Atmanand Prakash Pustak 081 Ank 02

Author(s): Popatlal Ravjibhai Salot
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 5

હાવાથી ખેરસદમાં આવીને રહેલા હતા. મારા પૂજ્ય ગુરૂદેવના સમાગમમાં તેએ હમેશાં આવતા અને કલાકો સુધી વાતા કરતા હતા. મારા પૂજ્ય ગુરૂદેવ ઉપર એવી અદ્ભુત સુ'દર છાપ પડી હતી કે આવા પ્રામાણિક માણસ મે જીંદગીમાં જોયા નથી. તે પછી સં. ૧૯૯૯ તથા સ. ૨૦૧૧માં પાદરા તથા પાલિતાણામાં પણ મારા પૂજ્ય ગુરૂદેવના સમાગમાં તેએ સારી રીતે આવ્યા હતા. શ્રી સમેતશિખરજી તીર્થની પેઢીમાં મુખ્ય મેનેજર તરીકે પણ કેટલેક વખત તેમણે કામગીરી મજાવી હતી. થાણા પાસે મુરબાડ ગામમાં ધાર્મિક શિક્ષક તરીકે પણ કેટલેક સમય તેઓ રહ્યા હતા.
તે પછી વિક્રમ સ’વત ૨૦૧૫માં પેષ વિશ્વમાં અમે વિહાર કરીને શ્રી શખેશ્વરજીતીમાં ગયેલા હતા. તે વખતે ચડવાલથી પાલિતાણા જતા સ`ઘમાં શ્રી શખેશ્વરજી તીમાં મારા પૂ ગુરૂદેવને ફીથી પણ તેએ। મળ્યા હતા. સં. ૨૦૧૫ના મહાસુદ્ધિ આઠમે શ્રી શખેશ્વરજી તી'માં મારા અનંત ઉપકારી પૂજ્ય ગુરૂદેવના સ્વર્ગવાસ થયે તે વખતે તેએ મારા અંગત રીતે મહાન ઉપકારી, નમસ્કાર-મહામત્રારાધક, પૂજ્યપાદ પ'. શ્રી ભદ્રકરવિજયજી મહારાજ સાથે દીક્ષાર્થી ઉમેદવાર તરીકે સ`ઘમાં વિહાર કરતા હતા. મારા પૂજ્ય ગુરૂદેવના સ્વર્ગવાસના સમાચાર સાંભળી પૂ. પ. શ્રી ભદ્રંકરવિજયજી મહારાજે ત્યાંથી તરત જ મારા પાસે દીક્ષા લેવા મેકલી આપ્યા હતા. અને સ. ૨૦૧૫ના ફાગણ સુદિ ત્રીજે શ્રી શંખેશ્વરજી મહાતીર્થાંમાં પૂર્વ આચાર્ય મહારાજશ્રી વિજયનીતિસૂરીશ્વરજી મહરાજના શિષ્ય પૂ॰ ૫'શ્રી સ`પતવિજયજી મહારાજના હાથે તેમની ભાગવતી દીક્ષા થઈ હતી, અને મારા શિષ્ય થયા હતા. તે પછી તારંગા આદિ તીર્થાંની યાત્રા કરી અમે અમદાવાદ અમારા દાદા ગુરૂ શ્રી વિજય સિદ્ધિસૂરશ્વરજી મહારાજ (બાપજી મહારાજ) પાસે ગયા હતા. ત્યાં તેમના યાગ થયા હતા. બાપજી મહારાજના હાથે જ તેમની વડીદીક્ષા થઈ હતી. પૂ॰ ખાપજી મહારાજના હાર્ચ થયેલી અગણિત વડીદીક્ષાએમાં છેલ્લી વડીઢીક્ષાના લાભ મેળવવા માટે દેવભદ્રવિજયજી અત્યંત ભાગ્યશાળી બન્યા હતા. અમે બન્ને ગુરૂ-શિષ્ય સાથે વિચરતા હતા અને દીક્ષા લીધા પછી ઘેાડાં વર્ષોં ગયા પછી અમારા વચ્ચે એટલા બધા ધમ સ્નેહ વિકસતા ગયા કે અમારા હૃદયના તાર એક થઈ મયા હતા. ક્રમે ક્રમે તેમનામાં ગુરૂભક્તિ પરા કાષ્ટાએ પહેાંચી હતી. જીવનના લગભગ છેલ્લા શ્વાસેાશ્વવાસ સુધી તેમની એક જ ભાવના અને ઉદ્ગારા હતા કે ‘આપની કૃપા છે, મારે બીજી કેઇ જ જરૂર નથી. મને કોઈ તકલીફ નથી. તેમનામાં નિઃસ્પૃતા, આહારાદિ ઉપરના સયમ, પરમગુરૂભક્તિ, પત્નમનિય, આત્મરણુતા વગેરે ગુણા એટલા બધા અજોડ રીતે વિકાસ પામ્યા હતા કે તે તે ગુણેને યાદ કરતાં મારા સઆત્મપ્રદેશ ક્ષણે ક્ષણે ગદિત થઈ જાય છે.
"
સ. ૨૦૩૪માં અમે વાવ ( જી. બનાસકાંઠા )માં ચેકમાસુ` રહ્યા હતા. ત્યાં તેમની તબિયત ઢીલી પડવા લાગી હતી. તે પછી સ'. ૨૦૩૭માં ધામામાં તેમના ઉપર પક્ષઘાતના હુમલા આવ્યા હતા. તેમાંથી પણ પ્રભુકૃપા તથા ગુરૂદેવની કૃપાથી અદ્ભુત રીતે બેઠા થયા હતા. તે પછી સં. ૨૦૩૯માં અમે ચેામાસા માટે શ્રી શંખેશ્વરજી તીથી ૧૮ કીલે। મીટર દૂર અહીં લેાલાડા ગામમાં આવ્યા. શરૂઆતમાં તબિયત ઠીક હતી પણ છેલ્લા દોઢેક મહિનાથી તેમની તબિયત અગડતી ચાલી હતી. વચ્ચે વચ્ચે સુધારા પણ દેખાયા કરતા હતા. તેમની માંદગી દરમ્યાન મારા શિષ્ય તથા મારા માતુશ્રી સાધ્વીજી મનેાહશ્રીજી તથા તેમના શિષ્યાએ અને લેલાડા જૈન સ ંઘે તેમની વિવિધ રીતે અપૂર્વ સેવા કરા છે તે માટે સર્વોને અનેક ધન્યવાદ ઘટે છે,
૧
આત્માનંદ પ્રકાશ