Atmanand Prakash Pustak 093 Ank 03 04

Author(s): Pramodkant K Shah
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 5

જાન્યુ.-ફેબ્રુ.: ૯૬]
૧૭ નિર્દોષ અન્નકલ મળવાને અભાવે ભગવાન લોકો ૧૦૮ ઘડાનું પારણું માને છે, પણ તેને ભૂખ તરસ સહન કરે છે, પરંતુ કચ્છ-મહાકછ કેઈ આધાર જણાતું નથી.) ભગવાન તે ફાગણ આદિ સાધુઓથી તેમ થઈ શકયું નહિ. ભગવાન વદ ૮ થી બીજા વર્ષના વૈશાખ સુદ બીજ સુધી તે તેજસ્વીપણે તપિવૃદ્ધિ કરતા મામાનુગ્રામ તદ્દન નિરાહાર રહ્યા હતા. આ કાળમાં એવી વિચરતા હતા. એમ કરતાં તેર માસ અને નવ સંઘયણ-શરીરશક્તિ નહિ હોવાથી વચમાં દિવસ થયા. વૈશાખ સુદ ૩ ને દિવસે ભિક્ષા એકાંતરે બીયાસાણુ વિગેરે કરાય છે ઘણા માટે પ્રભુ હસ્તિનાપુરમાં પધાર્યા-રાજમાર્ગો ઉપર તપસ્વીએ તે છઠ્ઠના પા૨ણે છઠ્ઠ, અઠ્ઠમના પારણે લેકેનો કોલાહલ થવા માંડ્યો –“ભગવાન કાંઈ અઠ્ઠમ અને તેથી પણ વધુ કરતા જણાય છે. લેતા નથી. કાંઈ લેતા નથી.”
ઘણા ઉપરાઉપરી ચાલુ વર્ષીતપ કેટલાય વર્ષો
સુધી કરતા હોય છે. ધન્ય છે એ તપસ્વીઓને ! આ સમયે ત્યાં ભગવાનના પુત્ર શ્રી બાબાલ ધન્ય છે એ જેનશાસનના આરાધકોને !! રાજાના પુત્ર સોમપ્રભ રાજા રાજ્ય કરતા હતા. તેમના પુત્ર શ્રેયાંસકુમાર રાજમહેલના ઝરૂખામાં કમને તપાવે તેનું નામ તપ છે. નિકાચિત બેઠા હતા તેમણે ભગવાનને જોયા અને જોતાની કમને પણ વિખેરી નાખવાનું તેનામાં પ્રબળ સાથે જ તેમને જાતિસ્મરણ જ્ઞાન થયું. ભગવાન સામર્થ્ય રહેલું છે. યુગાદિદેવના શાસનમાં ઉત્કૃષ્ટ સાથેના પિતાના પાછલા ભ શ્રેયાંસને સાંભરી વષીતપ વર્તાતે હતો મધ્ય બાવીસ જિનેશ્વરોના આવ્યા. તેઓ સાધુતાના આચારો સમજી ગયા. શાસનમાં આઠ મહિનાને તપ હતું, અંતિમ તે જ વખતે ત્યાં કોઈકે આવીને શ્રેયાંસ- પ્રભુ મહાવીરના શાસનમાં છમ્માસી તપ વતે કુમારને ચેકખાં તાજા શેરડી રસથી ભરેલા ઘડા લાગટ છ મહિનાના તપની શક્તિના અભાવે ભેટ ધર્યા શ્રેયાંસકુમારે દોડી જઈ ભગવાનને પણ, જેમાં છ મહિનાથીયે વધુ ઉપવાસ બંધ વિનંતિ કરી. ભગવાને નિર્દોષ ભિક્ષા જાણી મુખે કરવાનો લાભ મળતું હોય તે તે માત્ર પોતાના હાથ ધર્યા. શ્રેયાંસે તેમાં શેરડીરસ આ અનુમરણમાં કરાતે મહાન વર્ષીતપ જ છે. વહેરાવી ભગવાનને પાર કરાવ્યું. એક આ તપમાં ભગવાન શ્રી રાષભાદિ જિનવરોનું બિન્દુ પણ હાથમાંથી નીચે પડયું નહિ અને જે ધ્યાન વિગેરે સેવાય અને તીર્થાધિરાજ શ્રી ભગવાને રસ વાપર્યો તે કઈ ચમ ચક્ષવાળા સિદ્ધગિરિજીની પતિતપાવની વૈયાવચ્ચ-સેવા આદિ જઈ શક્યા નહિ. ત્યાં વસુધારા-ધનવૃષ્ટિ આદિ કરાય તેનાથી અત્યંતર તપને પણ અંતરાત્માને પાંચ દિવ્ય પ્રગટ થયાં. વૈશાખ શદ ૩ ની લાભ મળે છે. ખૂદ શ્રી જિનેશ્વર ભગવાનોએ તિથી પણ અક્ષયતૃતીયાના મહિમાવાળી બનીપણ તપ સેવવામાં શરીરની સુકમળતા કે
પ્રમાદ-આળસને આડે આવવા દીધાં નથી. તે બસ, આ છે વર્ષીતપનો અને સુપાત્ર દાનનો આજની પ્રજાએ પણ-આ તે કેવળ બાહ્ય તપ આદિ ઇતિહાસ ભગવાન ઋષભદેવથી વર્ષીતપ શરૂ છે અથવા શરીરને કષ્ટ છે. ” એમ સમજી થયે અને શ્રેયાંસ કૃમારથી ગૃહસ્થાએ સાધુઓને તપમાં આળસુ કે પ્રમાદી બનવું જોઈએ નહિ. નિર્દોષ આહારાદિ વસ્તુઓનું દાન કેમ કરવું તે શ્રમ વિના સિદ્ધિ નથી, આત્માની અનત રિદ્ધિની શરૂ થયું. ભગવાને દીક્ષા લીધા પછી તુરત જ સિદ્ધિ જે તમારે પ્રાપ્ત કરવી હશે તે તપનો આ મહા તપશ્ચર્યા કરી તેના અનુસ્મરણમાં આજે શ્રમ પણ શરીરને આપ તે પડશે જ. ભોગમાં પણ જૈન સંઘમાં તે કાળથી વર્ષીતપ કરાય છે પડીને શરીર પાપ સાધન બને તેના કરતા તપશ્ચર્યા અને પારણે શેરડી રસ ગ્રહણ કરાય છે. (કેટલાક સેવીને શરીર ધર્મસાધન બને તે જ હિતાવહ