Atmanand Prakash Pustak 088 Ank 05 06 07 08

Author(s): Pramodkant K Shah, Prafulla R Vora
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 13

રહેવા જ ન દે રહેંસી નાંખે. પછી નાંખે, ત્યારે થાળ જોઇને અંગારસાની આંખે અંગારા વરસવા જ તેને જપ વળે.
લાગ્યા, ન સાંખી શકો, સુબા ઉપર રોષ ચઢ, પાટણની પાસે કુણઘેરનામે ગામ, જે આજે પણ તેને શું કહેવાય? એટલે સીધે ક ઘો ભગવાન છે, ત્યાં દશાશ્રીમાળી જૈન શ્રાવક વસે, ભાણસી ૪ષભદેવ તરફ તીરનું હથિયારના ઘા કર્યો, વાતા સોની તેનું નામ, મોડાઈ તેની પત્ની. બન્નેને વરણમાં હા હા કાર મચી ગયે, ઘા કરતાં તો કર્યો, ધમને ભારે મગ, નિત્ય દેવદર્શન પછી જ પાણી પણ વળતાં હૈયામાં ભલે ગભરાટ અને પીડાની શૂળ ખપે, તે નિયમ પાળે, કડાઈનું રૂપ એવું કે ભેંકાઈ ગય, તે તે ત્યાંથી નાઠ-ભાગ્ય, જ્યાં ઘરે આવેલા મહેમાનને લોકે દેખાડવા લઈ જાય, જવાય ત્યાં આડેધડ પથરા ઠેક ઠેકતે કયાંક પગ એ રૂપના વખાણ પાટણના એ સુબા શેરસાહગિકથા મૂષા ગયા ને પગ ના ઠર્યા, લપસ્યો- ગભરાટમાં એ સાંભળ્યા, અને સાંભળતા ભેગા જ તેનું મન જ ગબડયા, અને ત્યાંને ત્યાં જ તેના રામ રમી તલપાપડ થયું, સત્તા તે હતો જ, પ્રજા તે બારી ગયા, ક્ષણમાં જ આ બધું બની ગયું, સુબો તો અને રાંક, શું બેલે? કેડાઈ પાટણ ભેગી થઈ અવાક્ બને? કેડાઈના આંસુ સૂકાતાં નથી, ગઈ, અખલાનું બળ હા', પણ મનમાંથી ધમ બધા જ પૂતળા જેવા જડ... આકાશમાં ગડગડાટ ખાતે નથી, નિત્ય સવારે-બંધ બારણે ભગવાન શંત્રુજ્યના રક્ષક કપર્દી પાસે નત મસ્તકે અષભદેવના દર્શન-વંદ–પુજન ચાલે છે. ઉભેલા દેવ વિનવે છે, કરગરે છે, મને આ તીર્થન
, રખોપું પે, કપર્દીને કેધ હજુ શાંત નથી કે સુબાના કાન ભંભેર્યા, કામણ કરે છે,
2 થશે? કહે કે હમણાં તો તુંજ ધારદાર હથીયાર સુઓ તે જ વખતે પહોંચ્યા, બારણું ખોલીને
લઈને દેડયો છે, અને હવે રખપુ માગે છે? તું જ ગ, કેડાઈ છે ઈ પડી, આ શું...? આટલે
આ ગારસાને ? અગાસા કહે કે હા માફ કરો? વખત પણ મારો નહીં, સુબાએ પૂછયું શું કરે છે.
માફ કરો ? હવે આ પીડા સહેવાતી નથી ભગવાનને ભજું છું. કેણ છે આ ભગવાન? ૨ખાપુ મળશે તે જ મને શાસ્તવન મળશે, મને યા રહે છે? કેડાઈ કહે કે ભગવાન રાષભદેવ મારા પાપનું પ્રાયશ્ચિત્ત કરવા દો, મુસલમાની નામ છે.. રહે છે પાલિતાણામાં, શત્રુંજયના આક્રમણની સાથે ઢાલ બનીને ખડો રહીશ, તેને પહાડના શિખરે.
એકલે હાથે તેને બાળી દઈશ, આટલી કૃયા કરો ??? એક દિવસ સુબાને ધૂન ચઢી, ચાલો પાલિતાણા. કપર્દી યક્ષે એને એ જવાબદારી સેંપી, અને થોડા માણસો સાથે ઉપડયા, બે જણે પિતે, એક અંગારસાએ ત્યાં સ્થાન જમાવ્યું, અને એ સ્થાન એ ચોકીયાત, રસાલો અને સાથે એક એલીયે એટલે જ અંગારસા પીરની દરગાહ, હાલ એટલે અંગારસા, કાલે પહોંચ્યા પાલિતાણ, તૈયાર થઈને જ જ્યારે જયારે સંધ આવે ત્યારે ત્યારે આ રક્ષકનું આવ્યા દાદા કષભદેવના દરબારમાં, સુબો દાદાને ઉચિત સન્માન કરવાની પરંપરા ચાલે છે રૂપને જોઈને ઓવારી ગયે, આફરીન પિકારી આ તેનો ઇતિહાસ... આ તેનીક થા છે. ગયો. રાજીપ પ્રગટ કરવા સેના હારને થાળ આ નવટૂંકની સંખ્યા પણ જુદી જુદી રીતે મંબા, અંગાસા આ બધું જેતે હતો, તે થાય છે. એક રીતે તે દાઢાની ટૂક સાથે નવક અત્યાર સુધી તો શાંત હતું, પણ સોનામહેને થાય છે. તેનું કોષ્ટક પાછળ પ્રમાણે છે.
જૂન ૯૧