Atmanand Prakash Pustak 002 Ank 11

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 8

પ૪,
આત્માન પ્રકાર,
મહામહકતા, તેની ઘર્મ શ્રધ્ધા આડંબર માત્ર લાગે છે. સામાયિક, જિનપૂજા અને ગુરૂભકિત કરી નિવૃત્ત થયેલે શ્રાવક બે વ્યવહારની શુધિ વિના અનેક છલ-કપટની રચના કરવા ઘર થાય એ કેવી શ્રદ્ધા ? વ્યાપાના અનેક માર્ગમાં લેકને ભમાવી સ્વાર્થ સાધી સાયંકાલે પાછા જિનચૈત્યમાં દર્શન કરવા જાય અને પિવાના મલિન ભાવને નિર્મલ કરવા પ્રભુની પાસે ક્ષમા માગે એ પણ કેરી વૃત્તિ ? આવી શ્રધ્ધા અને આવી વૃત્તિવાલા પુરૂષે કદિ પણ ધર્મના અધિકારી થઈ શકતા નથી. સામાન્ય રીતે મનુષ્યના વ્યવહારમાં દુઃખ ન હોય એમ તે ઘણું મનુષ્ય ઈચ્છે છે, પણ સુખ ન હેય એમ ઈચ્છનાર કઈ દેખાતું નથી. કહેવાય છે કે, મનુષાની પ્રવૃત્તિ માત્રનું મૂળ સુખની ઇચ્છા છે. તે સુખના બે સ્વરૂપ છે એક ઇંદ્રિય વિષય સુખ અને બીજુ નિર્વિષય સુખ તેમાં ગૃહસ્થના ચંચલ ચિત્તને વિષય સુખ આકર્ષે એ સ્વાભાવિક છે તથાપિ તે ચંચલ ચિત્તને નિયમિત કરે તેવા ધાર્મિક ઉપાયે સતત આચરી નિર્વિષય સુખ પ્રત્યે યોજવા પ્રયત્ન કરવો એહર અવશ્યલક્ષ્યમાં રાખવું જોઈએ. શ્રાવકો, તમારે સર્વદા વિચારવું કે, ચિત્તની વૃત્તિ ચંચલ હેવાથી એ સ્થિતિ બહુ રહેતી નથી અને તે અન્ય વસ્તુ પ્રતિ આકર્ષાય છે, અને તેથી થતું સુખ નષ્ટ થઈ જાય છે. એમ એ વિષય સુખ અનિત્ય છે, એક પછી એક એમ અનેક વિષયે આનંદાભાસ આપી વિરામે છે. પણ તેથી આત્માનંદને અભાવે પૂર્ણ સુપ્તિ થતી નથી. વલી જે વિષય વિષે સુખ ભાવના દઢ થાય છે તે પ્રતિ રાગ ઉપજે . છે અને રાગ પણ એક પ્રકારને બંધ દો. દુઃખ વિષે જે દ્વેષ થાય છે તે જેમ એક પ્રકારને બંધ છે, તેમજ રાગ પણ એક પ્રકારને બંધ