Aashirwad 1969 05 Varsh 03 Ank 07

Author(s): M J Gordhandas, Kanaiyalal Dave
Publisher: Aashirwad Prakashan

Page 40

32]
આશીવાદ
[મે ૧૯૯૯ આવી રીતે વેવાણેએ વરને લીધે ઉઘલાવી હસતાં હસતાં ગાતાં ગાતાં વારે વારે મેં મલકાવી; લગ્નવેદી પર વર અણવરને લઈને જાડિયે આવી, રૂપ અને લજ ની દેવી જેવી કન્યા પધરાવી.
ક્યાંથી આવ્ય અદીઠ અણગમતો આ ટાણે અંતરપટ? અંતર અંતર છે ને મળતાં શું કરવાને અંતરપટ ? અંતરમાં કંઈ અંતર નથી તે પણ અંતર કરવા માટે
ઝાકળ જે ઝીણે શું કરવાન–શાને અંતરપટ? અંતરહીન એ અંતરપટની પાછળ જ્યાં જેવાઈ ગયું, અંતરથી બોલાઈ ગયું, કંઈ ખોયું કંઈ ખવાઈ ગયું, આખર આ છો અંતરપટ ધીરેથી જ્યાં ઊંચકાઈ ગયે, નીચા નયને ઊંચી કીકી કરતું કે” શરમાઈ ગયું!
કંકણ મીંઢળ મેંદી ભર્યો કર સુંદર કર પર સવાર થયે, જાણે વિધુ વાર થયે રગરગમાં હું કંપાર થયે, કહેવું શું? આનંદ થયે, ગભરાટ થયે કે યાર થયે?
જનમજનમના સાથી સાથે શરૂ નો સંસાર થયો! શહનાઈ સૂર સાથ દઈ ગડ ગડગડ ગગડયાં ઘડિયાં, વરકન્યાને જનગણ સૌએ ફૂલડે ફૂલડે વધાવિયાં; કેકિલક ડે કામિનીએ ગીત ગાયાં ને ગવરાવિયાં, “સાવધાન” કહી, “સાવધાન’ આઠે મંગલ વરતાવિયાં.
કાચા સૂતર તારે તારે બેઉ જણે બંધાઈ ગયાં, તારે તારે એકબીજાને આધારે દેરાઈ ગયાં; વરમાળે વીંટળાઈ ગયાં છેડાછેડી ગંઠાઈ ગયાં,
જાણે સોનેરી સંધ્યાથી દિન રજની સંધાઈ ગયાં. નહિ સેનાને, નહિ ચાંદીને, સાવ સૂતરને કાચો તાર! નવપરિતણી દિલની સિતારને ઝણઝણ આ તાર! ખેંચતાણ કરે તે જલદી સાજ તૂટે ને તૂટે તાર! એક તાણે એક ઢીલ દિયે તે સુધરે બેઉ તણે સંસાર !
- પૂરેપૂરું હિત પુરોહિત યજમાનેનું ચહાતા'તા, આ વરકન્યાને ચોરીના ચાર ફેરા ફેરવતા'તા;
મંગળ ગીત ગવાતાં'તાં જવ તલ હેમે હામાતા'તા,
ભૂદે વેદ ઉચરતા'તા, સૂર સપ્તપદી સંભળાતા'તા, લગન લાગી'તી લગન તણું તે આજે આખર લગન થયાં; જાણે મોટા જગન થયા ને એવું માની મગન થયાં લગન થયાં પૂરાં, વિદાયના આવી ગયાં ત્યાં ચોઘડિયાં, સૂનમૂન સૌએ ઊભાં સૌનાં ભીનાં ભીનાં નયન થયાં.
સખીઓ સંગે સંચરતી મર્યાદાપટ ઘૂંઘટ કરતી, ધીર વ ડગલાં ભરતી અણજાણ પગથિયે પગ ધરતી; માતતાત ને ભ્રાત ભગિની સગાં સંબંધીથી સરતી, વડીલ વેણુ ઉર તરતી નમણાં નયણે નીર નીતરતી.