________________
119
उपस्थति पण ध्यानाकर्षक हती. फलतः आ संगोष्ठी कोई अक पक्षनी के संप्रदायनी न बनी रहेतां व्यापक रूपे विद्वानोनी संगोष्ठी बनी रही.
आ तमाम विद्वानोना प्राकृत भाषा तथा साहित्यने केन्द्रमा राखीने लखायेला शोधप्रबंधोनो सार मे रह्यो के -
१. भगवान महावीरनी भाषा अर्धमागधी हती; २. शौरसेनी करतां अर्धमागधी वधु प्राचीन भाषा छे; ३. जैन आगमोनी भाषा अर्धमागधी ज छे; अने ४. शौरशेनी भाषामां पण आगम-साहित्य नथी तेवू नथी परंतु ते अर्धमागधीना आगम साहित्यनी अपेक्षाए परवर्ती काळनुं छे, प्राचीन नहि.
. संगोष्ठीना श्रोतागणमां जाणीता साहित्यकार प्रा. जयंत कोठारी, प्रा. सी. वी. रावल, प्रा. गोवर्धन शर्मा, प्रा. मलूकचंद शाह, प्रा. नीतिन देसाई, प्रा. विनोद मेहता, प्रा. वी. एम. दोशी, प्रा. वसंत भट्ट, प्रा. विजय पंड्या, प्रा. निरंजना वोरा, डॉ. कनुभाई शेठ, डो. ललितभाई, प्रा. जागति पंड्या, प्रा. गीता मेहता तथा अन्य विभिन्न क्षेत्रोना विद्वानोनी हाजरी संतर्पक रही.
संगोष्ठीनो विषय जटिल तथा शुष्क होवा छतां वातावरण बोझिल ने रूक्ष न बनी जाय तेनी काळजी डॉ. मधुसूदन ढांकी, डॉ. एस. आर. बेनर्जी जेवा प्रतिभावंत विद्वानोओ पोताना सेन्स ऑफ ह्युमर द्वारा राखी हती, जे एक विरल बाबत रही.
संगोष्ठीना समापन प्रसंगे आ. श्री विजयशीलचंद्रसूरिजीए मार्मिक तथा संवेदनभीनां शब्दोमां कह्यु के
आपणे घणा घणा विवादो लईने बेठा छीओ, तेनाथी हजी थाक्या नथी के आ भाषाना नामे चाली आवती एकताने नष्ट करतो नवो विवाद सर्जाय छे ? आ विवाद शा माटे छे ? शुं. कोईनी अस्मिताने नष्ट करवानो आनी पाछळ हेतु छे ? आवो हेतु कोइनो पण हशे तो ते कदी बर नहि आवे. अनेकांतवादनी वातवातमां दुहाई देता मित्रोने उद्देशीने तेओओ कह्यु के-बंदूकमांथी गोळी छोडनारने बधी छूट अने पछी बचाव करवा जनारने अनेकांतनुं पालन फरजियातआवा अनेकांतमां अमने विश्वास नथी. "मारवू पण अने न पण मारवू"- आवा'पण' सिद्धांतने अनेकांत न कही शकाय. त्यां तो - "न ज मारवू "-एवो 'ज'
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org