Atmanand Prakash Pustak 089 Ank 11

Author(s): Pramodkant K Shah
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 5

“લૂટારાઓ સામે આવે છે એમ જાણ્યા પછી મને જે વિચાર આવે તે હું તમને કહી દઉં. ગમે તેમ પણ આપણી ટોળીને નાયક હું છું. તમારી સહીસલામતી મારે એવી જ જોઈએ. મારી એ ફરજ છે. હવે જે લૂટારાઓ હુમલો કરે તે, મેં તે નિર્ણય જ કરી રાખ્યું હતું કે આપણી સાથેના એકીદારના હાથમાંથી તલવાર લઈ લેવી અને લૂટારાઓને બને તેટલું પહોંચી વળવું; પણ હવે એ બદલ મિચ્છામિ દુક્કડં દઉં છું.”
આ પ્રસંગે એમનું બ્રહ્મક્ષત્રીયનું લેહી ઉકળી આવતું. દેહના સામર્થ્ય સંબંધનું એમનું આતમભાન જાગ્રત થતું.
ભાવનગરના વૃદ્ધ પુરૂષે કદાચ એક બીજા પ્રસંગની સાક્ષી પૂરી શકશે.
મહારાજછ બીજા કેટલાક મુનિઓ સાથે દરિયા-કિનારા તરફ હિલ ગયા હતા. એક-બે મુનિઓએ દરિયાકાંઠા પાસે એક ગભને મહેટા-ભારે લાકડા નીચે દબાતે અને રીબાતે જોયે. લાક ખૂબ ભારે હતા. ગદર્ભના શરીરને એ લાકડાના ભાર નીચેથી બચાવી લેવાનું બહ કનિ હતું. મુનિઓ કોશીશ કરતા હતા એટલામાં આત્મારામજી મહારાજ પણ ત્યાં આવી પહોંચ્યા.
એમણે આ દ્રશ્ય જોયું. બે-ત્રણ મુનિઓ સાથે મળીને લાકડા ઠેલતા હતા, પણ તેમાં તેમને સફળતા નહતી મળતી.
" તમે દૂર ખસી જાઓ!” આત્મારામજી મહારાજે જરાયે વિલબ કર્યા વિના, સાથીઓને આજ્ઞા કરી: “આ તર૫ણું લઈ લે.”
મહારાજજીના હાથમાંથી તરપણ લઈ લેવામાં આવી. તેઓ પેલા લાકડા પાસે પહોંચ્યા. હાથના એક ઝટકાથી તેમણે મોભ જેવડું લાકડું આવું ખસેડી દીધું. બાયેલે ગદર્ભ ઉઠીને ઊભે થયે.
એ પછી મહારાજજી પણ પિતાના સ્થાન તરફ વળ્યા
જોધપુરમાં દયાનંદ સરસ્વતીના વ્યાખ્યાનની. ખંડનની ધૂમ મચી હતી. જૈન દશનનું પણ તેઓ ખંડન કરતા.
એ વખતે જોધપુરના દીવાન એક જેન ગૃહસ્થ હતા. તેમણે દયાનંદજીને કહ્યું: “આત્મારામ મહારાજ અહી થે દિવસમાં આવી પહોંચશે. એ પણ પંકિત છે. આપ પણ પંકિત છે. આપ બન્ને સાથે બેસીને ચર્ચા કરે તો અમને પણ કેટલુંક જાણવાનું મળે.”
સ્વામી દયાન દિવાનજીની એ ભલામણ સ્વીકારી એમણે કહ્યું: “ભલે, ખુશીથી એમને
આવવા દ્યો ?
આત્મારામજી મહારાજ પગે ચાલીને વિહાર કરતા હોવાથી જે પુર પહોંચવામાં છેડે
સપ્ટેમ્બર-૯૨
[૧૧૯