________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
“લૂટારાઓ સામે આવે છે એમ જાણ્યા પછી મને જે વિચાર આવે તે હું તમને કહી દઉં. ગમે તેમ પણ આપણી ટોળીને નાયક હું છું. તમારી સહીસલામતી મારે એવી જ જોઈએ. મારી એ ફરજ છે. હવે જે લૂટારાઓ હુમલો કરે તે, મેં તે નિર્ણય જ કરી રાખ્યું હતું કે આપણી સાથેના એકીદારના હાથમાંથી તલવાર લઈ લેવી અને લૂટારાઓને બને તેટલું પહોંચી વળવું; પણ હવે એ બદલ મિચ્છામિ દુક્કડં દઉં છું.”
આ પ્રસંગે એમનું બ્રહ્મક્ષત્રીયનું લેહી ઉકળી આવતું. દેહના સામર્થ્ય સંબંધનું એમનું આતમભાન જાગ્રત થતું.
ભાવનગરના વૃદ્ધ પુરૂષે કદાચ એક બીજા પ્રસંગની સાક્ષી પૂરી શકશે.
મહારાજછ બીજા કેટલાક મુનિઓ સાથે દરિયા-કિનારા તરફ હિલ ગયા હતા. એક-બે મુનિઓએ દરિયાકાંઠા પાસે એક ગભને મહેટા-ભારે લાકડા નીચે દબાતે અને રીબાતે જોયે. લાક ખૂબ ભારે હતા. ગદર્ભના શરીરને એ લાકડાના ભાર નીચેથી બચાવી લેવાનું બહ કનિ હતું. મુનિઓ કોશીશ કરતા હતા એટલામાં આત્મારામજી મહારાજ પણ ત્યાં આવી પહોંચ્યા.
એમણે આ દ્રશ્ય જોયું. બે-ત્રણ મુનિઓ સાથે મળીને લાકડા ઠેલતા હતા, પણ તેમાં તેમને સફળતા નહતી મળતી.
" તમે દૂર ખસી જાઓ!” આત્મારામજી મહારાજે જરાયે વિલબ કર્યા વિના, સાથીઓને આજ્ઞા કરી: “આ તર૫ણું લઈ લે.”
મહારાજજીના હાથમાંથી તરપણ લઈ લેવામાં આવી. તેઓ પેલા લાકડા પાસે પહોંચ્યા. હાથના એક ઝટકાથી તેમણે મોભ જેવડું લાકડું આવું ખસેડી દીધું. બાયેલે ગદર્ભ ઉઠીને ઊભે થયે.
એ પછી મહારાજજી પણ પિતાના સ્થાન તરફ વળ્યા
જોધપુરમાં દયાનંદ સરસ્વતીના વ્યાખ્યાનની. ખંડનની ધૂમ મચી હતી. જૈન દશનનું પણ તેઓ ખંડન કરતા.
એ વખતે જોધપુરના દીવાન એક જેન ગૃહસ્થ હતા. તેમણે દયાનંદજીને કહ્યું: “આત્મારામ મહારાજ અહી થે દિવસમાં આવી પહોંચશે. એ પણ પંકિત છે. આપ પણ પંકિત છે. આપ બન્ને સાથે બેસીને ચર્ચા કરે તો અમને પણ કેટલુંક જાણવાનું મળે.”
સ્વામી દયાન દિવાનજીની એ ભલામણ સ્વીકારી એમણે કહ્યું: “ભલે, ખુશીથી એમને
આવવા દ્યો ?
આત્મારામજી મહારાજ પગે ચાલીને વિહાર કરતા હોવાથી જે પુર પહોંચવામાં છેડે
સપ્ટેમ્બર-૯૨
[૧૧૯
For Private And Personal Use Only
