નહિ, મેંઘુ હોવાથી ગઈ સાલે ૪૦૦) ના ઘોડાં ૧૦૦૦) ચાંદીમાં પણ ૫૦) થી ૬૦) ભારના તોડા વટા” નું ખાઈ ગયાં અને તળીઆરે ખોટ જણાતાં વામાંજ જાય, એમ તેમ કરી ગામના પંચની આખરે વેચવા પર્યા. બહાર તે વીસ પચીસ રૂબરૂ ૩૦ થી ૩૫) તોલા સેનું લઈ ૨૦) તોલા હજારની આસામી ગણ્ય છે એટલે આબરૂદારમાં કાગળી ખામાં લખી કાયદા પ્રમાણે લીધાનું ગણે ય ખપવા ધરનું ખર્ચ ૫ વધારે હોયજ, અવસર છે. દરેક ઠેકાણે તેમ થાય એટલે ગુનેહગાર પણ પણ ખર્ચ મોભા પ્રમાણે કરેજ છુટકે. હવે કોણ ગાય અને આંખ આડા કાન કરી ચલાવે ઊગરાણી અને અનાજના મલી રૂ ૧૦૦૦) અને જવાય. કારણ રંડાપો તો રડો. કદાચ કન્યા બે હજારની રોકડ ને ૪૦૦૦) નાં ઘર મળી કુલ રંડાય તો આટલું હોય તે બાઈ બેઠાં બેઠાં ખાય ૧૭૦૦૦) નો અવેજ છે તેમાં ૧૦૦૦૦ તો દેવું એમ કહી ચલાવે જાય પણ સામા પક્ષના શુ થતા છે. ઘરની મુડી ૭૦૦૦) ની તે ઘર અને હશે હાલ તેને કેને છે વિચાર!
ઊયરાણી માં રોકાઈ ગઈ છે, તે હાલ આવે તેમ કાતિલાલ-વાહ ભાઈ, યુક્તિ તે ઠીક નથી. ૨ ૦ ૦ ૦) રોકડ છે તેમાંથી જે દેવાદાર તાકીદ હાથીના દાંત બતાવવાના જુદા અને ચાવ કરે છે તેને થોડા ઘણા આપે છે. બાકી વેપારમાં વીના દા” ત્યારે આમ કરવું હતું તે કાયદે મુડી ફેરવે છે. હવે ૨૦૦૦)મણ દાંણ હતા તેમાં બાંધતા કાને તેમને કેદમાં પુર્યા હતા કે આટલો ૮૦૦૦)ની મુડી હતી પણ અનાજના ભાવ બેસી બધો ખાલી મેટા ભાઈ બનવામાં વડાઈ માની ગયા છે, એટલે હાલ તે ૩૦૦૦) ઉપજે તેમ છે. બેઠા છે એ તે આજેજ જાણ્યું પરંતુ ૫૦૦) નું એટલે મુદલમાં પણ ૫૦૦) ની ખેટ છે અને વસંત અને મોસાળા થાય આ તે કયાંથી લાવી આ સાલે ૩૫૦૦)ને ખર્ચ કરવાને છે ને પાછું પુરું થાય. સમાજ આગેવાનો શ્રીમંત છે એટલે દેવું કરવું પડશે. એટલે “ પાવે પાવાને બધાજ શ્રીમંત હશે તેમ તેઓ જાણતા હશે હાથેજ ડુબશે ? એ કહેવત મુજબ શ્રીમંત પણ તેઓ શ્રીમંત સવે પોતપોતીકા ઘરના આગેવાને દરેકને શ્રીમંત જોઈ રૂઢિઓ વધારે હશે. કંઈ કોઈનું ચલાવી આપતા નથી ને પંચ- જાય પરંતુ “ ઘેર ઘેર માટીના ચુલા છે. ” તે માં તે સર્વે સરખા ગણાય છે તો શા માટે પંચ. તેઓને પણ દેખાશે એટલે ઠેકાણે આવી ના કાયદાનું ઊલંઘન થાય છે ?
સુધારો કરશે. શાન્તિ–ભાઈ કાન્તિલાલ, ગરમ થયે તારું
નગીનદાસ–ન્તિલાલની જ્યારે આવી
સ્થિતિ છે તો દેવું કરી વસંત અને આણું કે મારું શું વળનાર છે, આપણે ગમે તેટલાં ગળાં
તેડવાની શું જરૂર છે, જે બેસાડીશું તે નકામાં જ છે એ તો
નહિ તેડે તે નહિ જે કરતા
ચાલી શકે ? હશે તેજ કરવાના. ધાર્યું તેમનું જ થવાનું પણ
શાન્તી-ચાલી શકે પરંતુ બાપદાદાની સમય બદલાય છે. દરેક પિતાની ફરજ શું છે તે
ઇજત આબરૂને લીધે અને શ્રીમંતાઈનો ડોળ સમજે છે. આ કુરીવાજ દેખાદેખી વધેલો છે
બતલાવવા કરવું જ જોઈએ. જો તેમ નહિ કરે અને જેટલા ચઢયા છે તેટલાજ પડવાના. આપણું
તે લોકો સમજે કે તેમનું ઘર ઘસાઈ ગયું છે ભાઈ જયન્તિલાલ પણ બહાર તો શ્રીમંતની
એટલે તેમના છોકરાઓને કોઈ ભાવ ૫શું નહિ ગણતરીમાં ગાય છે પણ ગઈ સાલે રૂા.૪) પૂછે. પણ ભાઈ જ્યન્તીલાલ, તમો મણુલાલના. ના ભાવે ૨૦૦૦ મણ અનાજ લીધું હતું. વળી લગ્નમાં દાગીના તો મારા મામીને ચઢાવજો અને કાપડ કપાસ અને વ્યાજે ધીરધારમાં રૂ. લગ્ન ગયા પછી છ આઠ મહીને પાછા આપજે ૨૦૧૦) ઊ રાણી પાડી હતી. ઘેર બે ઘેાડા રાખો એટલે તેટલું દેવું તે શું કરવું પડશે.
