Bhaktamar Stotra Satikam

Author(s): Mantungasuri, Gunakarsuri
Publisher: Shravak Hiralal Hansraj

Page 112

नक्तः|| धृष्टः पार्श्वे भवति च तथा दूरतश्चाप्रगटनः // दात्या जीर्यतनसहितः प्रायशो नानिजातः / सेवा धर्मः परमगहनो योगिनामप्यगम्यः // 1 // इति हेतोस्त्वत्कर्णामृतमनृतं ब्रुवतेऽमी, अतो मम हा सो जातः, इति श्रुत्वा कुपितो राजा पाह, रे शठे! तर्हि त्वं कथं राज्यलीलामनुभवसि ? सा स्व. | कर्मणेत्युवाच. यतः-नमस्यामो देवान्ननु हतविधेस्तेऽपि वशगाः / विधिवद्यः सोऽपि प्रतिनियत कमैकफलदः // फलं कर्मायत्तं यदि किममरैः किंच विधिना / नमस्तत्कर्म यो विधिरपि न येन्यः प्रजवति // 1 // दैवेनासृजता स्वयं जगति यद्यस्य प्रमाणीकृतं / तत्तस्योपनयेन्मनागपि महावा श्रये कारणं // सर्वस्योपरि पूरके जलधरे वर्षयपि प्रत्यहं / सूक्ष्मा एव पतंति चातकमुखे वित्राः पयोविंदवः // 2 // इत्युक्ते रुष्टो राजा रोगग्रस्त रं कैकनरानयनाय स्वभयनादिशत. तेऽपि लघु जूतकरचरणं मलव्याप्तकरणं ज्वरिणं दुःखदारियैकशरणं तं राजहंमकुमारं गोपुरादानिन्युः. अय राजा तस्याः सर्वालंकरणानि त्याजयित्वा खंमितचीवरं च परिधाप्यानिबतापि तेन सह तां पर्यणाययत् . असमंजसकृाजेति मंत्रिसामंतादयश्चिंतयंतिस्म, यतः सबंदं जंपिज्ज / किज्जर मणस्स पमिहा // अववाया न विहिज्ज ! पहुत्तणं तेण |