________________
ગ્રંથ રચનાર વિદ્વાન આચાર્યને પણ અંતિમ સમયે “નમે અરિહંતાણું” શબ્દ શરણરૂપ બને છે તેમાં જેમ અનેક આરાકની આરાધનાનું સત્ત્વ કારણરૂપ છે તેમ આ વંદિતું સવ્ય સિદ્ધ' બોલતાં દિવસ, ત્રિ, પક્ષ ચાતુર્માસ કે વર્ષની સારીએ જીવન કરણી તાદશ નજર આગળ રજુ થાય છે. વ્રત, અતિચારે અને પિતાના જીવનને સરવાળા, બાદબાકી કે ભાગાકાર બધું તેની નજર સામે તરવરે છે. આ પ્રતાપ છે તેને એકેક અક્ષર મંત્રરૂપ છે તેને. અને તે અક્ષરેને મંત્રરૂપ બનાવનાર છે અનેક આરાધકની આરાધનાનું સત્વ. સેંકડે વર્ષથી હજારે લાખો ભાવુકેએ સવાર સાંજ તેને ગણી અને મનન કરીને આ સૂત્રને સહસ્ત્રપુટી અભ્રષની જેમ આને કરોડપુટી અક્ષરબળ આપી મંત્રરૂપ બનાવેલ છે.
વંદિત્તત્ર એ સૂત્ર અને ગ્રંથ બને રૂપ છે. “સૂચનાતુ સૂત્ર” એ રીતે ગણીએ તો સૂત્ર છે. એકેક પર એકેક અક્ષર ખુબજ તુલનાપૂર્વક છે. અને એના એકેક શબ્દ ઉપર ગ્રંથના ગ્ર લખાયા છે. ગ્રંથની રીતે ગણીએ તે આ સૂત્ર મંગળ, અભિધેય, પ્રોજન અને સંબંધ પૂર્વકના અનુબંધ ચતુષ્ટય રજુ કરવા પૂર્વક રચાયેલ છે. તેમાં પ્રસ્તાવ, રહસ્ય અને ફળ સંદર્ભ બધું છે.
શ્રાવકજીવનની આરાધના માટે તે વંદિ-તુસૂત્ર સર્વોત્તમ અને સર્વશ્રેષ્ઠ છે.
સર્વોત્તમ અને સર્વશ્રેષ્ઠ કલા કૃતિઓને સન્મુખ રાખી શિખાઉ શિલ્પી તેના આકારને ઉપસાવે તેમ સર્વોત્તમ સાહિત્ય કૃતિઓ માટે પણ બનતું આવ્યું છે. આ કૃતિઓની રચના પછી તેની રચનાથી મુગ્ધ થયેલા લેખકે તેના પો કે પદોને જળ
