________________
નવેમ્બર-ડીસેમ્બર ૯૮]
૧૫ જાણે કે બેશુદ્ધ થઈ ગયા! (કે નવકાર મૈયાની આ રીતે પં. શ્રી અભયસાગરજી મ.ના ગોદમાં આળોટી ગયા!) અને બરાબર ૭ર અવનવા અનુભવેની પ્રસાદી રજૂ કર્યા પછી હવે કલાકે તેઓ સ્વયં ભાનમાં આવી ગયા ત્યારે મારા બે અનુભવે અહીં જણાવું છું. તેઓ સંપૂર્ણપણે સ્વસ્થ હતા!... ડોક્ટર પણ
સં. ૨૦૨૧ની સાલમાં અમે રાજસ્થાનમાં આ જોઈ મેંમાં આંગળા નાખી ગયા!
નાકેડાજી તીર્થની યાત્રાએ જઈ રહ્યા હતા. પણ
રસ્તો ભૂલી ગયા અને સંજોગોવસાત્ અન્ય એક વખત રાણકપુરના જિનમંદિરમાં પ્રભુ
સાધુએથી પણ છૂટા પડી જવાયું. ચારે બાજુ દશન કરતાં તેઓશ્રીને એકાએક આખા કે
રેતીનું રણ હતું. ઉપર આકાશ અને નીચે ધરતી જબૂદ્વીપનાં દર્શન થયાં અને આંતરસૂચના મળી તે મુજબ તેઓશ્રીના માગદશન મુજબ
હતી ! પક્ષી કે ઝાડનું પણ નામ-નિશાન નહિ. પાલીતાણામાં તટી પાસે આગમમંદિરની પાછળ
છેવટે એક ટેકરા પર બેસી આંખે વિશાળ જંબુદ્વીપનું નિર્માણ થયું છે. જેના
મચી ભાવપૂર્વક નવકાર તથા ઉવસઆગમના કથન મુજબ yવી સયની કે પોતાની ગહરના વારાફરતી જાપ કર્યો. થોડી ધરીની આસપાસ ફરતી નથી, પરંતુ સૂર્ય-ચંદ્ર વાર બાદ આંખ ખોલીને જોયું તે લગભગ જબુદ્વીપના કેન્દ્રમાં રહેલ મેરુ પર્વતની આસ
આ ૫ માઈલ દૂર એક મુસાફર સાંઢણી પર બેસીને પાસ ફરે છે, તેનાથી ત્રાતુઓનું પરિવર્તન,
જ જતો દેખાયો. મેં દાંડા સાથે કપડું બાંધીને દિવસ-રાત આદિ ગણિતબદ્ધ રીતે થયા કરે છે.
' ઊંચુ કર્યું. તે જોઈને માત્ર-દશેક મિનિટમાં જ આ બાબત પ્રેક્ટીકલ રીતે સાબિત કરીને તે ૬ ફૂટ ઊંચી પઠાણી બાંધાને મુસાફર ત્યાં વિજ્ઞાનવાદમાં અંજાયેલી નવી પેઢીને ધર્મ પ્રત્યેની આલા પહાગ્યા અને રસ્તા બતાવ્યા. ક્ષણ વાર
અશ્રદ્ધાથી ઉગારી લેવા માટે તેઓશ્રીએ નવકાર પછી મેં પાછળ જોયું તો તે અદશ્ય થઈ દ્વિારા મળેલી આંતરસૂચના મુજબ જ બદ્રીય ગયા હતા... યોજનાનું નિર્માણ કરાવ્યું છે. ત્યાં ભવ્ય જિનમંદિર પણ શાસ્ત્રાનુસારી વિધિપૂર્વક બંધાવ્યું છે. ઇ. સ. ૧૯૫૮માં હું ૧૬ વર્ષની ઉંમરનો
સં. ૨૦૪૧માં ઉપરોક્ત જિનમંદિરની ગૃહસ્થ અવસ્થામાં હતા. ત્યારે મેટ્રીકની પરીક્ષામાં પ્રતિષ્ઠા ફા.સુ. ૬ની નક્કી થયેલ. પરંતુ પ્રતિષ્ઠાના ૪ ફુલરકે પનું અંગ્રેજી પેપર જોઈ હું એકદમ ત્રણ દિવસ અગાઉ તેમના પગ પર વજનદાર મુઝાઈ ગયે. આમેય મારું અંગ્રેજી ખૂબ કાચું પેટી પડતાં પગમાં ફેક્ચર થઈ ગયું. પગમાં હતું. છેવટે હું આંખો બંધ કરી અને નવકાર ખુબ સજા થઈ ગયા. ભાવનગરનાં ડોકટરે તેમને તથા ઉવસગ્ગહર વારાફરતી ગણવા લાગ્યો. ટ્રીટમેન્ટ માટે ભાવનગર આવવાનો આગ્રહ કર્યો. આમ પણ વડિલોની પ્રેરણાથી રેજ ૧ માળા ૬ સાધુઓ પાટ પર બેસાડીને દવાખાનામાં લઈ તે અચૂક ગણતા હતા. અને ત્યાં ચમત્કાર ગયા. પરંતુ મહામંત્રની સાધનાના બળે સજાયે! જાપ કરતાં કરતાં બંધ આંખે તેઓશ્રી ત્રીજે જ દિવસે પગે ચાલીને પ્રતિષ્ઠા ફિલમની જેમ પ્રશ્નોના જવાબ દેખાવા પ્રસંગે પહોંચી ગયા અને પ્રતિષ્ઠા કરાવી. ફા. લાગ્યા અને તેથી ઉત્સાહમાં આવીને મને સ. ૭નાં પગે ચાલીને આદપર ગામે ગયા. જેટલા ઉત્તરો યાદ રહ્યા તે જવાબ લખ્યા ત્યાંથી ગિરિરાજ પર ચડી યાત્રા કરી. ફા. સુ. અને આશ્ચર્ય સાથે મને ૫૦ ટકા માર્કસ ૮નાં આગમમંદિર પાછા આવી ગયા. ! ! પ્રાપ્ત થયા...!
