Anusandhan 2016 12 SrNo 71

Author(s): Shilchandrasuri
Publisher: Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad

Page 308

२९८
अनुसन्धान-७१
घणा विद्यार्थीओ साथे एमने परिचय. दरेकना सारां वानांनी एमने फिकर. घणीवार मोडी सांजे एमने त्यांथी अमे नीकळीए त्यारे हमेशनी जेम तेओ गळगळा थई जाय. लिफ्ट सुधी अमने वळाववा आवे. अमे एमने वन्दन करीए. मने वहालथी भेटी ले. बीजलने माथे हाथ राखी कहे खुश रहो दीकरी. पीपल्स प्लाझाना ए छटे माळे मोटेभागे त्यारे कोई ना होय. एमनी साथे रहेनार भाई क्यांक बहार गयो होय. पछी रस्ते चालता विचारो आवे के ढांकीसाहेब धीमे धीमे पाछा पोतानी रुममां जईने तकिये पीठ टेकवीने बेसशे ने छतने जोतां पोताने शरीरे हाथ-पेटे हळवे हाथे खंजवाळतां खंजवाळतां पोतानी आंगळीओमां ज वातो गुंथशे. त्यारे बल्बना पीळा अजवासमां कोनी साथे वात मांडता हशे. एमने मळवा कोई ना गयुं होय त्यारे पण एमनो नित्यक्रम ते आ ज..
३. एमने पहेलवहेलां क्यारे जोया हशे ? अथवा तो एम पूर्छ के क्यारे एमनुं नाम सांभळ्युं हशे? कदाच त्यारे सप्तक छपायुं हतुं. कदाच 'एतद्' मां शोभांकनो विशेना एमना लेखो आव्या हता. कदाच, कवि-निबन्धकार यज्ञेश दवेनो ए गाळे ज प्रकाशित पहेलो निबन्धसंग्रह अरूपसागरे रूपरतनमांनो निबन्ध "गद्यस्थपति ढांकीसाहेब" वांच्यो हशे. हा, हशे, आमांनं कोइक एक निमित्त बन्यं हशे अथवा तो आ बधाने कारणे एमना माटे आकर्षण जन्म्युं हशे. पण एमने पहेलीवार जोया तो सावलीमां. जयदेवभाईनी (जयदेवभाई शुक्ल) कोलेजमां योजायेल एक शिबिरमां. ए पछी तरतना गाळे तारीख २२ जून २००१ना फाइन आर्टस् फेकल्टीना मारा सहपाठी अने आजे जाणीता युवान चित्रकार रुचिन सोनी साथे अमदावाद एमना घरे एमने मळवा पहोंची गयो हतो. आ मुलाकातोनो त्यारे जे सिलसिलो शरु थयो हतो ते हजी हमणां सुधी अवनवा उघाडे सतत हतो, साथे ने साथे एमना अमदावादना घरेथी लईने गुडगांवनी एमनी ओफिस ने त्यांना एमना घरे पण जवानुं थयुं छे. अमदावाद एमने मळवा जईए एटले एमने मानीती अगासियेमां जमवा लई जाय अथवा तो एमणे सरस वानगीओ मंगावी राखी होय. एमना घरे जमीए त्यारे पण अचूक अमे जे जमता होइए ते आवीने जोई जाय. दादी हता त्यारे पण आम करे ज. एटले दादी सहेज टीखळ पण करे के जाणे जोवा आव्या छे के हुं बराबर जमाईं छु के नहीं !
घणीवार, मारा मित्रोने पण एमने मळवा लई जाउं. एमां चित्रकारो होय, कविओ होय अने मारा विद्यार्थीओ पण होय. याद छे, एकवखत विद्यानगरनी