________________
दिव्यगंधरसपेसलाइँ, ताई फलाइँ नरनाहो । आसायइ तत्कालं, सुरकप्पदुसंभवाणी व ॥ २०८ ।। तो भणइ कत्थ भयवं, तुमए लद्धाइँ एरिसफलाई। मन्ने सुरदिन्नाई, जं भूमितरुण नेसरसो ॥२०९ ।। सो भणइ भूव ! बहूयाइँ, संति एआईं आसमे अम्ह । समां पि अइक्कमई, जे तवतेओ तबस्सीण ॥ २१० ॥ भणइ निवो तं पुणरवि, तष्फलआसायलालसो भयवं । एरिस फलरमणीयं, ससु तं आसमं मज्झ ॥२११ ॥ दंसेमि चलसु सिग्धं ति, जंपिउं थंभिउं च रायसहं । सो एगागि नेई. निवई मंतिव्व मंतकए ॥२१२॥ तो नयरबहिं नेऊण, भूवई निययदेवसत्तीए । दंसेइ तावसासम-मपुचआरामरमणीयं ॥२१३॥ ट्रो मणमिराया, अह तं दहण परममित्तं व। चितइ आसममेय,गुरुणा हं आणिओ अज्ज ॥२१४॥ भोयणदाणाई हिं, निच्च सम्माणिया मए एए। ता चिरसित्ता तरुणो, इव पूरिस्सति फलवंछं ॥२१५ ॥ इय चिंतंतो हियए, उदायणो आगओ तमारामं । पहिउव्व परिस्संतो, तरुछायाए ठिओ जाव ॥ २१६ ॥ ता सव्वे समकालं, तवस्सिणो तस्स तक्करस्सेव । उप्पाडिऊण लउडे, | पहाविया कुट्टणकरण ॥ २१७ ॥ तो राया कटेणं, हा कि एयंति तेसि भयभीओ । जमयाण व नट्ठो, कंपंतो सीभिन्नुव्व ॥२१८॥ नासतेण य पुरओ, दिट्ठा मुणिणो पसंतमुत्तिधरा । रक्खह ममं ति भणिरो, अह तेसि समागओ सरणं ॥२१९॥ मा भायसु त्ति तेहिं, पढमं आसासिओ निवो तत्थ । जाओ सत्यसरीरो, मयाय ते तावसा वलिउं ॥ २२० ॥ अह चिंतइ नरनाहो, इत्तियकालं इमेण दंभेण । एएहि तावसेहि, हंहो मुसिओ अयाणुव्व ।। २२१ ॥ तो तावसेसु राया, विरत्तचित्तो भणेइ ते मुणिणो । भयवं अज्ज इमाण, छुट्टो हं तुम्ह सरणेण ॥ २२२ ॥ भणियं मुणीहिँ नरवर !, तुह अम्हाणं पि इत्थ जियलोए। इहपरभव भीयाणं, सरणं जिणधम्म एव जओ ॥२२३ ॥ नियनियकम्मवसेणं, जीवाणं दुक्खमणुहवंताणं । मुत्तुं जिणिंदधम्म, नन्नो सरणं तिहयणे वि ॥२२४ ॥ तस्स य जिणिदधम्मस्स, सयलदोगच्चदुक्खदलणस्स। पुन्नरहियाण दुलहो,
