________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
જુલાઈ - ૨૦૦૬
શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશઃ વર્ષ: , અs : ૩
ના, ગુરૂજા યુદ્ધના વિકલ્પની નહિ, પણ સામે મળ્યાં. પત્નીઓ બોલી ઊઠી : અમે તો ગુપ્ત માર્ગે અહીંથી ભાગી જઈને ઘેર “તમારી વીરતા અને તમારા વતનપ્રેમથી અમે પહોંચવાની અનુમતિ લેવા આવ્યા છીએ !” સૌ પ્રસન્ન છીએ. આજે અમે તમારી આરતી ઉતારીશું
ગુરૂ ગોવિંદસિંહ એકાએક ગંભીર થઈ ગયા. અને મીઠા રાસડા લઈશું.!” જાણે એકાએક ભયાનક વીજળી તૂટી પડી હોય તેમ માતાઓ બોલી ઊઠી : “બેટાઓ ! માભોમ આવાક બની બેઠા. તેમને મૌન જોઈને શીખ માટેની ફરજ તમે પૂરી કરીને જ આવ્યા હશો ખરું સિપાઈઓ જરા ઠાવકા થઈને બોલ્યા :
ને ! તમે વીર સપૂતોએ શત્રુઓનાં માથાં વધેરીને “ગુરૂજી. હવે આ યુદ્ધ જો આપણે ચાલુ અમારું ધાવણ સાર્થક કર્યું....!” રાખીએ તો એનો અંજામ એક જ છે : આપણો ભગિનીઓ બોલી ઊઠી, “વીરા, તમારી સર્વનાશભર્યો પરાજય !”
વીરતાની યશગાથાઓ ઈતિહાસ ગાશે. અમને ગૌરવ ગુરૂ ગોવિંદસિંહ થોડીવારે સ્વસ્થ થતાં બોલ્યા, છે કે અમારા જવાંમર્દ ભાઈઓ માતૃભૂમિની રક્ષા કરી “ભાઈઓ, તમારે યુદ્ધ ના કરવું હોય તો તમને તમારા શક્યા અને શત્રુઓના દાંત ખાટા કરી શક્યા....!” ઘેર પહોંચવાની અનુમતિ આપવામાં મને કોઈ વાંધો પેલા ચાલીસ સૌનિકો આમાંથી એકેય વાતનો નથી. પણ મારી એક શરત તમારે સ્વીકારવી પડશે.” પ્રત્યુત્તર આપી ના શક્યા. તેમણે મસ્તક નીચા કર્યા.
તમારે અહીંથી જતાં પહેલાં મારા શિષ્યો પનઘટ ઉપરનું નારીવૃદ સમગ્ર વાતનો સાર પામી ગયું તરીકે ત્યાગપત્રો લખી આપવા પડશે. આજથી હું અને સૌના હૈયે દાહ પ્રગટયો. માતાઓ બોલી ઊઠી: તમારો ગુરૂ નહિ ને તમે મારા શિષ્યો નહિ! આપણાં “હતુ નમાલાઓ ! અમારું ધાવણ લજવીને ગુરૂ-શિષ્યના સંબંધો પૂરા કરીને જ તમે જઈ શકો તમે પીછેહટ કરી ? માતૃભૂમિની રક્ષા ના કરી શકે છો.' ગુરૂના શબ્દોમાં ગ્લાનિ હતી.
એવા કાયરોની જનેતા થવા બદલ અમને આજે શીખ શિષ્યોને ત્યાગપત્રની વાત જરા વસમી પસ્તાવો થાય છે !' લાગી, પણ હવે તો જીવ એટલો બધો વહાલો લાગ્યો પત્નીઓ બોલી ઊઠી : રે,બાયલાઓ યુદ્ધમાં હતો કે તેમણે એ વસમી વાત પણ સ્વીકારી લીધી શસ્ત્ર નહોતું પકડવું તો અમારી બંગડીઓ પહેરીને અને સૌએ ત્યાગપત્ર લખીને તેમાં સહી કરી આપી. ઘરમાં બેસવું હતું ને ! તમારા જેવા કાયર કંથની ગુરૂજીએ તેમને સહુને આશીર્વાદ સાથે પોતપોતાના પત્નીઓ કહેવાતાં આજે અમને લજા ઊપજે છે.” ઘેર પાછા ફરવાની અનુમતિ આપી.
ભગિનીઓ પણ બોલી, “તો મારા વીર બંધુઓ - ત્યાગપત્ર આપીને તેમણે પ્રસ્થાન કર્યું. આજે શત્રુઓને પીઠ બતાવીને પાછા વળ્યા છે, ખરું ગુપ્તમાર્ગે ચાલી નીકળેલા ચાલીસ સૈનિકો એક જ ને ? આજથી તમે અમારા ભાઈ નહીં ને અમે તમારી વતનના હતા. પોતે યુદ્ધમાં બચી ગયા અને હવે ઘેર બહેનો નહિ. અમને પીઠ બતાવનારા નામર્દ ભાઈઓ જઈને સ્વજનોને મળીને શેષ જીવન મોજથી જીવી નહિ, સામી છાતીએ વાર તહેનારા વીર ભાઈઓ જ શકાશે એવા ખ્યાલથી સૌ હરખાઈ રહ્યાં હતા. ખપે છે !'
પરંતુ તે સૌ જેવા ગામમાં પહોંચ્યા કે તરત ચાલીસ સિપાઈઓ તો પોતાનો જીવ બચાવીને જ તેમની પત્નીઓ તથા પરિચિતો સૌ પનઘટ ઉપર - સ્વજનોને મળવા ઘેલા થયા હતા, પણ તેમની
For Private And Personal Use Only
