Atmanand Prakash Pustak 086 Ank 11 12

Author(s): Kantilal J Doshi, Prafulla R Vora
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 27

તા. ૨૬-૮ને મગળવારે સવારના છ વાગે દ્રશ્વર તીથ થી નીકળીને મુદ્રા, ભુજપર, નાની ખાખર, માટી ખાખર, બીદડા વિગેરેના ભવ્ય દેરાસરામાં દન, ચૈત્યવંદન વગેરે કરીને અપેારના ૧-૩૦ વાગે ૭૨ જિનાલયની ધર્મશાળામાં ગયા હતા. આવેલ ભાઈઓ અને બહેનાએ ત્યાં ભક્તિભાવપૂર્ણાંક પૂજા સેવા કરી હતી. ત્યાંથી ખપેારના ૩-૩૦ વાગે નીકળીને માંડવી વૃદ્ધાશ્રમમાં ગયા હતા. ત્યાના દેરાસરમાં દશ કરીને, વૃદ્ધાશ્રમ જોઈને, માંડવી થઈને સાંજના ૬-૦૦ વાગે સુથરી ગયા હતા. સુથરીના દેરાસરમાં રાત્રીના ખુબ જ ભક્તિભાવ પૂર્ણાંક ભાવના ભાવવામાં આવી હતી. તેમજ ત્યાનાં ઉત્સાહી કાર્ય કરે દેરાસરના સ’પૂર્ણ ઇતિહાસ સમજાવ્યો હતા. તા. ૨૭-૯-૮ને બુધવારના સવારના છ વાગે સુથરીથી નીકળીને કાયારા, જખૌ, નલીયાના કલાકૃતિવાળા ભવ્ય દેરાસરે જોઇન અને ત્યાંના દેરાસરોમાં દશન, ચૈત્યવંદનાદિ કરીને અપેારના ૧૨ વાગે તેરા આવ્યા હતા. ત્યાં આવેલ ભાઈઓ અને બહેને એ ભક્તિભાવ પૂર્વક પૂજા સેવા કરી હતી. ત્યાંથી ખારના ૨-૩૦ વાગે નીકળીને ભુજ આવ્યા હતા. સાંજના ભુજના દેરાસરેામાં દર્શન કરીને, ભુજથી રાત્રીના નવ વાગે નીકળીને ગુરૂવારના સવારના સાત વાગે ભાવનગર પરત આવી ગયેલ હતા.
સામવાર. મગળવાર, અને મ્રુધવાર ત્રણે દિવસ, સવાર, બપોર અને સાંજે આવેલ ભાઇએ અને બહુનાની સ્વામિભક્તિ કરવામાં આવી હતી. આ યાત્રા પ્રવાસમાં ૨૫ સધપૂજા થયા હતા. સહકાર બદલ ખૂબ જ આભાર માનવામાં આવે છે.
અખલ ભારત જૈન પત્રકાર અધવેશન
કારતક વદ ૧૨-૧૨-૧૩, મહાવીર સ ંવત ૨૫૧૬, ૪ તા. ૨૪, ન તા. ૨૫, રાવ તા. ૨૬ નવેમ્બર, ૧૯૮૯
સ્થળઃ કલિકુંડ તીર્થ, ધાળકા (જિ. અમદ્દાવાદ)
અખિલ ભારત જૈન પત્રકારોનુ અધિવેશન ૧૯૮૯ના નવેમ્બર માસમાં શુક્રવાર તા. ૨૪, નિવાર તા. રપ અને રિવવાર તા. ૨૬મીના રોજ કલિકુંડ તીર્થ, ધોળકા ખાતે યાજવા વિચાર્યું છે. સમગ્ર દેશના જૈન પત્રકારા ત્રણેક દિવસ માટે ચર્ચા-વિચારણા કરીને દેશ-વિદેશમાં ભગવાન મઠ્ઠાવીરના “ અહિંસા અને કરૂણાના આદશેĆને લક્ષમાં રાખીને ’જૈનધમ અને જેનેાના વિકાસ માટે શુ' થઈ શકે” એ વિષય પર યાગ્ય મા દર્શન આપે એ જરૂરી છે. એ માટે સહચિંતન આવશ્યક છે.
ܕܕ
જૈના સમગ્ર વિશ્વમાં ત્યાગ અને તપ માટે સુપ્રસિદ્ધ છે. તીર્થંકરાએ પેાતાના જીવનને આ બે પ્રવાહમાં સ્થિર કરી આત્મદર્શન કર્યુ હતુ. સ્વામીવાત્સલ્ય જેવી ધાર્મિક જોગવાઇ અન્ય સંપ્ર દાયામાં હજી જોવા મળી નથી. સધર્મી સ એક જ માંડવે ભેગા થાય અને સાથે બેસીને અન્ન દેવતાની આરાધના કરે એવી ત્યાગપૂર્ણ વૈજ્ઞાનિક વ્યવસ્થા માત્ર જૈન સંપ્રદાયમાં જ વણી લેવામાં આવી છે. ત્યાગને અહમ નહીં અને તપનેા તિખારા નહી. આ સત્યના પાયા પર તે માનવચેતના ઊભી છે. દાન એ જેના માટે કાઈ વિશેષ ત્ય હેાય એવુ ભારણ નથી, એ ગળથૂથીની જ સહેજ સસ્કારિતા છે. આપી છૂટવુ એ તા જૈનેને મન રાજિંદા સાત્વિક અભ્યાસ છે. સમગ્ર દેશના જૈન સપ્ટેમ્બ૮]
[૧૮૩