________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
તે જગતને આપવા જેવું બીજું એની પાસે શું હાય ?
ખાને ભેટવા મારું હૈયુ ઉછળતું હતું.
રસ્તામાં એક વાવ આવતી હતી એ વાવના ઇતિહુાસમાં ઘણી વિચિત્ર અને ભયંકર દંત કથાએ ભળી ગઈ હતી. વાવના પગથિયાં એટલાં વિશાળ હતાં કે ઘેાડેસ્વાર ઘેાડા ઉપર બેસીને ખુશીથી આ વાવમાં ઉતરી પાણી પી શકે, મેં એ વાવમાં ઉતરીને નીરાંતે થાડુ' પાણી પીધું, છીક તે। લાગતી જ હતી, પણ ખાના વિચારે મારી એ બીક નીકળી ગઇ.
દીવા ટાણે ઘેર પહેાંચ્યા. બાએ હાથમાંના કામ પડતાં મૂકી મને સત્કાર્યાં, જરા મેડુ' થયુ હાવાથી ઠપકો પણ આપ્યું. મારા ચહેરા ઉપરથી હું થાકી ગયો છું એમ એને લાગ્યુ, એટલે વાટકીમાં થોડું તેલ લઈને મારા પગની પીંડીએ માલેશ કરવા બેસી ગઈ. તે પછી ગરમ
પાણી આપી, એનાથી પગ ધેાઈ નાખવાનું
મને કહ્યું.
હજી પગ ધાતા હતા એટલામાં મારા ખાપુજી આવી પહોંચ્યા. એમણે મને જોતાં જ ઉપરાઉપરી એ પ્રશ્ન પૂછ્યાં, “ કયારે આવ્યે અને માથાના આ વાળ આટલા બધા કેમ વધાર્યાં છે? ગામમાં હજામ નથી મળતા ? ”
મારી વતી ખાએ જ જવાબ આપ્યા, “ બિચારો પગે ચાલીને આવ્યા છે. થાકીને લાથ થઇ ગયા છે, થાડા પારા તે ખાવા દે. આવતાંની સાથે જ ઉપડે ત્યા છે. એક ઇ રીત કહેવાય ? ''
ઘેર આવ્યેા હતેા, સ્નેહના સુધારસ પીવા તેને બદલે મને બાપુજી તરફથી આવા અહીદાર પત્થર મળ્યા તેથી મારું અંતર ઘવાયું. ખાએ મારું' ઉપરાણુ' તે લીધુ', પણ મારાથી આંસુના વેગ રોકી શકાય નહિ આંખમાંથી ટપ ટપ આંસુની ધારા વહી નીકળી.
૧૬ :
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
મારી બા મને સમજાવવા લાગી; “આટલે અધા પાચા કેમ થાય છે ? તને કાઇએ ગાળ ભેળ થેડી જ દીધી છે ? તારા બાપુ કાઈ
દિવસ
એકાદું આકરું
વેણુ કહી નાખે,
એમાં રાવા શું એઠો ? કાલે વાળદ પાસે જઇને વાળ કપાવી આવજે, ”
રસ્તાના થાકને લીધે રાત્રે વહે સૂઈ ગયા. સવારે ઉડયા ત્યારે ખા પ્રભાતીયુ ગતી હતી, હું મારી પથારીમાંથી ઉડીને બાની પાસે જઈને ફરી સૂઈ ગયા. બા મને પેાતાની શાલ ઓઢાડી, પ’પાળવા લાગી. બાર-તેર વરસના કિશાર-ટુ' જાણે ફરી એક વાર બાળક બની ગયા હે” એમ મને થયું,
પ્રભાતીયું પૂરૂ થયું. એટલે મે' ખાને પૂછ્યું. ગઇ રાતના મારા બાપુજીના ઘા હજી હૈયામાં ખૂંચતા હતા. બા મને બાપુજી વઢવઢ કહેતી હૈ તે આજે ને આજે જ નીકળી જઉં.” કરે છે તે આ ઘરમાં રહીને શુ' કરૂ’? તું
“ બેટા, આમ નજીવી વાતમાં જો આટલે બધા ઉશ્કેરાઇ જશે તે મેટપણે તારા વહે વાર કેમ ચલાવી શકશે? બાપુજી હાય તે વઢે પણ ખરા. બીજા કેઇએ તારૂ નામ લીધું હૈાત, તને દુભબ્યા હોત. તે એ જ તારા ખાપુજી એની સામે લડવા જાત. સ્નેહુ હોય ત્યાં કે ઇકદિ’કડવાં વેણ પણ સાંભળવાં પડે, અને બીજી તને કઈ ખબર છે ? આજકાલ આપણી સ્થિતિ ખરાબ છે. તારા બાપુજી કેટલી ચિંતામાં દિવસે ગાળે છે તેનું તને શું ભાન છે? ગુસ્સે થઇને બહારથી આવ્યા હાય તેા ન કહેવાનુ કહી નાખે ! તને જેણે નાનેથી મે કર્યાં, તારી ખાતર કરજ કરીને તને ભણુવા મેકલ્યા, પાત ફાટલાં લૂગડાં પહેરીને તને શણગાર્યાં, તેમનાં મુખનાં બે આંકરા વેણુ પણ તુ જો સહન ત કરી શકે તે દુનિયામાં શી રીતે જીવી શકશે?
આત્મા નઈ. પ્રકાશ
For Private And Personal Use Only
