Atmanand Prakash Pustak 088 Ank 05 06 07 08

Author(s): Pramodkant K Shah, Prafulla R Vora
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 15

આ કોષ્ટક પ્રમાણે ચાલીએ, આ નવદૂમાં દૂકની સ ંખ્યા ભલે નવની છે. પણ તેમાં દેશસ, દેરીઓ, પ્રતિમાઓ ઘણા ઘણા છે. એક ટૂકાય, તેનું એક નામ પણ હોય છતાં તે નામની ટૂંકમાં જેઓના નામની ટુંકે હોય તે સિવાયની વ્યક્તિ એએ પણ દેરાસરા બધાવ્યા હોય તેવુ બન્યુ છે. ગિરિરાજના મંદિરો, મૂર્તિએ તે ખરેખર શ્રણના જ પ્રતિક છે. તેમ કરી ફરીને કહેવું
પડે છે.
it'
પહેલી ટૂંકા દાદાની ટૂં, જે પરિચય આપણે જોઇ ગયા, હવે એ ક્રમમાં આવતી ખીજી ટુંક એટલે આપણે વટુકમાં પ્રવેશ કરીએ એટલે પહેલી આવે તે ટુંક, આના ત્રણ નામ છે, ચૌમુખજીની ટુંક, સવા-સેમાની ટુક અને ત્રીજી ખરતરવસહી, આ ટુક શિળ છે, જેની ખસે સિત્તેર ફુટ લંબાઇ અને એકસ। સેલ ફુટ પહેાળાઇ છે. શિખર તા કેટલું ઉંચુ છે. તે તે આપો આપ જ જણાઇ આવે છે. દૂરદૂરથી પણ જો કેઇ શિખર દેખાતું હોય તે। માજ ચૌમુખજીનું દેખાય છે, સવા-સામજીનું નામ આ ટુક સાથે જોડાયુ છે. તેની પણ એક કથા છે. જે લગભગ આપણુ ત્યાં પ્રચલિત છે, છતાં ટુકમાં લખું છું.
સવચંદભાઇ વંથલી (સેારઠ)ના અને સેમચંદભાઈ અમદાવાદના બન્ને વ્યાપારી, સામચંદભાઇને વ્યાપાર દેશ-પરદેશમાં ચાલે, નામ પ`કાયેલું, સાખ વખણાયેલી.
સવચંદભાઇ ભીઢમાં આવી પદ્મયા, લેચ્છુદારને રકમ કેમ ચૂકવવી તે મૂ ઝવણ થઇ, એક લેગુંદાર તેણી રકમ લેવા હઠ કરી ખેા. અને ભીડમાં ભક્તને ભગવાન સાંભરે, તેમ સવચંદભાઇને સામ ચ'દ રોઠા આવ્યા, કાઇ આળખાણુ નહી. લેવડ-દ્રેવડ નથી. માત્ર નામ જાણેલુ, ભગવાનનું નામ લઈને હૂંડી લખી દીધી, મનના ભાર છૂપે! ન રહ્યો, આંખમાં આસુ ઘસી આવ્યા, લખેલી હૂંડીમાં બે માંસુ ટપકી ગયા, એકાદ-બે શબ્દ
જૂન-૨૧ |
રેલાઈ ગયા, હૂડી રવાના થઈ, સામન્નાઈની ખાંખ માણસ પારખુ હતી. એમને હૂડી વાંચીને હૂંડીમાં એ શબ્દોની પેલેપારના ભાવને પણ વાંચ્યાં, કરાયેલા શબ્દના અર્થને ઉકેલ્યા, પૈસા ગણી આપ્યા, સવચંત શેઠની લાખ રૂપિયાની આખરૂ ઢચવાઇ ગઇ. ભગવાનનો પાડ માન્યા. હૃદય કૃતકૃત્યતાના ભારથી ભરાઈ ગયુ, ખાંખા ભીની થઈ ગઈ. શેઢી સરખાઈ આવી એટલે એ રકમ ઈને સવચંદશેઠે અમદાવાદની વાટ પકડી, પહેચ્યા સામચ ંદભાઈની ડેલીએ, સવારના પહેાર હતા,
સેમચંદભ.ઇ એટલે બેસી દાતણ-પાણી કરતાં હતાં. સચ ંદભાઇએ પૂછ્યું કે સામગ્ર દસ ઈનુ ઘર આજ ને ? સામચંદભાઈ એ સવચ'દભાઇના શ્રદ્ધાના તે થી જગારા મારતા લલાટને જોઇને પામી ગયા. હૂંડી લખનાર ભાઈ આ જ લાગે છે,
સોમચ’દભાઈ એ કહ્યું, હા....આવેા....આવેા, અતિથ સત્કાર થયા, આવવાનુ પ્રયેાજન પૂછ્યું, સવચ દશેઠે પૈસા ક્રાયા, આપવા માંડયા, સેમ ચંદભાઈ કહું કે શેના પૈસા ને શેની વાત, અમારે તે પૈસા કેમ લેવાય ? સવચ'શેઠ કહે કે પૈસા ચાપડે તમારૂ' નામ નથી અને ખાતું પણ નથી, તમે ચૂકવ્યા છે માટે તમારા પૈસા મારાથી કેમ લેવાય ? બન્ને પેાતાના વિચારમાં અઠમ રહ્યા, હવે વિશાળ જિનાલય નિર્માણ કરવાનું નક્કી થયું, આ પૈસાનુ શું કરવુ* ? છેવટે ગિરિરાજ ઉપર અને એ નિર્માણ થયેલું જિનમંદિર બન્નેની સદ્ધિયાર સ્મૃતિ માટે સવા સેમાની ટુકના નામે પ્રસિદ્ધ થયું,
આ સવા સેમ.ની ટુ’કમાંથી પાછલી બારીમાંથી બહાર નિકળતાં ચાર-પાંચ પગથીયા ચઢતાં પાંઢવા. તું દેરાસર આવે છે. તેમાં પાંચ પાંડવા, કુંતામાતા, અને દ્રૌપદીની મૂર્તિ છે,
આ દેશસર માંઢવગઢના મત્રીશ્વર પેથડશાહે બધાવેલું છે, તેમાં મૂળનાયક્ર શ્રી આદીશ્વર ભગવાન બિરાજમાન હતા. પહેલાં અહીં થઈને જ દાદાના દેરાસરે જ જાવાનું હતું.
[૭૭