Book Title: Atmanand Prakash Pustak 069 Ank 03
Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

View full book text
Previous | Next

Page 21
________________ Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra www.kobatirth.org મગલું" માગળ વધવાની ના પાડી. આ સમાચાર સાંભળતાં જ રાજાને લાગ્યુ` કે નક્કી મા માણુસે પાસે હાથીને વશ કરવાતા મત્ર હશે. એટલે તેણે મધને પેાતાની પાસે ખેલાવ્યા તથા પેાતાને તે મંત્ર શીખવવા કર્યું. મધે જવાબ આપ્યા કે “મહારાજ, અમારી પાસે મત્ર તંત્ર નથી. અમારા મત્ર કહીએ । તે અમે અાજ સુધી એકનિષ્ઠાથી શીલનું પાલન કરતા આવ્યા છીએ તેજ છે. મે જાણી જોઇને કાઇ પ્રાણીને બાત કરતા નથી, પરતે માતા સમાન ગણીએ છીએ, ચેારી કરતા નથી, અન્નત્ય ભાષણ ખેલતા નથી. અને દારૂ વગેરે માદક પદાર્થો સેવતા નથી. અમે લેાકાની સેવા કરીએ છીએ અને જીવમાત્ર તરફ મૈત્રીની ભાવના કેળવીએ છીએ. આજ મારા મંત્ર છે.” રાજાએ તપાસ કરાવી તે। મધની આ વાત સાચી નીકળી. એટલે ગુસ્સે થને ખાડી રિયાદ કરનાર મુખીને દેહાંતદંડની શિક્ષા પરમાવી. પશુ મળે રાજાને મુખીને માફી આપવા વિનંતી કરી. આ વિનતિ સ્વીકારી રાજાએ મુખીને માફી આપી પશુ તેની પાસેથી મુખપણ લઇ લીધું અને તે મુખીપણું મને આપ્યુ. જે લેાકા જીવસેવાને પેાતાના જીવનનું ધ્યેય અનાવીને સપ્રવૃત્તિમાં કાળ નિર્ગમન કરે છે તેમની આ લેાકમાં કે પરલેકમાં દુર્રત ચતી નથી, પરંતુ આવી પ્રવૃત્તિએ તેમના આત્માનું કલ્યાણુ સારૂં છે. અંતે આ પ્રવૃત્તિઓ તેમને જ લાભદાયી થઇ પડે છે. ટૂંકામાં નિઃસ્વાય સેવા એ પેાતાના ઉચ્ચ સ્વાની સાધક બની રહે છે. SAR પર Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir દુઃખની વા ઉનાળાની માગ ઝરતી ગરમીથી તપી ગયેલ ધરતી ઉપર પગ મૂકી શકાતા ન હતા. ઈરાનના મહાકવિ શેખ સાદી નમાજ પઢવા મસ્જિદે જઈ રહ્યા હતા. તેમની આર્થિક સ્થિતિ સારી નહિ ઢાવાથી તેઓ ઉધાડે પગે જઈ રહ્યા હતા. તેથી મસ્જિદે પઢાંચતાં પહેાંચતાં તે તેમના પગમાં ફરફેલાં ઊઠી આવ્યાં. એવામાં એક મુસ્લિમ સુદર મૂલ્યવાન માજડી પહેરીને નમાજ પઢવા ત્યાં આવી પહેાંચે. આ જોઈ શેખ સાદીનુ દિલ ખેલી ઊંચુ.. હૈ ખુદા ! ત્યારે ત્યાં પણ ઘેર અન્યાય છે. એકને મૂલ્યવાન મેાજડી અને બીજાને ફાટીતૂટી મેાજડી પણ નહિ !” પણ આ શું! એક અપંગ મુસ્લિમ હાથના ટેકા દેતા મસ્જિદ તરફ ઢસડાતા ઢસડાતા મામળ વધવાનાં ફાંફાં મારી રહ્યો હતા. તેને જોઇને શેખ યાદીની આખા ઉઘડી ગઈ. આ ગરીમ અને અપંગ માસના દુ.ખની સરખામણીમાં પાતાનું દુઃખ તા સાવ નજીવું હતું. તેએ પેાતાના ગાલ ઉપર તમાચા મારી ખાલી ઊઠયા : ‘હૈ પરવરદિગાર, મને આફ કર ! આ બિચારાને પગ પણ નથી અને તે તે મને પગ આપીને મારા ઉપર રહેમ કરમાવી છે.' સુરજી મનાય મારામ. આત્માનંદ પ્રકાશ For Private And Personal Use Only

Loading...

Page Navigation
1 ... 19 20 21 22 23