________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
[શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ
મળ્યું એ મહાસ ભાગ્ય છે આપણું. જ્યારે સંસારની ભયાનકતા સમજાય ત્યારે જ માણસને ક્ષણની કીંમત સમજાય છે. અષાડ વદ – ૪ આપણને ધર્મનું ફળ કેમ નથી મળતું. જાણો છો ? કારણ આપણે ગુણે સુધી પહોંચતા જ નથી.
ધમમાં જ મગ્ન બનેલા રહીએ છીએ. પહેલા આત્માને પાત્ર બનાવો. અને એ બને અને પછી મનોકામનાઓ સેવો. બનવુ નથી અને ઈચ્છાએ સિદ્ધ કરવી છે. ક્યાંથી સિદ્ધ થશે. રેગ્યતા હશે તે મળેલું ટકશે. નહી તે ઘડીના છઠ્ઠા ભાગમાં કયાંય ફેંકાઈ જશે. જેનામાં લાયકાત હોય છે તેને બધું સામેથી મળે છે. એક કહેવત છે કે તુ કોઈ વસ્તુની શોધ કરીશ નહીં. વસ્તુઓ તને શોધતી આવશે. પણ યોગ્યતા હોય તો જ. એક રાજા હતા. તે જાતા જતા પ્રદેશમાં ફરતે હતો એણે ફરતાં કરતાં જોયું કે મારા રાજ્યમાં બીજા કોઈ જમમાં છે આવી સગવડ ? કબૂતર એકદમ બીકણ પંખી કહેવાય છે. તે જરા અવાજથી ભડકીને દૂર ભાગી જાય. જયારે સારાને ત્યાં રહેલું કબૂતર દરરોજ થતા હવે ડાના અવાજથી ટેવાઈ ગયેલું છે તે હથોડાના અવાજથી પણ ડરશે નહીં. આપણે પણ સંસારના રંગીલા વાતાવરણથી એવા જ ટેવાઈ ગયેલા છીએ, તેથી કોઇ ઉપદેશ આપણને અસર કરતું નથી. એક સમ્રાટ બાદશાહ બહુ શોખીન હતું. તે વિદ્યા તથા કળાને પ્રેમી હતું. તેને એક દિવસ મનમાં વિચાર આવ્યું કે માનવજાતને ઇતિહાસ લખાવે. તેણે પોતાના રાજયમાં રહેલા વિદ્વાનને કહ્યું કે મારે માનવજાતને ઇતિહાસ લખાવવો છે. તમે ઇતિહાસ લખે. તમને સર્વ સામગ્રી પૂરી પાડવામાં આવશે. આ સાંભળી બધા વિદ્વાને ખુશ થઈ ગયા. તેની એક કમિટિ નિમવામાં આવી. અને જુદા જુદા દેશની માનવજાતનો ઇતિહાસ લખવા માટે જુદા જુદા ૫ ડિતની સભા નીમાઈ. તેમાં ગામ-ગામને અને એમાં ય વળી નાત-જાત કુટુંબને. આવી રીતે કેટલા ઈતિહાસ લખવાના આવે. છેવટે ઇતિહાસ લખાયે. ઈતિહાસના લખેલા પુસ્તકો નગરની બહાર લાવવામાં આવ્યાં. રાજા કહે લાવે. તે વિદ્વાનો કહે છે – રાજાછ! લખેલાં પુસ્તકો એમ નહિં આવે એને લાવવા મટે તે ઉોને ઉટે મંગાવવા પડશે, રાજ કહે ઓહએટલા બદા પુસ્તકો વાંચતાં તે મારી જિંદગી પણ નાની પડશે. મને આટલે બધે દતિહાસ વાંચવાની ફૂરસદ નથી માટે એ ઇતિહાસને સંક્ષેપ કરીને લાવો. મહામહેનતે તેને સંક્ષેપ કર્યો. રાજા કહે લાવ સંક્ષેપ. તે વિદ્વાન કહે તેનો ઘણે સક્ષેપ કર્યો. પરંતુ તેને લાવવા માટે મોટો મેકલવી પડશે. રાજા કહે મને એટલાં બધાં પુસ્તક વાંચવાની ફરસી નથી તેનો પણું સક્ષેપ કરે. વિદ્વાને પણ કંટાળી ગયા. હવે એ અરસામાં રજા માંદો પડશે. બચવાની કોઈ આશા નથી. વિનાને આ સમાચાર મળે છે. વિઠને વિચાર કરે છે કે આપણી પર કલંક રહી જશે કે આ લેકે એ રાજયની તિજોરી ખાલી કરી પરંતુ ઇતિહામ પે નહીં. માટે વિદ્વાને પહોંચ્યા બાદશ હ પાસે અને કહે કે બાદશાહ અમે ઈતિહાસને સક્ષેપ કર્યો છે. બાદશાહ કહે મારી છેલ્લી ઘડી છે. જે હેય તે કહી દો વિદ્વાને કહે- બાદશાહ ! સાંભળો. માણસ એક ચીજ ખૂટે છે. મા રાજ્યમાં ચિત્રશાળા નથી. માટે કઈ સારામાં સારી ચિત્રશાળા બનાવવી જોઈએ. એણે સારા ચિત્રકારો બોલાવ્યા અને સારામાં સારી ચિત્રશાળા બનાવવા કહ્યું, ચિતાર.ઓ ને સારૂ બિલ્ડીગ આપવું. અને બધાને અલગ-અલગ વ્યવસ્થા કરી આપી. એ માટે મુદત પણ આપી. કેટલાક સમય વીત્યા પછી રાજાએ કહ્યું કે હું થોડા દિવસમાં ચિત્રશાળા જોવા માટે આવવાનો છું, તમે તમારાં ચિત્ર તૈયાર રાખજે. રાજ જોવા માટે આવે છે અને ચિત્રની કલાત્મકતા જોઈને રાજા આશ્ચર્યચક્તિ બની જાય છે. આ રીતે જોત જેતે એક ચિત્રકારની પાસે આવે છે. ત્યાં ખાલી ભીત જુએ છે. રાજા પૂછે છે કે ભાઈ તે આટલા દિવસ શું કર્યું ? ખાલી મફતનો જ પગાર લીધો ? ત્યારે
For Private And Personal Use Only
