Atmanand Prakash Pustak 051 Ank 12

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 10

તે જમાનાની બલિહારી છે
સાહિત્યપ્રેમી કવિ વિનયવિજયજી-નરોડા (કાચને કાચબી જળમાં રહેતાં, ભક્તિ કરતાં એક–એ રાગ.) જમાનો આવ્યો બહુ ભારી રે, જમાનાની છે બલિહારી. (ટેક) ચબો ચગડોળે સાગર જાણે, મૂકી દીધી મરિયાદ, ફરી વળ્યાં નેજા ધરતી ઉપર, સાંભળે કેણ ફરિયાદ; થઈ એથી ખુવારી રે, જમાનાની છે બલિહારી. (૧) માનવ ભૂલ્યાં ભાન પોતાનું, મૂક્યાં નીતિ ને ન્યાય, ધર્મ મયો ઢોલ વાગતે જાણે, સૂરજ ઝાંખે જણાય; છુપાઈ છે રાત અંધારી રે, જમાનાની છે બલિહારી. (૨) રવાથે આંધી ફેલાણું, સુઝે ના સત્ય અસત્ય, મોહ-મમતાનું જોર વધ્યું કે, ગુમાવી દીધી પત્ય; નીતિ-રીતિ સારી વિસારી રે, જમાનાની છે બલિહારી. (૩) યુવક યુવતી મેજ મજામાં, બની ગયા મસ્તાન, વિનય વિવેક કારે મૂક્યા ને, કરતાં મળી ગુલતાન; બન્યાં મતિએ અવિચારી રે, જમાનાની છે બલિહારી. (૪) માતપિતાની આજ્ઞા ન માને, ન માને શાસ્ત્રોના કહે, કડવાં લાગે શિખામણનાં, કઈ કહે તે વેણ; બુદ્ધિ ગઈ બહેર મારી રે, જમાનાની છે બલિહારી. (૫) જૂને જમાને વહી ગયો ને, કાળ આવ્યો વિપરીત, સાંભળતાં અતિ અચરજ થાવે, રહી ન કેની પતીજ; સુણે દશા એ નરનારી રે, જમાનાની છે બલિહારી. (૬) છેતી ને પિતી ફેંકી દીધા, વણે પાટલુન શેખ, પાઘડી ફેંટા મૂક્યા કોરાણે, જાણું બંધનના ગોખ; ભારરૂપ મસ્તક ધારી રે, જમાનાની છે બલિહારી. (૭) ઉઘાડાં માથે ફરતા ફરે ને, સહન કરે ટાઢ તાપ, દેખાય નારી જેમ મૂછ મુંડાવી, લાગે મૂછાથી પા૫; મસ્તકે વાળ વધારી રે, જમાનાની છે બલિહારી. (૮) નરનારીને ભેદ વિસાર્યા, જાણે હિંમતબાજ, કુળની માઝા મૂકી દીધી ને ગુમાવી બેઠા લાજ; વિનય કહે વાત વિચારી રે, જમાનાની છે બલિહારી. (૯)
[ ૧૮૪૯