Atmanand Prakash Pustak 086 Ank 11 12

Author(s): Kantilal J Doshi, Prafulla R Vora
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 21

ગરીબ કોણ?
લેશ્રી કનૈયાલાલ વ્રજલાલ વાઘાણી ૨૦૦૦૦૦૦૦ ૦૦૦૦૦કકકકકકકકકકકકકકકકકકકકકકકકકકકકકકકકકકકકકકકકક
એક ભિખારી હતે. આ ભિખારીનો એવો નિયમ હતો કે ગામમાં એક ઠેકાણે બેસીને ભીખ માંગે અને જે કઈ મળે એમાં સંતોષ માનીને જીવન વિતાવે.
એક દિવસ એ ભિખારીને પિતાની જરૂરીયાત કરતાં એક પૈસે વધારે મળે. એ વધારાની સંપત્તિ કેઈને આપી દેવાને એણે વિશ્ચય કર્યો.
ફરતે ફરતે એ એક મંદિર પાસે પહોંચે. મંદિરના ગાનમાં એક મહારાજશ્રી કથા વાંચી રહ્યા હતા. કેટલાક લોકે એ મહારાજશ્રીની કથા સાંભળી રહ્યા હતા. કથા પૂરી થઈ એટલે આ ભિખારીએ મહારાજને પૂછયું: “મારાજ ! મારી પાસે વધારાની સંપત્તિ છે, હું એને શે ઉપ યેગ કરું? આપ મને માર્ગ ચીંધે.’
મહારાજે પૂછયું, “ભાઈ ! તારી પાસે કેટલી સંપત્તિ છે તે તું મને કહે એટલે તને રસ્તો ચધું, '
મા'રાજ ! મને મારી રોજની જરૂરિયાત કરતાં એક પૈસો વધારે મળ્યો છે.”
એક ફદુડી! તારી સંપત્તિ! ચાલતે થા, ચાલતો થા એક ફદુડી માટે આટલી પરેશાની અને લમણાઝીંક.” મહારાજ ગુસ્સે થઈ બેલ્યા.
આસપાસના લોકોમાંથી કોઈએ એ ભિખારીને કહ્યું: ભાઈ! કઈ ગરીબગુરબાને આપી દે ને! એ ભિખારી કેઈ ગરીબ વ્યક્તિની શોધમાં નીકળી પડે.
એ આમ તેમ ભટક્ત હતા, તેવામાં એ નગરને રાજા અન્ય રાજ્યો ઉપર ચઢાઈ કરવા જતે હતો. ભિખારીએ રસ્તા ઉપરની એક વ્યકિતને પૂછયું, “ભાઈ! આ ધાંધલધમાલ શું છે?”
આ નગરને રાજા અન્ય રાજ્યો ઉપર ચઢાઈ કરે છે, એનું લશ્કર કૂચ કરે છે.' શા માટે ? “રાજાને ધનસંપત્તિ અને પ્રદેશ મેળવવાની ભૂખ જાગી છે માટે.”
એ ભિખારીને લાગ્યું કે રાજા ગરીબ છે. એને સંપત્તિની ભૂખ છે માટે આવા ગરીબ માણસને મારી સંપત્તિ આપી દઉં
રાજા પણ ઘોડા ઉપર કૂચ કરી રહ્યો હતે. એ ભિખારી રાજાનો માર્ગ રોકીને ઉભે રહ્યો રાએ પાનાને ઘડા થોભાવ્યો એટલે એ ભિખારીએ ચીંથરીની ગાંઠ છેડીને રાજાના હાથમ. એક ધ મૂકી દીધો.
અલ્યા, ! આ શું છે! મને પૈસો કેમ આપો?” રાજાએ સાશ્ચર્ય પૂછયું.
શજન્! હું કેઈ ગરીબ માનવીની શોધમાં હતું. મારી વધારાની સંપત્તિ કેઈ ગરીબ માનવીને આપી દેવા ઈચ્છતે હતે. આપ ધનસંપત્તિના લાભે અન્ય દેશ ઉપર હલે કરવા જાઓ છો, એ જાણીને મને વિચાર થયો કે આપ ગરીબ હશે, આપને ધનસંપત્તિની જરૂર છે એટલે મારી સંપત્તિ મેં આપને આપી દીધી છે, જેથી આપને સંપત્તિ મળે અને અન્ય દેશમાં શાંતિ રહે.'
. રાજા પિતાની ભૂલ સમજી ગયો અને પિતાના લકરની કૂચ થંભાવીને નગરમાં પાછો ફર્યો. રાજાના દિલમાં રાજ્ય વધારવાની કે ધનસંપત્તિની લાલસા કદી જાગી નહિ. ઓકટોબર-૮૯]
[૧૭૭