________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
: અહિંસાની અદભુત શક્તિ-સંતની વાણું ::
૧૨૫
=
=
=
અભિલાષા હતી. પ્રેમમાગે હિંસામાં રહેલ દોષ સમ ખરે કે નહીં ? તો પછી તમારાથી કાળીમાતા જવી એ કાર્ય પાર પાડવું યા તે સ્વજીવન હેમીને સામે પશુબલિ ચઢાવાય ખરા ?” પણ હિંસાનું કાર્ય અટકાવવું એ તેમને નિર્ધાર હતો. તાવૃન્દમાંથી જેરપૂર્વક અવાજ આવ્યા. “વાર્થ સાધક ઘા પતયામિ ” અમે હવે પશુબલિ ચઢાવવામાં જરા પણ સાથ એ મુદ્રાલેખ હતો. એ વાત ઘણુંખરા ભકતે આપીશું નહીં. માતાની બાધા-આખડી રાખીશું નહીં. જાણતા હતા. આજે એકત્ર થયેલ વિશાળ જનસમૂહ સૂરિમહારાજ-મહાનુભાવો, તમે એટલું કરે એ એ વેળા હાજર રહેલ જૈન-જૈનેતર મનુષ્યો જોતાં સારી વાત છે પણ જે સ્થાનમાં હજારે નિર્દોષ જ આચાર્યશ્રીને પોતે જે કાર્ય હાથ ધરવા ઇચ્છે પશુઓની માતાના ભોગને નામે ઉઘાડી કતલ ચાલી છે તેની ભૂમિકા રચવાનું સહજ ફુરી આવ્યું રહે એવા આશ્વિન માસના એ દિવસોમાં આટલી એટલે જ હદયના ઊંડાણમાંથી શબ્દ નીકળવા માંડયા, પ્રતિજ્ઞા સાગરમાં બિંદુ જેવી લેખાય. જાતે ન કરવું પર્ષદામાં મહેન્દ્રકુમાર હતા તેમ રાજપુત્રી મૃગાવતી અને બીજા જે કાઈ એ જાતનું પાપાચરણ કરી પણ પિતાની સખી જોડે આવીને સ્ત્રીમાં બેઠી રહ્યા હોય તેમને પ્રેમથી સમજાવવા. કદાચ એમ હતી. પૂર્વે જોયું તેમ આચાર્યશ્રીની દેશના સાંભળવાને કરવા જતાં જીવ પર જોખમ આવે તો તે સહન કરવું તેણીને રાજવી પદ્મનાભ તરફથી નિષેધ કરવામાં અને એ રીતે અહિંસા ધર્મની પ્રતિષ્ઠા કરવી એ આવ્યો હતો છતાં રાજકુમાર પ્રત્યેના નેહથી આકર્ષાઈ આજ યુગધર્મ છે. ધર્મનું સાચું પાલન છે. તેણીએ પિતાની આજ્ઞા અભરાઈએ ચડાવવાનું અહિંસાનું સ્વરુપ કેવળ શ્રવણ કરવા માત્રથી સાહસ ખેડયું હતું. ઉપદેશ શ્રવણ કરતાં કેટલીયે વાર કલ્યાણકારી નથી થતું. સમજણ પાછળ અમલની તેણીનાં નેત્ર મહેન્દ્રકુમારના નેત્રો સાથે મેળાપ કરી આવશ્યકતા રહે છે. તમે મલ્લપુરના પ્રજાજનો છે. ચૂક્યા હતા. ઉભય વચ્ચે પ્રેમાકુરનો ઉદ્દભવ થઈ આવનારા એ દિવસોમાં તમે બલિ નહીં ચઢાવો ચૂક હતા. અને વારંવાર તારામૈત્રક એને આભારી છતાં પુરોહિતના દબાણથી-એણે રાજનને બંધાવેલ હતું. મહેન્દ્રકુમાર આચાર્યશ્રીનો નિર્ધાર જાણતા ઊંધા પાટાથી પ્રતિવર્ષ માફક આ વેળા પણ રાજા હતા તેથી તે હાજર હતા એટલું જ નહીં પણ મોટો બલિદાન સમારંભ કરવાના જ. “યથા રાજા તેઓશ્રીનો પ્રત્યેક શબ્દ ધ્યાનપૂર્વક સાંભળતા હતા. તથા પા - એ યાણ મજબ આપે. પ
તથા પ્રજાએ ન્યાય મુજબ બીજાઓ પણ એનું આજે સૂરિમહારાજના મુખમાંથી બહાર આવતો અનુકરણ કરવાના, એને ફલિતાર્થ એ આવવાને કે દરેક શબ્દ શ્રોતાગણના અંતરમાં અહિંસાગુણની આપણી ચક્ષુઓ સામે આ ઘેર હિંસાયા થવાને. અજબ મેહકતા પ્રગટાવતો અને એ માટે કંઈ કરવું હજારો મૂંગા જીવોને ભોગ અપાવાને રકતની જ જોઈએ એવા ભાવ જન્માવતો. રાજકુંવરી મૃગા- છોળે ઉછળવાની. વતીને દેવી મંદિરની બલિક્ષિા મૂળથી જ ગમતી અહિંસાનું વરુપ સમજ્યાને દાવો કરનારા, એ જ નહોતી, એ સ્થળની બિભત્સતાથી કમકમા આવતાં, સાચું છે એમ માનનારા આપણે એ વેળા માત્ર આજના ઉપદેશે એ પ્રત્યે સાચે વિરાગ પ્રગટાવ્યા. એક પ્રેક્ષક તરીકે જોયા કરવું ? કે “ સત્યને સદા હદયપ્રદેશમાં મંથન શરુ થયું. હિંસામાં ધર્મ ન જય છે” એ ટંકશાળી વચનનું શરણું લઈ આપણું જ હેય એવો નાદ ઉદભવ્યો.
એ ભાનભૂલા બાંધીને ઊંધા માર્ગમાંથી પાછા ત્યાં તો આચાર્યશ્રીને ગંભીર સ્વર પુનઃ સંભળાયો. વાળવા કમર કસવી ? એમ કરવામાં પુરોહિતની
“જે અહિંસા એ જ પરમ ધર્મ છે એમ યથાર્થ લાલ આંખ થવાની જ, રાજને કોપ વહોરવાનો સમજાયું હોય તો તમારે ધર્મ એનું પાલન કરવાનું અને કેવળ માયા મૂડીની જ હાનિ નહીં પણ જિંદગીની
For Private And Personal Use Only
