________________
S
४॥९६॥ अह संपुनदिणा सा, पुत्तं पसवेइ मुहमुहुत्तमि । से चंदोरलाओ,नाम कयं चंदगुत्तु ति ॥९७॥ चाणको विभतो, उज्जए धाउवायजोगेहिं । बहुयं दव्वं तत्तो, वलिउ नत्येव संपत्तो ।। ९८ ।। पिक्खइ गामस्स बहि, डिंभेहि समं सुळ
खणोवेयं । दारयमेगं एवं, रममाणं रायनीईए ।। ९९ ।। धृलीइ आलिउँ, देसं नयरं च तत्थनियभवणं । तप्पुरओ पुण अत्याण-मंडवो अस्थि निम्मविओ ॥१०॥ मज्झे सिंहासण-मासीणो दारओ पुरो तस्स । डिभा कुमारसामंत-मंतिसुहडा इव निविट्ठा ॥ १०१ ॥ सत्याहमहाजणसिट्टि-पगइपमुहा य विनवनि तहा। तेसि चिय सो वि लिहइ, गामागरपुरपयाईणि ॥ १०२ ॥ तं एवमाइ नरवर-नीईए पिक्खिऊण रममाणं । परन्छो चाणको, परिक्खणत्यं इमं भणइ ॥१०३ ॥ देव !ऽम्हाणपि तुमं, किंपि पयन्छेमु सो तओ भणइ । तुह गोमण:, दिनाई गिन्ह गंतूण ॥ १०४॥ तो चणयसुभो जंपइ. निव ! मारिजामि गोउलग्गहणे । सो भणइ गिन्ह जम्हा वसुंधरा वीरभुज त्ति ॥ १०५॥ तबिमाणं मुरत्तणं च, दट्टण चिंतए एसो । जुग्गो मह कज्जाणं, तो पुच्छइ डिंभमेमं च ।। १०६ ॥ किं नामो कस्सेसो, भ. णियं डिंभेण चंदगुत्तभिहो । मयधरयापुत्तो, परिवायगसंतिओ एस ।। १०७ ।। सो एसु ति मुणित्ता, चाणको भणइ चंदगुत्त ! अहं सो परिवायगपुरिसो, जस्स तुम संतिओ ६च्छ! ॥१०८॥ तो एहिजेग सञ्चं,रायाणं तं करेमि सोवितो । जाणवेइ अज्जु चि, जपिरो पिट्ठमणुलग्गो ॥ १०९ ॥ चाणको वि य मुदि, डिंभेहि कहाविऊण तग्गेहे । चित्तण चंदगुत्तं, चोरु व्ध पलाइओ सिग्धं ॥ ११०॥ अह नंदुच्छेयकए, सधाउवायजिएहि अत्थेहिं । सुकवि व्य सदनिवई, मेखेइ तुरं. गमाइबलं ॥ १११ ।। ठावेइ चंद गुत्तं, राया णं तहय मंतिमप्पाणं । तो नियालेण गंतं, रोहई पारलीपुत्तं ।। ११२ ।। नंदो
HRUA
