Book Title: Aagam Manjusha 01 Angsuttam Mool 01 Aayaro
Author(s): Anandsagarsuri, Sagaranandsuri
Publisher: Deepratnasagar

View full book text
Previous | Next

Page 8
________________ हंतशा० ५, इत्थत्रि जाणह नत्थित्य दोसो, अणारियवयणमेयं, वयं पुण एवमाइक्खामो एवं भासामो एवं परुवेमी एवं पण्णवेमो-सङ्के पाणा० ४ न हंतवा०५, इत्थवि जाणह नत्थित्थ दोसो. आयरियत्रयणमेयं, पुवं निकाय समयं पत्तेयं पत्तेयं पुच्छिस्सामि, हंभो पावाइया (प्र० पावाउआ ) किं भे सायं दुक्खं (प्र० उयाहु) असायं ?, समियापडिवण्णे यावि एवं दूया-सवेसिं पाणाणं सवेसिं भूयाणं सब्बेसिं जीवाणं सङ्केसिं सत्ताणं असायं अपरिनिशाणं महभयं दुक्खतिबेमि । १३४ । अ० ४३० २ ॥ उवेहि णं वहिया य लोगं से सबलोगंमि जे केइ विष्णू, अणुवीइ पास निक्खित्तदंडा, जे केइ सत्ता पलियं चयंति, नरा मुयचा धम्मविउत्ति अंजू. आरंभजं दुक्खमिणंति णचा. एवमाहु संमतदंसिणो, ते सर्व्वे पात्राइया दुक्खस्स कुसला परिण्णमुदाहरति इय कम्मं परिण्णाय सङ्घसो । १३५ । इह आणाकंखी पंडिए अणिहे, एगमप्पाणं सपेहाए धुणे सरीरं कसेहि अप्पाणं जरेहि अप्पाणं जहा जुनाई कट्टाई हववाहो पमत्थइ, एवं अत्तसमाहिए अणिहे विगिंच कोहं अविकंपमाणे । १३६ । इमं निरुद्धाउयं सपेहाए दुक्खं च जाण अदु आगमेस्सं, पुढो फासाई च फासे, लोयं च पास विफंदमाणं, जे निव्बुडा पावेहिं कम्मेहिं अणियाणा ते वियाहिया, तम्हा अतिविज्जो नो पडिसंजलिज्जासित्तित्रेमि । १३७। अ०४ उ०३ ॥ आवीलए पवीलए निप्पीलए जहित्ता पुवसंजोगं हिचा उवसमं, तम्हा अविमणे वीरे सारए समिए सहिए सया जए. दुरणुचरो मग्गो वीराणं अनियट्टगामीणं, विगिंच मंससोणियं, एस पुरिसे दविए वीरे आयाणिज्जे वियाहिए जे घुणाइ समुस्सयं वसित्ता वंभचेरंसि । १३८ । नित्तेहिं पलिच्छिन्नेहिं० आयाणसोयगढिए वाले अशोच्छिन्नबंधणे अणभिक्कतसंजोए तमसि अवियाणओ आणाए लंभो नत्थित्तित्रेमि । १३९ । जस्स नत्थि पुरा पच्छा मज्झे तस्स कुओ सिया ?, से हु पन्नाणमंते बुद्धे आरंभोवरए संममेयंति पासह जेण बंधं वहं घोरं परियावं च दारुणं, पलिछिंदिय बाहिरगं च सोयं निकंमदंसी इह मच्चिएहिं. कम्माणं सफलं दद्दण तओ निज्वाइ वेयवी । १४०। जे खलु भो! बीरा ते समिया सहिया सयाजया संघडदंसिणो आओवरया अहातहं लोयं उवेहमाणा पाईणं पडिणं दाहिणं उईणं इय सच्चसि परि (०चिए) चिट्टिमु. साहिस्सामो नाणं वीराणं समियाणं सहियाणं सयाजयाणं संघडदंसीणं आओवरयाणं अहातहं लोयं समुवेहमाणाणं, किमन्थि उचाही पासगस्स ? न विज्बइ १, नत्थित्तिषेमि । १४१ ॥ ३०४ सम्यक्त्वाध्ययनं ४ ॥ आवती केयावंती लोयंसि विप्परामुमति अट्टाए अट्टाए, एएस चैव विप्रामुसंति ( जावंति केई लोए छक्कायवहं समारभंति अट्टाए अण्डाए वा पा० ) गुरू से कामा तओ से मारंते, जओ से मारते तओ मे दूरे, नेव से अंतो नेव दूरे। १४२। से पासइ कुमियमिव कुमग्गे पणुनं निवइयं वाएरियं, एवं बालस्स जीवियं मंदस्स अवियाणओ, कूराई कम्माई वाले पकुब्रमाणे, तेण दुक्खेण मृढे विप्परिआसमुवेइ, मोहेण गन्धं मरणाई एइ. एत्य मोहे पुणो पुणो । १४३ । संसयं परिआणओ संसारे परिक्षाए भवइ. संसयं अपरियाणओ संसारे अपरिझाए भवइ । १४४ । जे छेए से सागारियं न सेवइ, कट्टु एवमत्रियाणओ विइया मंदस्स बालया (जे खलु विसए सेवइ, सेवित्ता वा णालोएड. परेण वा पुट्टो निण्हवड, अहवा तं परं मण वा दोसेण पावियरेण वा दोसेण उबलिंपिज्जत्ति पा० ) लदा हुरत्या पडिलेहाए, आगमित्ता आणविज्जा अणासेवणयत्तिबेमि । १४५। पासह एगे रूवेसु गिद्धे परिणिजमाणे इत्थ फासे पुणो पुणो (एत्थ मोहे पुणो पुणो पा० ) आवती केयावंती लोयंसि आरंभजीबी, एएस चेव आरंभजीवी, इत्यवि वाले परिपच्चमाणे रमई पावेहिं कम्मेहिं असरणे सरणंति मन्नमाणे, इहमेगेसिं एगचरिया भवइ से बहुकोहे बहुमाणे बहुमाए बहुलोभे बहुए बहुनडे बहुसढे बहुसंकप्पे आसवसत्ती पलिउच्छन्ने उट्टियवायं पवयमाणे मा मे केइ अदक्खु, अन्नाणपमायदोसेणं सययं मूढे धम्मं नाभिजाणइ, अट्टा पया माणव ! कंभकोविया, जे अणुवरया अविज्जाए पलिमुक्खमाहु आवट्टमेव अणुपरियहंतित्तित्रेमि । १४६ । अ० ५० १ ॥ आवन्ती केयावन्ती लोए अणारंभजीविणो तेसु एत्योवरए तं झोसमाणे अयं संधीति अदक्खू, जे इमस्स विग्गहस्स अयं खणेत्ति अन्नेमी, एस मग्गे आरिएहिं पवेइए उट्ठिए नो पमायए. जाणित दुक्खं पत्तेयं सायं पुढोछंदा इह माणवा. पुढो दुक्खं पवेइयं, से अविहिंसमाणे अणवयमाणे पुट्टो फासे विपणुन्नए । १४७। एस समियापरियाए वियाहिए जे असत्ता पावेहिं कम्मेहिं. उदाहु ते आयंका फुर्मति, इति उदाहु धीरे ते फासे पुट्ठो अहियासह, से पुर्विपेयं पच्छापेयं मेउरधम्मं विदंसणधम्ममधुवं अणिइयं असासयं चयावचइयं विप्परिणामधम्मं पासह एवं रूवसंधिं । १४८। समुप्पेहमाणस्स इक्काययणग्यस्म इह विप्पमुकस्स नत्थि मग्गे विरयस्सत्तित्रेमि । १४९। आवनी केयावंती लोगंसि परिग्गहावंती से अप्पं वा बहुं वा अणुं वा थूलं वा चित्तमंतं वा अचित्तमंतं वा एएस चेत्र परिग्गहावंती, एतदेव एगेसिं महत्रभयं भवइ लोगवि (म० चितं च णं उदेहाए एए संगे अवियाणओ । १५० । से सुपडिबद्धं सूवणीयंति नच्चा पुरिसा परमचक्खू विपरिकमा एएस चेव बंभचेरंति बेमि, से सुयं च मे अज्झत्थयं च मे बंधप्यमुक्खो, अज्झत्थेव (प्र० भुज्जऽज्झत्थेव ) इत्थ विग्ए अणगारे दीहरायं तितिक्खए, पमत्ते वहिया पास अप्पमनो परिवए, एवं मोणं सम्म अणुवासिज्जासित्तिवेमि । १५१ ॥ अ० ५ उ० २ ॥ आनंती केयावती लोयंसि अपरिग्गहावंती. एएस चैव अपरिग्गहावंती मुच्चा वई मेहावी पंडियाण निमामिया ममियाए धम्मे आरिएहिं पवेइए जहत्थ मए संधी जोसिए एवमन्नत्थ संधी दुज्जोसए भवइ तम्हा बेमिनो निहणिज्ज वीरियं । १५२ । जे पुण्बुट्टाई नो पच्छानिवाई जे पुण्बुट्टाई पच्छानिवाई जे नो पृच्वृद्वायी नो पच्छानिवाई सेऽवि नारिसए सिया जे परिन्नाय लोगमन्नमयंति | १५३ । एवं नियाय मुणिणा पवेइयं इह आणाकंखी पंडिए, अणिहे पुव्वावरायं जयमाणे सया सीलं सुपेहाए, सुणिया भवे अकामे अझंझे. इमेण चैव जुज्झाहि, किं ते जुज्झेण बज्झओ ? । १५४ । जुदारिहं खलु (च पा०) दुलहं जहित्य कुसलेहिं परिन्नाविवेगे भासिए, चुए हु बाले गभाइएस रजइ (रिज्जइ पा० ). अस्सि चेयं पवृच्चड रूवंसि वा छमि वा. से हु एगे संविदुपट्टे ( संविदभये पा० ) ( प्र० संचिट्टपहे ) मुणी अन्नहा लोगमुहमाणे. इय कम्मं परिण्णाय सब्बसो से न हिंसइ संजमइ नो पग भइ उद्देहमाणो पत्तेयं सायं वण्णाएसी नारभे कंचणं सव्वलोए, एगप्पमुहे विदिमप्पइन्ने निश्चिण्णचारी अरए पयासु । १५५ से वसुमं सव्वममन्नागयपन्नाणेणं अप्पाणेणं अकरणिजं पावकम्मं तं नो अन्नेसी, जं संमंति पासहा तं मोणंति पासहा जं मोणंति पासहा तं संमंति पासहा, न इमं सकं सिडिलेहिं अजिमाणेहिं गुणासाएहिं बँकसमायारेहिं पमनेहिं गाग्मावमंतेहि मुणी मोणं समायाए धुणे सरीग्गं. पंतं लहंसेति वीरा सम्मत्तदंसिणो, एस ओहन्तरे मुणी तिष्णे मुत्ते विरए वियाहिएत्तिवेमि । १५६ ॥ अ० ५ ० ३ ॥ गामाणुगामं दृइजमाणस्स दुज्जायं दुप्परकंतं भवइ अवियत्तम्स भिक्खुणो। १५७। वयसावि एगे बुइया ६ आचारांग असय ५ मुनि दीपरत्नसागर

Loading...

Page Navigation
1 ... 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38