________________
मेयं, निस्सारह धरिय गलयंमि ॥ २७५ ॥ इय तेहिं पराहूओ, दूओ वलिऊण साहइ सरुवं । तो तक्खणेण कुविओ, उदयणनिवई पयंपेइ ॥२७६॥रे ! रे ! निउत्तपुरिसा !, जयढक्कं सिग्यमेव वाएह । जेण मुणंति नरिंदा, चलियं मं विजयजत्ताए ॥२७७॥ भो ! भो ! गयआरोहा !. पउणी कारेह कुंजरघडाओ । मस्साणियाह (अस्साणिया! हि) तुम्भे, सज्जेह तुरंगघट्टाई ।। २७८ ॥ सन्नहह सुहडसत्था ! , रहिया ! पउणीकरेह रहनिवहे । कडयारक्ख ! तुमं पि हु, आवासे दावसु बहिं च ।। २७९ ।। इय निय. सामिसरूवं, लद्धणं ते पसायमिव मुत्तुं । सब्वे तहत्ति कुव्वंति, सिद्धपुरिसोवएस व ॥ २८० ॥ अह सो उदायणनिवो, | कयजिणवरसाहुवग्गपयपूओ। नीसेसदोसरहिए, दिवसंमि पयाणयं कुणइ ॥ २८१ ॥ पञ्चक्खा दिसिपाला, इव अवरे | मउडबद्धरायाणो । दसदिसिपसरियजससो, दससंखा तेण सह चलिया ॥२८२ ॥ तंमि चलते करिमय-सित्ताइ महीइ तुरगरवुरसेणी । लिहिया रिऊण विजए, मंती ठकारपंतिव्व ॥ २८३ ॥ आसासितो पुहविं, रख्खंतो सरणमागए लोए । नासंतो देसेसुं, उवदवं चोरचरडाण ॥ २८४ ॥ निवईण पाहुडाई, ठाणे ठाणंमि सो पडिच्छतो । वच्चइ निवनीईए, खतियधम्मुख पच्चख्खो ॥ २८५॥ इत्थंतरंमि पत्तो, गिम्हरिऊ जत्थ कुनिवइव मूरो। चंडकरहिं संताव-कारओ सयललोयाणं
॥ २८६ ।। दट्टण सिन्नलोयं, पडियं छायासु जरियदेहं व । वेयल्लफुल्लनियर-च्छलेण हसइन्च गिम्हरिऊ ॥ २८७ ॥ है| संताविउं समत्थो, लोयं सिसिरोवयारदुल्ललियं । अवलोयइ कुविओ इव, पाडलकुसुमारुणच्छीहिं ॥ २८८ ॥
पज्जलिररविहुयासे, भुवणागारंमि लूयधमणीहिं । अयगोलुब्ब धमिज्जइ, गिम्हेणं सिन्नजणनिवहो || २८९ ॥ | आयावेण व तिसिओ, तवणो पाऊण करसहस्सेहिं । सोसइ जलठाणाई, गिम्हे कप्पंतकप्पमि ॥ २९० ॥ इय वटुंते समए, | मरुदेसे तं गयं निवइसिन्नं । तत्थ य सलिलाभावे, पीडिज्जइ खित्तधन्नं व्व ॥ २९१ ॥ तो तन्हाइ किलंत, सिन्नं दटुं उदा- IP
