________________
धर्मविधि
118 11
इणा मए नूणं । न य तैसि महासत्ताण, भासिय अनहा होइ ॥ ८१ ॥ अविचलर सॅलराओ, अवरार उग्गमिज्ज दिननाहो । न य होइ अमहा तं, विसिनाणीहि जं दिहं ॥। ८२ ।। ताब गवेसामि अहं, कत्थवि त्रिंवं सुलक्खणोवेयं । अह नंद मोरपोसग - गामं गच्छेइ चाणको ॥८३॥ कयपरिवायगवेसो, तत्थ पबिट्टो य मयहरगिहंमि । सो पिक्खड़ तस्स गिद्दे, अव्विग्गं सयणवग्गं ॥ ८४ ॥ अह तेहि पुच्छिओ सो, परिवायग ! किंपि जाणसि निमित्तं । चाणक्केण भणियं सर्व्व जाणामिता हो ।। ८५ ।। इह मयधरधूयाए, संजाओ चंदपियणडोहलओ । तस्स असंपत्तार, सा चिट्ठा कंठगयपाणा ।। ८६ ।। ता काऊन पसायं, माणुसभिक्खं पयच्छ अम्हाणं । सुकुलुब्भवाण जम्हा, न हु जुज्जइ पत्थणाभंगो ॥ ८७ ॥ होयव्वमित्य गन्भे मम वंछियपूरणे समत्येण । केणावि सुपुरिसेणं ति, चितिडं भणइ चाणको ॥ ८८ ॥ जइ मह गन्धं अप्पर, तो हं पूरेमि दोहलमिमीए । पडिवनं तेहि जओ, बहुगन्भा जीवमाणीए ॥ ८९ ॥ अह सक्खिणो बिहे, करेइ पडमंडवं सछिदं सो। तो पुनिमरयणीए, नहयलमज्झत्थिए चंदे ॥ ९० ॥ उविऊण तस्स हिट्ठा, मणुनरसवीरपूरियं था । पडि विबियंमि चंदे, सा भणिया पुत्ति ! आगच्छ ॥। ९१ तुज्झ निमित्तेण मए, चंदो आगरिसिऊण मंते । इह आणीओ ता पिय, पुत्ति ! एयं जहिच्छाए ||१२|| चंदं ति मन्नमाणी, जह जह सा सहरिसं पिया खीरं । तह तह निउत्तपुरिसो, पच्छा यह उवरि पडछिदं ॥ ९३ ॥ चंदंमि अद्धपीए, पुन्नो गन्भो हविस्सइ नवि त्ति । मुणिउं सा तेजुत्ता । सो दिज्जउ जणाण इमो ॥ ९४ ॥ सा निच्छर तो भणियं, जइ एवं ता पिएस सम्बंपि । लोयत्थं सस्मिन्नं, आणिस्सं निययसत्तीए ।। ९५ ।। इय दोहलयं पूरिय, चाणको दव्वअज्जणनिमित्तं । कहिऊण तेसि वत्तं, संचलिओ धाउविबरेसु
मकरण रे
॥४०॥
