Atmanand Prakash Pustak 086 Ank 06

Author(s): Kantilal J Doshi, Prafulla R Vora
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 17

પડતા કદને વિચાર કરી ખૂબ રડી પડ્યાં. તેમણે નિવકલ્પ સમાધિમાં રહ્યાં, વિચલીત ન થયાં અને કહ્યું, “તમે મારા ઘરે પધાર્યા પણ મેં ઓળખ્યાં કેવળજ્ઞાન પામી મોક્ષે ગયાં; અને શાલીભદ્ર નહીં. તમે તે મારો તથા સંસાર આખાને ત્યાગ સર્વાર્થ સિદ્ધ વિમાનમાં ગયાં; ત્યાંથી મહાવિદેહમાં કર્યો છે. પણ છતાં છેલ્લી વાર મારા સામે આંખ એક ભવ કરી મેક્ષે જશે. જોકે અમુક જગ્યાએ ખેલીને નિહાળે, જેથી મને સંતોષ થાય. હવે એ પણ ઉલ્લેખ છે કે બંને દેવલેકે ગયાં. તે તમારૂં દર્શન પણ મને થવાનું નથી, માટે છેલ્લી વાર મારી સામે જોઈ લો જેથી મને સંતોષ અંતમાં, શાલીભદ્રની રિદ્ધિના બદલે તેને ત્યાગ થાય '' માતાની આજીજી સાંભળી શાલીભદ્રથી માંગીએ અને રિદ્ધિના મૂળમાં રહેલ સૂપાત્ર દાન માતા સામે દહેજ જેવાઈ ગયું, પણ પરીણામ..? તરફ લક્ષ રાખીએ તે તેના જેટલો વૈભવ મળે તે તેત્રીસ સાગરોપમને સંસાર વધ્યો. ધનાજી પણ તેમાં ખૂપીએ નહીં.
Don
છESS
ક્ષમા” મહાવીરે કહ્યું, “ક્ષમા તે શત્રુને હોય, તું તો મારો મિત્ર છે.”
યક્ષને આશ્ચર્ય થયું, “હું મિત્ર? અને તેય તમારો? મેં તે તમને કેટલે બધે સંતાપ આપે છે.
મહાવીરે કહ્યું, મારો તે શું, તું જગત આખાને મિત્ર થઈ શકે તેમ છે. તું કેધ અને ધણને વશ થઈ માનવનાં હાડકાં સાથે ખેલ ખેલતા હતા, પણ કુર હિંસા તને કદી શાંતિ આપી શકશે નહીં. ક્ષમા અને પ્રેમથી જ શાંતિનો આવિષ્કાર થાય છે. આ ગામ સાથે તને વેર છે એ હું જાણું છું, પણ એ વેરનું ઓસડ વેરમાં નથી. પ્રેમમાં છે.”
એપ્રીલ-૮૯ ]